Hristiyan misyonerin Türkiye günlüğü

[Vuslata Hasret]

Sabırla okunası bir günlük, tebessümlerinize manî olamayacaksınız-

8 Temmuz

İşte Türkiye'deyim; bölge sorumlusu Tommy arkadaşla havaalanından
kalacağımız eve giderken hayli uyarıcı bilgiler aldım;

"Hemen başlama, biraz sağını solunu tanımalısın; Türkler acayip bir
millettir" filan diye bir şeyler söyledi, ama aldırış etmedim. Bir dakika
bile zayi edilmemeli; görev kutsal, görev ağır.


9 Temmuz



Tommy'nin yanıldığı açık; bugün ilk tebliğimi yaptım bile.Adam parkta
öylece oturuyordu.Söylediğim her şeyi gülümseyip başıyla tasdik ederek
saatlerce dinlerken ruhumun göklere değdiğini hissetmiştim. Bizi seyreden
simitçi, sonradan o adamın sağır olduğunu söyleyince biraz moralim bozuldu

ama olur öyle şeyler.daha yolun başındayım


11 Temmuz

Üçüncü gün; Tommy hâlâ "erken henüz" diye ısrar ediyor.Mânâsız bir ısrar
bu; kurtulması gereken o kadar çok ruh var ki burada.Çorap almaya inmiştim
semt pazarına. Nasıl oldu anlamadım ama eve dönerken artık benim altılı
çelik tencere takımım vardı.

Önemli değil, tencere gerekli bir araç nasıl olsa.

Tencereci arkadaşa müjdeyi tebliğ ettim."Ayıpsın abi, Hazreti İsâ' ya can
fedâ." dedi, ben ağladım.

Söz verdi, pazar toplantılarına gelecek; hatta bana bir adres bile verdi.O
adrese gidersem bir sürü insanı misyona katabilirmişim.


21 Temmuz

Tommy hâlâ "gitme, bak karışmam" diyor; işte bu aşırı ihtiyatkârlık
yüzünden buralarda İsa'nın
mesajı yeterince bilinmiyor zaten. Gittim;
şehrin kenarında kalabalık bir mahallede bir apartmanın altıncı katına
çıktım. İçeride bir hayli erkek vardı; beni içeri aldılar, mobilyasız bir
salona geçtik. Çay getirdiler; hatır sordular. Tam lâfa başlarken biri
parmağıyla "sus" işareti yaptı. İçeriden yaşlıca bir adam çıkıp salona
gelince herkes gibi ben de ayağa kalktım. Sonra adam konuşmaya, bir nevi
vaaz vermeye başladı. Şöyle bir dinledim; eh fena şeyler değil.
Toplantıdan sonra herkes birbirine sarıldı, yeniden çay ikram edildi.
Burayı sevdim, yarın da geleceğim.


2 Ağustos

Yine aynı şeyler oldu; bir ara fırsat bulup salondaki arkadaşları misyona
kazandırayım dedim. Tam "İsa" demiştim ki, ihtiyar vaiz "İsa dedin de
aklıma geldi." deyip çok tatlı bir bahis açtı. Öyle
güzel anlatıyor ki
başladım ağlamaya. Zor teselli ettiler; sonra ortaya sofra geldi. Yemek
yedik. Kuşbaşılı pilav nefisti; hele cacık!


12 Ağustos

Tommy beni tesbihle oynarken yakaladı. "Nereden buldun" diye sıkıştırıyor.
"Dükkanın birinden aldım." dedim. Tesbih bana iyi geliyor, meditasyon
yerine geçiyor. Bir tane de Tommy'e mi alsam?


6 Eylül

Bugün hep birlikte camiye gittik. "Bakayım" dedim burada neler yapıyorlar,
nasıl ibadet ediyorlar. Mecit diye bir temiz yüzlü arkadaşım var
cemaatten. Bana abdest almayı öğretti caminin avlusunda. Tuvaletleri pek
temiz değil ama abdest çok güzel bir olay. Fırsatını kolluyorum; bunların
hepsini Protestan etmezsem bana da Mahmut demesinler!


16 Eylül

"Nereden
çıktı bu Mahmut?!" diye çıldırdı Tommy. "Kod adım" dedim.
Anlamadı. Anlamaz tabii. Ben ne yaptığımı biliyorum. Şimdilik sesimi
çıkarmıyor, toplantılara muntazaman devam ediyorum; ezan okununca "Hadi
camiye gidelim, Mahmut." diyorlar, gidiyorum. "Neler okuyorsunuz fısır
fısır?" diye sordum. Öğrettiler. Fatiha çok güzel bir sûre. Tommy'e de
öğretmeliyim.


1 Ekim

Tommy beni evden atmaya kalkıştı dün. "Seni kandırıyorlar,
Müslüman yapacaklar enayi." diye çıkıştı. İtiraz ettim, "Ben bunların
içyüzünü öğrenmeye çalışıyorum Pastör Tommy" dedim.

"Sırlarını öğrendiğim an, bunları sürü halinde önüme katıp Sarayburnu'
ndan denize sokup cümlesini birden çatır çatır vaftiz etmezsem bana da
Mahmut demesinler." dedim. "Çık dışarı aptal." diye kovdu beni. Misyondan

gelen aylığımı da kesti. Vermezse vermesin, cemaatteki arkadaşlar
aralarında para toplayıp verdiler. Geceyi ucuz bir otelde geçirdim.

Bugün Mecit'in evine taşınıyorum.

Az kaldı, az.. Dayan, oğlum Mahmut!


6 Kasım

Mecit benim için istihareye yatmış; "Yeşil gördüm, Mahmut." dedi, "Nurlar
içindeydin, hidâyet nasip oldu sana, ne mutlu." dedi. Tabii, aldırış
etmiyorum, fakat hoşuma gitmedi de değil.


9 Kasım

Bugünlerde cemaate İngilizce dersleri vermeye başladım; sabah namazını
topluca edâ ettikten sonra kuşluk vaktine kadar ders veriyorum. Kuşlukla
öğle arasında tefsir dersleri yapıyoruz.Beni artık iyice kendilerinden
zannediyorlar.


21 Kasım

Yeni damat olduğum için dört günden
beri günlük yazamadım. Mecit'in
teyzesinin kızı Sabiha ile nikahlandık dün. Nikâhımızı Saadettin Hoca
kıydı sağ olsun.Sünnet dediğin ise sinek ısırığı gibi bir şey zaten,
çabucak geçti. Bu sabah yolda Tommy ile karşılaştık. "Kiliseye yazdım,
seni defterden sildiler." dedi. Güldüm, hâlâ o bayatlamış misyoner kafası
işte. Benim din değiştirdiğimi sanıyor, gerzek. Halbuki ben...


28 Kasım

Ne kadar üzgünüm. Mecit, "Nasip değilmiş, seneye gidersin" diyor. Hac
kayıtları kapanmışmış. İstesem ecnebi pasaportumla Mısır üzerindenvize
alır giderim, ama ben olayı içeriden, herkesle bütün mü'minlerle birlikte yaşamak istiyorum oysaki.


19 Aralık

Öğleden sonra yayıncımla sözlü anlaşma yaptık; ilk eserim iki ay sonra
çıkıyor:"İslâm'ın selefî
boyutlarına dinamik bakışlar".Yayıncım, "Fiyatı
iki lira yaparsak üç yüz bin satarız." diyor. "HAMD OLSUN"