Yeleğinde taşırdı zamanı dedem
Cebinde avuç dolusu ninnilerle
Elif-ba öğretirdi babaannem.
Nur yüzlüler gördü çocukluğum
Görmedi, göstermedi günahı çevrem
Babamın elinden okul aldı sonra
İlk önlüğümü heyecanla dikti annem.
Rüyalarım kalemle başlar kitapla biterdi.
Beraber okurdu benim seccadem.
Önce orada tanıdım renkleri ve
Zayıf nedir bilmezdi karnem
Kaymakam olmaktı muradım; oldum!
Fakat adam olmaya yetmedi senem.
İşte kâğıda çizdiğim hayat hikâyem!
(Sacit Türker