Ağır Bir Romandı Hayat

[EmeL]

Ağır Bir Romandı Hayat

Gıcırdadı hüzünle, kapandı demir kapı
Sanki ta temelden sallandı koca yapı

Bir çığlık duyuldu sokağın en başında
Kurudu kaldı kanlar, bir kaldırım taşında

Esrar kokusu geceleri, kaplayınca havayı
Tutmak ne mümkün artık, oktan çıkan o yayı

Kördüğümler atılır, ilmek ilmek hayata
Bedelsiz kalmaz asla, burda yapılan hata

Zihinler hep bulanır; gözler, kalpler kör
Sahtekar mertlik neymiş, gel de sen burda gör

Damarlardan çıkan kan, dolar da kadehlere
Haydi afiyet ola; sen de vur..! Şerefe!

Gizemli hayatlara ne romanlar yazılır
Geçmiş kanla çizilir, yarınlarsa kazınır

Gerilir hayatlar bir bir, sicim çamaşır ipine
Kalbi delinmiş Sado’nun; kim takarmış, kime ne?

Salih basar narayı, feryatlar kopar birden
Çığlıklar hep nafile; gayrı dönmez ki giden

Aynadaki hüzündür, yüzler bir bir yok olur
Kuşaktan çıkan bıçak geri kanla sokulur

Bu nasıl bir hikaye, ne ağır bir romandır
Aslolan yalnız hüzün, ne zaman ne mekandır