Ramiz Rövşen Şiirleri

[AyMaRaLCaN]

Gizlənməyə Bir Yer Göstər, Gizlənim

Gizlənməyə bir yer göstər,
gizlənim,
Səhər-axşam, axşam-səhər
gizlənim,
Oğlumdan da, qızımdan da
gizlənim,
Hamıdan da, özümdən də
gizlənim,
Kağızdan da, qələmdən də
gizlənim,
Ömürdən də, ölümdən də
gizlənim.

Bir yer göstər,
nə ev olsun, nə qəbir,
Bir daş altda, bir daş üstdə,
gizlənim.
...Allah, harda gizlənmisən?
Cavab ver!...
Çıx, mənə də bir yer göstər,
gizlənim...

*********************

Əli Allah ətəyində,
Günahı var mələyin də...
Sevgini qız ürəyində
Əkən kimdi, dərən kimdi?

Min günaha bata-bata
Ömrünü sürü hər adam,
Kimdi yanımızda yatan,
Yuxumuza girən kimdi?

Göy üzü aylı-ulduzlu,
Allah baxır gizli-gizli,
«Bəlkə bir Allah təmizdi?»-
Görən kimdi?.. bilən kimdi?!..

[AyMaRaLCaN]

Bu qatarın dalınca baxma I Ramiz Rövşən
Məni aldı səndən, getdi bu qatar,
Göydə bircə ovuc tüstüsü qaldı.
Saçında əlimin tumarı qaldı,
Ovcunda əlimin istisi qaldı.

Baxma, bu qatarın dalınca baxma,
Baxma, gözlərini yorunca, baxma.
Qaşların altında cüt yarpaq kimi
Gözlərin saralıb solunca, baxma.

Uzaqdan, yaxından keçər bu qatar,
Gecələr yuxundan keçər bu qatar.
Gülsən, gülüşünü doğrayar, biçər,
Ah çəksən, ahından keçər bu qatar.

Mən getdim, dünya ki qaldı yerində.
Dünyanın payızı, baharı qaldı.
Ovcunda əlimin istisi qaldı,
Saçında əlimin tumarı qaldı.

[AyMaRaLCaN]

Təpədən dırnağa hirs içindəyəm | Ramiz Rövşən


Təpədən dırnağa hirs içindəyəm
Dönmüşəm dustağa hirs içindəyəm
Bu hasar içində, bu hirs içində
Ürəyim özünə yer tapa bilməz
Bir çiçək qoxusu, bir quş qoxusu
Daha ürəyimə yol tapa bilməz

Səpdim mən öz yarama mən öz külümü
Adam öz külünə bulunur belə
Dişim parça-parça kəsir dilimi
Şeirim hecaya bölünür belə
Mən belə adamam məndən uzaq gəz
Uzaq gəz xeyirimdən, şərimdən mənim
Daha bu qələmim çiçək bitirməz
Qızlar çələng hörməz şeirimdən mənim
Qaçdım məni sevən gözlərdən daha
Hamının sevgisi gözündə qalsın
Ev tikən deyiləm sözlərdən daha
Qoy hamı o çölün düzündə qalsın
Sən də daşlamağa özgəsini tap
Məni ömür boyu daşlayan adam
gilası mürəbbə quzunu kabab
Şairi heykəl tək xoşluyan adam
Yox heykəl ummuram bu yer üzündə
Mənim daş olmağa yoxdu həvəsim
Daş olub lap ulu Füzulinin də
yanında durmağa yoxdu həvəsim
Mən sənin yanında dururam
Sənin… küçənin tinində dilənən qarı
Başindan var-dövlət yağan ölkənin
Bəxtəvər günündə dilənən qarı
Heç kəs sığal çəkməz düm ağ saçına
O gümüş telindən öpürəm sənin
Qorxma pul qoymuram sənin ovcuna
Əyilib əlindən öpürəm sənin

[AyMaRaLCaN]

Qarğış

Lap beşikdə, bələkdə
Eşitdik bu qarğışı:
"Gəzməyə qərib ölkə
Ölməyə vətən yaxşı...".

Bir qürbət ölkə gəzmək
Düşmədi payımıza.
Bu vətəni kəfəntək
Ölçdülər boyumuza.

Qayçıtək Arazı da
Aralığa atdılar
Bu kəfəni bir az da
Kəsdilər, qısaltdılar.

Kimin əli çıxdısa,
Kimin dili çıxdısa
bu kəfənin altından,
Əlini də kəsdilər,
Dilini də kəsdilrə
bu vətənin adından.

