Hacı Arif Buzovnalı ...

[S€®C€]

Payız

Sildi gülzar zövqünü qemnak üreklerden payız,
Bir elamet qoymadı rena çiçeklerden payız.

Aşiqe gah göz yaşın tökdürdü, gah çekdirdi ah,
Gah yağışlardan güc aldı, gah küleklerden payız.

Fesli-yaz, gizlin görüş, gül nazı, bulbul ceh-cehi,
ehli-eşqi etdi mehrum xoş dileklerden payız.

Feline şeksiz soyuq ulduzların tesiri var
Öyrenib biganelik resmin feleklerden payız.

Gelceyin ferman verer ki can ola tenden cüda,
İndi fikr et hansına benzer meleklerden payız?

Sanki kimyagerdi iksirle çekib misden qızıl
Bac verir qış fesline solğün leçeklerden payız.

Gah qida, gah da geyimle qatdı cismin başını
ezmek üçün ruhu çıxdı çox keeklerden payız.

Arif, öz dildarına doğru uzanmış ellerin
Son ümidin üzdü el çatmaz eteklerden payız.

[S€®C€]

Ey ürek

Imtahan etdi seni eşq ile dövran, ey ürek,
Varlığın ateşe yandıqca dedim, yan, ey ürek.


Seni Allah mene vermişdi ömür sürmek üçün,
Öz elimle eledim ömrümü viran, ey ürek.


Sen vücudumda şah idin, yada eymezdin baş,
Men vefasızlara etdim seni qurban, ey ürek.


Daşürek dilbere verdim seni, sen de daşa dön,
Bu cahan adlı yeri et mene zindan, ey ürek.


Haqlısan, vurma, döyünme, al elimden ömrü,
Meni torpaqlar içinde ele pünhan, ey ürek.


Sevdiyinden dileyin birce vefa idi, vefa
Bivefa etdi seni möhnet ünvan, ey ürek.


Zahiri huri olan iblis imiş batinde,
Bu cehennemde tapılmaz sene derman, ey ürek.


Terk edib cismini birdefelik Arif getdi,
Sahibinden daha sen qalma nigaran, ey ürek.

[S€®C€]

Menden

Reqibler zülm ile böhtan desinler yara yüz menden,
Ne fayda yar bilirse kimse yox ehdinde düz menden.

Reqibe söyleyin söz çekmesin haqqımda dostlardan,
Nigarandırsa bir şeyden, soruşsun üzbeüz menden.

Senin eşqimde sehv axtarmağın nöqsandır, ey napak,
Mene nöqsan tutan kimse gerek olsun temiz menden.

Xuda çekmiş nezer men binevadan, qalmışam naçar,
Bu derdeçare yoxdur, ey tebib, sen deel üz menden.

eger oddan heraret istedim, yandım külüm qaldı,
“eger su damenin tutdum, revan dönderdi üz menden”.*

eli meddahıdır Arif, eger aşiqsen o zata,
Sene mütleq gerekdir olmaya bir kes eziz menden.


Misra M. Füzulinindir