Dünya Soğuktu Üşüyordum

[YusufBozan]

Dünya Soğuktu Üşüyordum

akrep çarmıha germişti yelkovanı
zaman geçmiyordu
kanser olmuştu lâhza
güneş zaten yoktu
soğuktu her mevsim
ay savuran dalgalarda açmıştım yelkenimi
bir beşinci mevsim arıyor
tiril tiril titriyor üşüyordum

sığındığım her limanda
huysuz bir baykuş sesiyle irkiliyordum
belki bir haberciydi onlar
belki de sesleri karşılama merasimi
ama biliyordum
her ses bana buralardan git diyordu

istenmiyordum
çaldığım bütün kapılar yüzüme kapatılıyordu
kapılar hüznümü perçinliyorlardı
iskelelerde sabahlıyor
Umudumu kanatlarının altına sakladığım
kumruları bekliyordum
dünya soğuktu üşüyordum

akrep çarmıha germişti yelkovanı
zaman bir lâhza bile geçmiyordu
bir gün bir yıl
bir yıl bir asır gibi geliyordu
mevsimler soğuktu iklim tek
ve ben yüzyıllardır bir beşinci mevsim arıyordum
yoktum tanınmıyordum
us’da kalan düşünceler
gözlerimden yanaklarıma akıyordu
ıslanıyordum
dünya soğuktu üşüyordum

kukuletasını çıkarmış bir kere hüzün
hüzün yüzüm
iki gözüm olmuş artık
şimdi bilmiyorum nasılım
kapıları ben kapatıyorum
dünya hala soğuk
hala üşüyorum
akrep de çarmıha gerili artık
var mıyım yok muyum bilmiyorum

***************************************

280105ığdır

tekil dünyalı / Yusuf Bozan