... Bu kəfəni aç-bax,
hələ diriyik, Allah!
Bu kəfəndən ağappaq
bizə köynək tik, Allah!

Biz də bəndənik axı,
Bizə nə dərd, nə qəm ver.
Ölməyə yox, ilahi,
Yaşamağa vətən ver!...

1966

[AyMaRaLCaN]

Bu güzgüyə bir vaxt qoşa baxardıq,-

bu güzgüdə yerin indi boş qalıb.

Bəlkə səndən güzgünün canında

dodaq qalıb,kirpik qalıb,qaş qalıb?



Göz yaşların canındadı, bəlkə də

damla-damla əriyəcək bu güzgü.

Bir gün sənin ayagınla dünyada

ayaq açıb yeriyəcək bu güzgü.



Bəlkə, səni axtaracaq, gəzəcək

milyon-milyon adamların içində.

Görən kimi tanıyacaq üzünü

ən qaranlıq axşamların içində.



Qaçacaqsan bu güzünün əlindən,

Dönəcəksən o döngəyə, bu tinə.

Adamları, maşınları, evləri

Atacaqsan bu güzgünün cənginə.



Yenə, yenə doymayacaq bu güzgü,

bir şəhəri udub udub gələcək.

Səni gözdən qoymayacaq bu güzgü,

yeri-göyü tutub, tutub gələcək.



Sən qaçdıqca yellənəcək saçların,

BU güzgüyə pay düşəcək saçından.

İpək donun yelləndikcə güzgüyə,

Pay düşəcək ətəyinin ucundan.



Qaçıb-qaçıb özünü yoracaqsan,

Qəfil birdən görəcəksən o daşı.

BU güzgünü daş atıb qıracaqsan,

Bu güzgüdən dağılacaq göz yaşın.



Hər tikəsi qayıq təki üzəcək,-

dörd tərəfi göz yaşınla dolunca.

BU güzgünün bəlkə hər tikəsindən

dodaqların çığıracaq dalınca.



...Bu da belə bir nagıldı yalandan,

Sən ki,yoxsan,getdiyin o gedəndi.

Bu güzgü də yürindədi, yerində,

Bu güzgü də yenə sağdı,bütövdü.



Sınan güzgü axı bir də calanmaz,-

bəlkə Tanrı özü görüb bu işi?!

Bu güzgünün hər tikəsi bəlkə də,

damla-damla göz yaşınla bitişib.



Bəlkə səndə bu güzgünün canında

dodaq qalıib,kirpik qalıb,qaş qalıb.

Göz yaşların canındadı hələ də,

göz yaşların qurumayıb, yaş qalıb.



BU güzgüdən gəlib keçir xanımlar,

Özlərinə baxıb-baxıb keçirlər.

Dodağından dodaqları rəng alır,

Kirpiyindən kirpik taxıb keçirlər.

Göz yaşınla dolur, dolur gözləri,

Baxır yerə, baxır göyə ağlayır.

Bu nə dərddi-heş bilmirlər özləri,

Heç birisi bilmir niyə ağlayır...

[AyMaRaLCaN]

Bu dünyanın əzabı çox,
Haqqından haqq-hesabı çox,
Qoyunundan qəssabı çox,
Qoyun olmaq çətin şeymiş.

Boynundan çatı sallanıb,
Bir çəngə ota aldanıb,
Yeyib, kökəlib, dadlanıb
Qoyun olmaq çətin şeymiş.

Kötüklər garalan yerdə,
Bıçaqlar can alan yerdə
Çobanlar qurd olan yerdə
Qoyun olmaq çətin şeymiş.

İt olub hürmədik Aya,
Yıxdı bizi abır-həya,
Qoyun olmaya-olmaya
Qoyun olmaq çətin şeymiş.

[AyMaRaLCaN]

Göy üzü daş saxlamaz

Durub göy üzünə dş atan oğlan,
Göy üzü daş saxlamaz.
Oğul belə baş saxlamaz, atam balası,
Kim qırxıb başını, salıb bu kökə?
Şalvarın, pencəyin özündən yekə,
Baxırsan, göy üzü gözündən yekə,-
Durub göy üzünə daş atan oğlan.

Hələ ki, başına gözünə qıymaz,
atdığın daşları saxlar göy üzü.
Atdığın daşları tutub əlində,
Səni illər boyu yoxlar göy üzü.
Qırxıq başın tüklənincə,
O dumduru gözlərin
bulaninca, çirklənincə,
atdığın daşları saxlar göy üzü.

