Babasının işi nedeniyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı. Orta
ikideyken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istediği konusunda bir
kompozisyon yazmasını istedi hocası..Çocuk bütün gece oturup günün birinde
at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon
yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı.Hatta hayalindeki 200
dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi.
Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi.Krokiye, 200
dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını
da ekledi.Ertesi gün hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev,tam kalbinin sesiydi..
İki gün sonra ödevi geri aldı.Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış
kocaman bir "0" ve "Dersten sonra beni gör" uyarısı vardı."Neden "0" aldım?"
diye merakla sordu hocasına, çocuk.."Bu senin yaşında bir çocuk için
gerçekçi olmayan bir hayal"dedi, hocası.. "Paran yok. Gezginci bir aileden
geliyorsun.
Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir.Önce araziyi satın
alman lazım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız"
ve ekledi:"Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden
yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm."Çocuk evine döndü ve uzun
uzun düşündü. Babasına danıştı.
"Oğlum" dedi babası "Bu konudakararını kendin vermelisin.Bu senin hayatın
için oldukça önemli bir seçim!."Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra
ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü hocasına.."Siz verdiğiniz
notu değiştirmeyin" dedi.. "Ben de hayallerimi..".....