gitmeliydim...
kahrolası kalbim seni bidaha hissetmeden gitmeliydim...
ve giderken seni almamalıydım yanıma,
bi daha anmadan adını gitmeliydim...
bu şehirden gitmeliydim...
sabahlar olmadan gitmeliydim..
ama bu şarkılar yokmu?
Yazdığım şiirlere veda ederek gitmeliydim...
Sana veda ederek gitmeliydim
beni hep yarı yollardan çevirdi,hep unuttum dediğim anlarda
seni soktu bu kahrolası aklıma,gitmeliydim...
ama yapamadım.
hani derler ya;giderken ardına bakma geri dönersin, yapamazsın,
ben hep geriye baktım ve beni çağırmanı bekledim.
dur! gitme, bende seni seviyorum demeni bekledim..
ama ben her geri baktığımda anıları gördüm,
kendimi gördüm,gözyaşlarımı gördüm.
ama seni göremedim..yinede gitmeliydim...
gitmek çare miydi?
aslında tek çare buydu galiba.
yalnız öğrendim ki;bazen çarelerde çaresiz kalırmış
ve çare bulmak çaresizlikten geçermiş...
Kalemimi,kağıdımı ve yazdıklarımı tatile gönderiyorum...
Ardıma baka baka gidiyorum.....
Gözlerinden aka aka gidiyorum...
NURULLAH AKCAYIR