HAYAT VE YASAM

[Cevdet76]

Binlerce nedenim var yasamak icin.

Ya da öyle olsun istiyorum
nedenlerim olsun bulmaya
calısmalıyım.
Ne olabilir_?Düsünüyorum…
Düsünüyorum…Düsünüyorum…
Düsünüyorum…Hııımm.

Bu hıımmm nerden
kaldı bana bilmiyorum
ama
kullanmayı sevmiyorum
sevmediğim seyleri
yapasım geliyor bu
yazıda.
Yasamak icin kendime neden bulmam
gerek mesela bunu
bulmayı da sevmem, cok denedim
bulduğum
nedenler tükendi zamanla.
Belki de hic nedenim
olmadı…Düsündüklerimi bir
yazabilsem…
Bir cıksalar dısarı
belki o zaman sonum
olur..
Son beni mi ben mi sonu bulurum
bilmiyorum ama bir gün
carpısacağız
nasıl olsa…Kaybolmus
biriyim ben, nereye aidim onu arar
gibiyim, hicbir
yer,hic bir söz ve hic kimse tatmin
etmiyor ne kadar da
doyumsuz bir hicim…
Anlamıyorum ki ben mi cok
aptalım yoksa bütün
bir ömür anlamsızlıklar
pesinde kosmakla
mı geciyor_?
Hayallerim olabilir bu neden,
param
olmadığı zamanlar da
bile icine kendimi
attığım kendi
cöplüğüm, her sey
olması gerektiği gibi
orda…Agırlık
var üstümde..
bedenim de ve ruhumda bazen hapis
oluyorum icine bir
gün, 1 ay ,1 sene icinden
cıkamadığım da
oluyor..
Ne zaman cıksam kavurucu bir
atesten kutuplara
atlamıs gibi ürküyorum ve
üsüyorum…Sanırım yine
olmadı,
tüketemeyecegim bir neden
bulamadım yine.
Belki de bu arayıstır tek
nedenim.
Ne zaman baslasam aramaya
tükenmek bilmeyen bir yola
sapmış gibi
oluyorum.
Arayıslarım
tükendiğinde gene bulurum
yasamak icin sebep ama
istediğim de bu değil
asıl ölmek icin sebep
arıyorum,
öyle olmalı ne icin ölmeyi
tercih edebilirdim diye
sormalıyım.
Sanırı m ölmek icin
bircok neden bulabilirim.

Yok, buldum bile birkac tane ama
cümlelere aktaracak
güçte degilim.
Yasama nasıl aktarabilirim_?

Bir uyanis kadar kolay basladi her
sey…
Oysa uyumaya dalarken hep çok
zorlanirdim...
Uyanislarim da hep kolay olurdu…
Uyumaya dalmak kadar zor sevdayi
seviyordum ben oysa…
Bünyem zoru isterdi hep,kolay ve
yolunda giden bir cok
sey beni huzursuz etti cogu
zaman..
Oysa bu baslangic senin beni, ben
gibi anlatmandan
kaynaklandi sanirim..
Simdi içimde ucu kirik bir kalemle
öykümü yazar
gibiyim…, ben hep yanlislarimla
sevdigimi biliyordum
öykümü..
Kalemim bittiginde ise tüm
yanlislarla dogrularimi
götürmeden benimsemek isterdim bu
öyküyü…
Kalemim hiç bitmedi…
Suya yazi yazmak gibi zor olan bir
baslangic düslerdim
hep..
Beni bu çok cekerdi..Zor olan hem
de kalici olacak olan
sevgiydi çünkü..
Bense hiç zorluk çekmeden bir
baslangiçta buldum
kendimi..
Sanirim sevgi bana agir geliyor ya
da hafif…
Zoru seviyorum kolayi degil…
Yanimda olmani istemem gerekirken
uzagimda olmani
düslüyorum..
Hasreti kavusmaktan daha çok
seviyorum..
Sesini duymak istemem gerekirken
ben hep hayal etmekle
yetinmek istiyorum..
Sanirim hayallerim de seni, sen
gibi hayal etmeye
ihtiyacim var…
Dokunmak, öpmek, uzun uzun bakmak
varken ben hep uzak
kalmayi tercih etmek istiyorum…
Ya her seyi tüketmekten ürküyorum
ya da ben kendimle
seni düslemeyi daha çok seviyorum…
Aslinda sanirim ben yalnizca
sevmeyi seviyorum…
Ya da hic bir seyi sevemiyorum…

[Leyal_L]

Yüregine saglik ....


Aslinda sanirim ben yalnizca
sevmeyi seviyorum…
Ya da hic bir seyi sevemiyorum… SÜPERR..