Yediyindən yeyərsən,
Geydiyindən geyərsən,
böyüyərsən, böyüyərsən.atm balası.
Gözlərin böyüyər sən böyüdükcə,
gözündə yaş böyüyər.
Əllərin böyüyər sən böyüdükcə,
göy üzündə
atdığın daş böyüyər.

Baxt gülsə üzünə bu yer üzündə,
Ölümün ləngiyib gecikə bilsə.
O daşdan özünə bu yer üzündə
hasar çəkə bilsən, ev tikə bilsən.

Bir göy qurşağı tək ömrün uzansa,
Baxtına hər cürə rəngdın düşəcək.
Bir gün bu dünyada qəbrin qazılsa.
Bəlkə də, baş daşın göydən düşəcək.

…Durub göy üzünə daş atan oğlan,
Göy üzü daş saxlamaz….

[AyMaRaLCaN]

İlan balası

Böyüyüb bu körpə ilan balası,
gah o başa, gah bu başa sürünür.
Sevinir udduğu havaya, suya,
Torpağa sevinir,daşa sevinir.

Bir sevgi həvəsi dolur canına,
Gecələr gözünün itir yuxusu.
Çiçəyin qoxusu,
otun qoxusu,
Küləyin nəfəsi dolur canına.
Özündən xəbərsiz,
səssiz-səmirsiz
Zəhərə çevrilir canında hər şey.
Bu ilan balası bir vaxt
Canında gizlənən zəhərdən xəbər tutacaq.
Bəlkə qarğıyacaq
baxtını onda,
Bəlkə boğazını
qəhər tutacaq.
Ağlama, ağlama, ilan balası,
Baxtını qarğıma, ilan balası!
Bu da bir ömürdü,
dözəsən gərək,
Beləymiş taleyin əmri, buyruğu;
Döşünün altında
sevən bir ürək,
Dişinin altında
zəhər tuluğu.
Görənlər çığırar:
- İlan var, ilan!..
Qovduqca qovarlar səni dünyada.
Hər yandan kəsilər
yolun-yolağın,
Tək bircə yol qalar sənə dünyada;
Başından
quyruğunacan,
Zəhərli dişindən
Quyruğunacan
Tək bircə yol qalar, -
o yol özünsən,
Özün öz yolunsan, ilan balası.
Hara qaçacaqsan
göz qabağından,
Bu zalım dünyaya neyləyəcəksən?
Yüz yol çıxacaqsan
öz qabığından,
Özündən ayrıla bilməyəcəksən.
Öyrən,
yavaş-yavaş özünə öyrən,
Dünyanın hər cürə üzünə
öyrən.

Barış canındakı zəhərli dərdlə,
iyrənmə özündən, ilan balası.
Bəlkə də, ən acı həqiqət elə
sənsən yer üzündə, ilan balası.

Sənsən haqqın yolu bu yer üzündə,
tanrı özü seçib bu yolu bəlkə.
Yüz cür sifətiylə, yüz cür üzüylə
dünya səndən keçib durulur bəlkə.

[AyMaRaLCaN]

Dünya qəfil işıqlansa

Qəfil gün doğsa bir gecə,
Dünya düm ağ işıqlansa;
Şəhər-şəhər, küçə-küçə,
Otaq-otaq işıqlansa,
Görərik kimlərin əli
kimlərin cibindən çıxır.
Kimlər əyilə-əyilə
kimlərin evindən çıxır.

Qəfil gün doğsa bir gecə,
Min-min gizli günah görsək,
Üstünü örtə bilməsə,
Bu dünyanı çılpaq görsək,
Başımıza hava gələr,
ağlımız çaşar bəlkə də.
Hamı birdən baş götürüb
dünyadan qaçar bəlkə də.

Bu dünyada bəs kim qalar,
Kim böyüdər, uşaqları?!.
...Nə yaxşı ki, bu dünyamız
Yavaş-yavaş işıqlanır...

[AyMaRaLCaN]

Boğulur

Dünyanın suyu çirklənir,
Suyunda balıq boğulur.
Çirklənir, göyü çirklənir
Göyündə Allah boğulur.

Çox batan yerində batır,
Dadına gələn də batır,
Ağıllı dərində batır,
Dayazda axmaq boğulur.

Kimisi nəğməli-sazlı,
Kimisi başı başı qapazlı,
Kimisi paltar-palazlı
Kimisi çılpaq boğulur.