Ölüm düşüncesi size neyi çağrıştırıyor?

[ŞiMaL]

Ölüm düşüncesi size neyi çağrıştırıyor?

[GenceŞair]

ben mutlu son dedim

[ŞiMaL]

Geride bırakılmış yaşlı gözler..

[Aydın]

çok değişik bir duygu bu.. tarif etmeye bile kalkmayacağım. belki okudukça siz bir şeylere benzetirsiniz. ama emin olun benzettiğiniz hiçbir şey gibi değil. gözkapaklarım kapalıyken tepemde sıralanmış dokuz tahtayı görebilmenin tuhaflığı nasıl anlatılır? üstelik ışığa bile yer olmayan bir yerdeyken..

evet, bugün burada ilk günüm. bir an önce ortamı kavrayıp alışmam lazım yeni konumuma. hayatta önceden kursunu görüp belli bir hazırlık yapma olanağının olmadığı tek iş bu olsa gerek. henüz çok acemiyim, oysa yapacak ne çok iş var. şimdilik izliyorum. karnım şişiyor hızla. buraya geldikten sonra olan en belirgin değişiklik bu. ama bunun kötü bir şey olduğunu sanmıyorum. insan bedeninin bir tarafında bir şeyler olduğunda, en çok ağrı yoluyla bunun kötü bir şey olduğuna kanaat getirir. ne ağrı duyuyorum ne sızı. ama net bir biçimde karnımın niye şiştiğini biliyorum. çünkü orada dünden beridir yoğun faaliyette olan bakterilerin karnımın içindeki hücreleri sindirerek ortaya çıkmasına neden olduğu metan gazını, moleküllerine, atomlarına varıncaya kadar görebiliyorum. hatta şu anda bedenimin içindeki ve dışındaki bütün hücrelerin, moleküllerin ve elementlerin tek tek farkındayım. çok tuhaf! tuhaf olan şey bunların bu keskinlikte farkında olmam değil, buna şaşırmıyor olmam. sanki her zamanki olağan durumum böyleydi.

ışık mı görmemi engelliyordu yoksa?

durun biraz.. farkındalığım bununla sınırlı değil. şimdi kendi yaşadığım bütün hayatı, benim hayatıma uzaktan yakından girmiş bütün insanların yaşamlarını da daha keskin bir biçimde anlamaya başladığımı farkediyorum. bitmedi.. benim hayatıma girmemiş ötekiler de, hatta benden önce varolmuş ve benden sonra varolacakların bilgisi de üşüşmeye başladı artık.. bu ne muazzam bir enformasyon akışı böyle? yine şaşırmıyorum. hayranlık denilebilir belki bu duyguma. zorlanmıyorum, mutlu ya da mutsuz diye de tanımlayamıyorum bu halimi. ama muhteşem..

ben neredeyim?

hoop!.. bir bir solucan burnumdan kopardığı bir küçük bir et parçasıyla birlikte benden uzaklaşıyor. nereye solucan kardeş? sen de pek sevimli göründün şimdi gözüme! seni önceden neden sevmezmişim ki? anladım söylediklerini, o parçayı sindirip artıklarını bir yerlerde bırakacaksın. şimdilik bana başka bir şey sorma diyorsun. sen de haklısın! uğurlar olsun!
karnım davul gibi oldu. dikkat edin ey hayvanat ve de nebatat! birazdan patlayacak bu. eğleniyor musunuz bari? bedenimden çıkan bir gaz molekülünü şuradaki ağacın kökü emdi bile. sana da kolay gelsin! sen ne ağacısın? şimdi bu molekülü nereye götüreceksin? cevap da vermedi.. işi çok belli ki! neyse, ben onun nereye gittiğini takip ederim nasılsa..

yukarıda yine bir kalabalık var. bana komşu geldi galiba. sahi annem ne yapıyor şimdi? ah canım ya.. ağlama kız bu kadar, vallahi düşündüğün gibi değil.. bak birkaç zaman sonra nasılsa görüşeceğiz seninle, göreceksin o zaman bu iş sandığımız gibi değilmiş.. o sürekli arkamdan olur olmaz laf eden sersemin ne işi var yanında? def et gitsin, onun riyakar gözyaşlarıyla kirlenmesin evimiz. farkındayım bir tek senin gözyaşların duru akıyor, bir de, işte biliyorsun hepsini, üç beş sevenim vardı dünya üzerinde.. ötekilere ne oluyor ki? amaan, boşver, şimdi bunlarla uğraşmaya halim de yok, gerek de..

işte "'büyük patlama"' bu! onca yıl okudum, kafa yordum bu "'büyük patlama"' olayına. doğru mudur değil midir diye.. doğruymuş! ama bir farkla: insanın kendi karnı patlayınca bak o zaman hakkatten bu "'büyük patlama"' oluyormuş. şimdi benden bir "'evren"' oluşacak öyle mi? ister inan, ister inanma; evet, aynen böyle! hepsini takip ediyorum.

az önceki aceleci solucan nereye gitti sanıyorsun? yukarı çıktı ve bir kuşun öğlen yemeği oldu.. o kuş ne yaptı biliyor musun? bu solucanı kursağında saklayıp yavrularına götürdü. yavruların ortada olanı kaptı aslan payını. ama kısmet işte.. o gün trafik kazası sonucu ağaca toslayan bir aracın yuvayı sarsmasıyla o yavru kuş aşağı düştü ve bir kedinin akşam yemeği oldu. ertesi gün, kedinin kakasından çıkan koku yoldan geçmekte olan bir gebe kadını tiksindirdi. ama heyhat! o kokunun içerisinde solucanın benden aparttığı moleküller vardı. saatler geçmeden, o moleküller parçalandı ve atomları başka bir bileşik ile yeni bir molekül oluşturup bebeğin kordon kanından içeri sızdı!

bak anne, hemen geri döndüm bile!

kim bilir? kaç değişik yoldan, kaç değişik şehirde ve ülkede, kaç değişik hayata yeniden dahil olacağım? zaten daha önce de böyle olmamış mıydı? kimi parçam bekleyecek toprakta sabırla belki bin yıl, kimi parçam hemen karışacak hayata çok acelesi varmış gibi.. nihayetinde ölen bir nesnedir, "'ben"' değil, nihayetinde var olan yeni bir nesnedir, "'ben"' değil!

ve eminim ki "'o"' bunlara kör değil.
------------------------------------

not: bu yazı yeni kaybettiğim çok yakın bir dostumun ölümünün bana düşündürdükleridir.

aydın.

[ŞiMaL]

Harika bir yası Rabbim kana kana rahmet etsin

[Rock_unzeL]

ben diğer dedim...
çünkü ölüceksin ve hayatın orda bitmicek..
ölüm bence yeniden doğmaktır..
banada bunu çağrıştırır..

[Cumhuriyet]

Sessizlik ve yalnızlık...

[aydilge]

Değeri geç anlaşılmış şeyler..

[aZaT07]

ÖLüm!!!!!!!! : Sanırım geride bırakıLan yaşLı gözLer eşliğinde bir sonsuzLuğa gidişin; bir yokoLuşun adı.................

[Emine]

tabiki Boşa harcanmış zamanlar