''Dar Ayakkabı‏'' okunmasını tavsiye ediyorum

[Apancene]

DAR AYAKKABI..


O bayram bana ayakkabı almaya karar verdiler.

Hazır ayakkabı satan mağaza yoktu şehirde. Tek ayakkabı yapan dükkânında

ayakkabıcı çıplak ayağımı bir kartonun üzerine koydu, iyice basmamı

söyledikten sonra ağzındaki kurşun kalemi eline alıp ayağımın çevresini çizdi.

O ayağımın çizildiği karton benim ayakkabı numaramdı.

Günlerce yeni ayakkabılarımın hayalini kurdum. Babamın anlattığına göre

ayakkabılarım siyah ve bağcıklı olacaktı.

Kapının her çalınışında koştum.

Ayakkabılarım bayramdan bir gün önce geldi, siyah-bağcıklı.

O gün onları giymedim. Bayram gecesi yatağımın altına yerleştirdim yeni

ayakkabılarımı.

Arada bir kalkıp kutusundan çıkartıyor, yere koyuyor, yukarıdan, yandan,

önden bakıp duruyordum. Parlak ve yuvarlak burnunu gecenin karanlığında kim

bilir kaç kez okşadım.

Uyku girmedi gözüme.

Sabahleyin ev ahalisi kalktığında, ayakkabı kutusu kucağımda sandalyede

oturuyordum ben.

Ayakkabımı babam giydirdi.

Ayağıma olmamıştı ayakkabılarım, dardı ve canimi yakmıştı.

Ama bunu babama söylemedim. O "Sıkıyor mu?" diye sordukça "Hayır" yanıtını

veriyordum. "Dar, ayağımı acıtıyor" desem, geri gidecekti ayakkabılarım ve

ayakkabıcının hemen bir yeni ayakkabı yapması olanaksızdı.

O bayram sabahı canım yana yana yürüdüm.

Bir sure sonra acı dayanılmaz oldu.

Dişimi sıktım.

Topalladım.

Soranlara "Dizimi vurdum" dedim, ama ayakkabılarımın ayağımı sıktığını

kimseye söylemedim.

Doğrusunu isterseniz yaşam dar ayakkabıyla yürümektir.

Kimi zaman dar bir maaş, kimi zaman sevimsiz bir iş...

Kimi zaman bir mekan dar ayakkabı olur bize, kimi zaman bir cevre, kimi

zaman bir sokak, ya da bir Şehir...

Kimi zaman dostluklar, arkadaşlıklar, beraberlikler bir dar ayakkabıya

dönüşür.

Kimi zaman zamandır dar ayakkabı, geçmek bilmez.

Kimi zaman zenginlik, kimi zaman başınızı koyduğunuz yastık...

Caniniz yanar.

Topallaya topallaya gidersiniz.

Sonradan öğrendim yaşamın dar ayakkabıyla yürüme sanatı olduğunu...

[-]

Hayatimizin her alaninda dar ayakkabilarlada yürümeyi ayakta kalmasini bilmeliyiz...
Ve bizler her günü rahatlik icinde geciremiyoruz ne yazikki..
Örnegin bir iscinin aldigi cüzzi bir maas bir ayi nasil geciriyor öyle yada böyle bir sekilde geciyor iste buda dar ayakkabiyla yürüme sanatidir ki bu sanati herkes icra edemez...
Kendine özgüveni olan kendisiyle ve etrafindakilerle barisik olan insanlar her zaman dar ayakkabiyla yürümüsler ne yorulduklarini nede agrilarini hissettirmislerdir ki olgun insaninda yapmasi gereken budur...
Birde madalyonun diger yüzü var bol ayakkabiyla yürüme sanati hayatta hem rahat yasiyan hemde darlik icinde yasiyan insanlardan olusmakta diyorumki keske fazlasi olan insanlar elinde olmiyanlara destek verse kendisi rahatlik icindeyken yanibasindaki SIKINTI da olanlarda cok..iste dar ve bol ayakkabi...
Galiba insanlarin birbirine yardim konusunda cesareti kalmamis
Diliyorumki "Darlikta ve Bollukta" yasamini sürdürenlere cesurca korkmadan hayatlarini sürdürmelerini diliyorum...
Yüregine saglik Hocam harika bir paylasim hayata dair cok güzel dersler var