Ayna

Üzerine düşen ışığı yansıtan araç. Parlatılmış yüzeyler ayna özelliği gösterirler. Aynalar, genellikle camdan, bir yüzleri alüminyum ya da gümüşle sıvanarak yapılır. Yansıtıcı yüzeyleri düz, küresel, parabolik, eliptik vb. olabilir. Küresel aynalar, çukur (konkav) ve tümsek (konveks) ayna olmak üzere iki çeşittir. Düzlem aynada görüntü, ayna eksen olacak biçimde, simetriktir. Ayna a açısı kadar dönerse, görüntü 2a kadar döner. Yansıtıcı yüzleri birbirine bakan paralel iki düz ayna arasındaki bir cisim, art arda yansımalar sonucu, çok sayıda görüntü verir. Aralarında a açısı olan iki düz ayna, açı derece cinsinden olmak üzere, n= (360/a)-1 bağıntısıyla verilen n sayıda görüntü oluşturur. Çukur ve tümsek aynalar, bir küre kapağı biçimindedir. Küre kapağının tepesi, merkezi ve R yarıçapı, aynanın da tepesi, merkezi ve eğrilik yarıçapıdır. Tepeyi merkeze birleştiren doğruya asal eksen, merkezden geçen doğrulara ikincil eksen denir. Merkezden geçen ışınlar sapmadan yansırlar. Sonsuzdaki nokta cismin görüntüsü, asal eksen üzerinde, tepeyle merkezin ortasında, odak denen noktada oluşur. Cismin, görüntünün ve odağın, tepeden uzaklıkları sırasıyla u, v ve f ise, (1/u) + (1/v) = 1/f = 2/R, ayna formülünü oluşturur. Cisim ve görüntü gerçekse u ve v pozitif, görünense negatif; ayna çukursa f pozitif, tümsekse negatif alınır. Cismin boyu c, görüntünün boyu g ise, aynanın boyca büyütmesi g/c = v/u bağıntısıyla bulunur.