Keşke;

[Aylin's]

Keşke; Göz göze geldiğim an tutsaydım onu kolundan,

Keşke; Keşke hayatı daha çok zorlasaydım,

Keşke; Daha çok baksaydım ağlarken gözyaşımın doyulmaz tadına,

Keşke; Anneme daha çok sarılsaydım,

Keşke; Vazgeçmeseydin benden , ben bütün özlemlerimle sana sokulmuşken,

Keşke; Ayağım takılmadan yürüyebilseydim bu hayatta,

Keşke; Beni düşünmediğine dayanabilecek kadar büyümüş olsaydım,

Keşke; Yalnız uyumak, dikenli bir yatakta çıplak yatmak kadar acı gelmeseydi
bana,

Keşke; Git dediğinde arkama bakmadan gidebilecek kadar vazgeçmiş olsaydım senden,

Keşke; Yağmurda üşütüp hasta olana dek dolaşabilseydim, ayaklarım tutmayana kadar beklemeseydim,

Keşke; Yanından geçtiğim minik çocuğun ellerini ısıtabilseydim,

Keşke; Hayat bu kadar ağlarını örmemiş olsaydı hepimiz için,

Keşke; Babamın uykusunda tatlı rüya olsaydım, evini bırakan çirkin çocuk değil,

Keşke; Bırakıp gidecek kadar cesur olsaydım herşeyi,

Keşke; Keşke ayrıldığını sandığım yollar, içimdeki ülkenin en güzel yamacında
birleşse,

Keşke; Keşke vazgeçtiklerim tatlı yaramaz çocuklar gibi bekleyip , yakalasalar beni yolun kenarında,

Keşke; Keşke birini vereceği bütün acılara katlanacak kadar sevseydim,

Keşke; Yüzümdeki her kırışıklığın yaşanan bir tecrübe gibi bir anlamı olsaydı şimdi, sadece kırışıklık değil,

Keşke; "Bırak gel" diyebilecek kadar cesur olsaydın,

Keşke; Özlediğimiz biri olsa her zaman, yanındayken bile özlediğimiz,

Keşke; Daha çok kapı açılsa , içine girip her kokuyu alabileceğim odalar bitmese,

Keşke; Zaman yakalamaya çalıştığım küçük bir bisiklet olmasaydı; ben bisikletimle yetişseydim her yere, yetmedi adımlarım yetişmeye,

Keşke; Denize bıraktığım küçük bir kan pıhtısı olmasaydı yavrum, ellerine dokunabilseydim şimdi keşke...

Keşke; Yanmış bir şehirde yapayalnız bırakmasaydım gecelerimi,

Keşke; Daha çok yıldızlara bakabilseydim yıldızlar bu kadar solup, kaybolmamışken,

Keşke; Okulun arkasında ben de içip içip sarhoş olsaydım yanımdakilerden korkmadan,

Keşke; Evin damında gecenin bir yarısı çay demleyip yıldızlara bakarken daha çok ağız dolusu gülebilseydik,

Keşke; İçimdeki hüzün denizi kocaman görkemli, gürültüyle akan bir şelale olsa,

Keşke; Annem bizi bırakıp giderken yanında olabilseydim,

Keşke; Kaçırdıklarım bir sabah yanımda oluverse,

Keşke; Keşke daha çok sindire sindire, ağzımıza burnumuza bulaştıra bulaştıra
yaşayabilseydik bu hayatı,

Keşke; Hayallerimin peşinden gitseydim,

Keşke; Kimse ‘Keşke’ demeden yaşasa,

Keşke; Keşkelerimizi tek tek tüketecek kadar vaktimiz olsa…

Keşke; keşkelerimiz bu kadar çok olmasaydı

Keşkeleri hayatımızda hep yaşayacağız elbet, hep bir şeyleri sorgulayıp, acabalar içinde boğulacağız. Çok iyi bildiğim birşey var ki; insan elindekilerin değerini nedense hep kaybedince anlıyor. Hep kaçan balık büyük oluyor, keşkeler beynimizi sarıyor. Oysa yaşarken, yanımızdayken, hayatımızın bir parçası iken, kısaca ne olursa olsun, ister sevgili, ister küçücük bir umut, elimizdekilerin kıymetini bilelim. Sonra çok geç olabiliyor, yitirmeden sıkı sıkı tutunalım elimizdeki değerlere...