KONUNUN TARİHİ AÇIDAN İNCELENMESİ
Kur'an'ın Resul-i Ekrem (s.a.a)'in zamanında bu haliyle, herhangi bir eksiltme, artırma olmadan ve hiçbir değişikliğe uğramadan toplanmış olduğu gerçeğini ortaya koymak için konuyu üç açıdan incelemek gerekir:
1- Peygamber (s.a.a)'in Kur'an'ı müslümanlara öğretme yolunda göstermiş olduğu çaba, okuma, hıfza, hatmetmeye teşvik etmesi ve buna büyük önem vermesi. Peygamber'in vefatından sonra da Kur'an'a önem verilmiş, hatta Resulullah (s.a.a)'ın vefatından henüz uzun bir müddet geçmeden Kur'an karilerinin (okuyucularının) sayısı onbinleri aşmıştı. Hangi yönden olursa olsun eğer Kur'an'da gerçekten en küçük bir tahrif ya da değiştirme olsaydı, herkes itiraz eder, Selman ve Ebuzer gibileri buna seyirci kalmaz, karşı çıkarlardı.
2- Sahabelerin Kur'an'ı Resulullah (s.a.a)'e sunup, O'nun huzurunda okumaları.
3- Delilleri incelediğimizde sahabelerin daha Resulullah (s.a.a) hayattayken Kur'an'ı hatmetmeye başladıklarını görmekteyiz. Peygamber-i Ekrem (s.a.a)'ten Kur'an'ı hatmetmeleri için ashabı teşvik edici emirler gelmiştir. Ayrıca tarih kitapları da sahabilerden bazılarının Resulullah (s.a.a)'ın sağlığında Kur'an'ı defalarca hatmettiklerini yazmaktadırlar. Bütün bu deliller, bazı hadislerde rastlanan, "Kur'an yalnızca bir-iki şahidin gözetiminde bir araya toplandı" iddiasını kesinlikle reddetmektedirler.