Atatürk'ün çocuk sevgisi

[AyMaRaLCaN]

ATATÜRK'ÜN ÇOCUK SEVGİSİ"Bugünün küçükleri, yarının büyükleridir."


Küçük hanımlar, küçük beyler! Sizler hepiniz geleceğin bir gülü, yıldızı, bir mutluluk parıltısısınız! Memleketi asıl aydınlığa boğacak sizsiniz. Kendinizin ne kadar mühim, kıymetli olduğunuzu düşünerek ona göre çalışınız. Sizlerden çok şeyler bekliyoruz."


Atatürk'ten sonra gelen hiç bir cumhurbaşkan, başbakan veya bir asker bir çocuğu elinden tutup da resim sergisi gezmeye götürmedi.

Hiç bir cumhurbaşkanı veya başbakan çocuğu protokol sırasının en önüne oturtmadı.

Hiçbir cumhurbaşkanı bir çocuğu salıncakta sallamadı. Bir çocuğu taşıttan kendi elleriyle indirmedi.

Bir yabancı konukla birlikteyken yanına çocuk almadı.

Bir yetişkini dinlerken gösterdiği ciddiyetle dinlemedi.

Onlarla birlikte denize girmedi, objektiflere poz vermedi.

Onlarla gezintilere çıkmadı.

Onlara el öptürtmemezlik yapmadı.

Tüm bunlar bir yana, 1938'den itibaren bu ülkede yetişkin insan ile çocuk dostluğu, arkadaşlığı diye bir şey kalmadı.

Yine oysa, sadece kendi tarihimizde değil, dünya tarihinde dahi çocuklara Atatürk ölçeğinde önem ve değer veren, onları Atatürk kadar ciddiye alan bir başka kimse yok. Bunun böyle olduğu yüzlerce fotoğrafla/belgeyle sabittir.

Türkiye'nin özellikle batılı ülkelerdeki imajını düzeltecek başlıca faktör, Atatürk'ün çocuklara gösterdiği inanılmaz derecedeki olağanüstü ilgidir. Özellikle dünyanın içinde bulunduğu bugünkü sevgisizlik çağında, insanlık barışına hizmet edebilecek en etkili sevgi ve barış mesajı, Atatürk-çocuk arkadaşlığından başkası değildir.

Atatürk'ün beynindeki çocuk imgesinden, gönlündeki çocuk sevgisinden en iddialı Atatürkçülerimizin bile haberi yok. Bir ulusal günün onlara armağan edilmesinin taşıdığı anlamdan öte bir şey bilmiyorlar.
Oysa Atatürk'ün çocuğa beslediği sevgi ve onun görüş ve düşüncelerine gösterdiği saygı, verdiği değer, onlarla kurduğu arkadaşlık tam bir fenomendir. Türkiye bunun farkında değil. Bir tür koşullanma ve moda olagelen ucuz ve kolay Atatürkçülük; ondaki duygu ve bilinç derinliklerini anlamamıza engel oluyor.

O büyük insanı sadece İstiklal Harbi ve devrimleriyle ilgili bir fenomen sanıyoruz
Oysa o insanın en ileri büyüklüğü çocuklara verdiği değerde tecelli etmiştir. Başka ülkelerin de milli kahramanları olmuştur ama, çocuklarla ilgili bir fenomen başka hiç bir ülkeden çıkmamıştır. Ama bunun da farkında değiliz. Hakkında yazılmış binlerce kitap içinde bu konuda yazılmış kitap sayısı beşi bulmuyor. Onca Atatürkçü Düşünce Derneklerinden dahi bu konuda değil bir çalışma, bir araştırma, bir teşvik bile görülmüş değildir. Çünkü onlar da işin farkında değiller.

Türkiye'nin markası, Atatürk'teki çocuk sevgisi ve onun çocuğa verdiği değer olmalıdır. Eşsiz bir örnektir. Ama o büyük insanın çocuklara yaklaşımını bu ülkenin anne babaları ve öğretmenleri bile örnek almıyor ki başkalarına örnek gösterilebilsin...