QAFQAZ
Bir vergidi, bir sehrdi,
əfsanədi, nağıldı…
Ayağı su, sinəsi od,
cığırdı daş Qafqazın.
Oba-oba mən köksünə,
o köksünə sıxıldı,
Fəda oldum torpağına
o baş-bu baş Qafqazın.
Gərək elə səcdə qılaq
cığırına, izinə.
O ulu taxt zirvə-zirvə
taxtdan salar fələyi.
Qafqaz özü bir allahdır
enib bu yer üzünə,
Biz bəndələr bacarmırıq
hələ onu sevməyi.
Biz bəndələr bacarmırıq
qanad açaq yenidən
Ki, bu Allah bizimkidir,
biz də onun övladı.
Təkdi, birdi, yeganədi,
bir nəfəsdi, bir bədən,
O nəfəsdən alırıq biz
hər arzunu, muradı.
Qafqazın şam-çırağında
pərvanələr çox yanıb,
Dostların da bu torpağa
könul olub töhfəsi.
Maşuqa bax, bir şairə
heykəl olub dayanıb,
Bir Lermantov zirvəsi var,
bir də Maşuq zirvəsi.
Bir Puşkinin "Qafqaz"ı var,
bir də bizim bu Qafqaz,
Gör, dahilər nəğmələdib
hər daşını bu yurdun.
Necə yəni əks-sədam
Beştaudan qayıtmaz?!
Dayan görüm, qarışdırma
yaddaşını bu yurdum.
Dayan görüm, nəfəs alıb
bir də baxım özümə,
Qumbaşının dolayları
yordu məni bir qədər.
Elbrus da günəşlənib
güzgü tutub üzümə,
Kim üşüsə, burda məni
günəşli qar isidər.
O Əlibəy qayasıdır, -
üfüqdə bir gümüş taxt,
Əlibəylə Züleyxanı
könlüm burda anar hey…
O zamandan bu sevginin
üstünə qar tökür vaxt,
Qar altında məhəbbətin
ocaqları yanar hey…
Dayan, qaraçaylı gözəl,
bu sevgidən bir pay al,
Yad deyiləm, bu dağlarda
özgə nədi, yad nədi?!
Gözlərin bir mavi dəniz,
saçın sayrışın xəyal,
Baxışınla ürəyimə
saldığın bu od nədi?..
Min dərənin suyu axıb
bir dərədə qovuşar,
Tarverdiçay axıb, axıb
Kuban çayı sellənər.
Dayan, qaraçaylı gözəl,
bu hicran da sovuşar,
Mənim könlum pərvazlanar,
sənin eşqin güllənər.
Babaların ruhu ölməz,
bu dağlarda heç ölməz,
Yəqin hicran küləkləri
əsib-əsib dəyanıb.
Qafqaz bütöv bir sevgidir,
parçalanmaz, bölünməz,
Dünyanın şah qatarıdır
mənzil kəsib dayanıb.
Burda dirilik suyu var,
tapa bilməz hər yetən,
Biz içmişik o şərbəti
min illəri yormuşuq.
Görürsənmi biz ölmürük,
göyərmişik yenidən,
Ağac-ağac, çiçək-çiçək
burda bitib durmuşuq.
Mən hardayam? - mən burdayam -
Babadağın yanında,
Eyvanıma gəlib çıxır
Qafqazın bir qanadı.
O da uca Şah dağıdır
durub şah meydanında,
Qafqaza nə xoş yaraşır
baba adı, şah adı…
Ulu babam, ulu babam!
Ey mənim şah Qafqazım
Axı daşı çiçək açır,
qocadı,cavandımı?…
Dağkələsi od parçası,
qartalları pərvazım,
Zirvə-zirvə dəvə dağlar
əbədi karvandımı?..
Dayan görüm, pıçıldayıb
nəğmələdi qovaqlar,
Yəqin indi şair Qaysın
şeir deyir hardasa.
Rəsul orda öz dağına
nəğmə desə bir qatar.
Burda bizim Canalıda
sadalanar sadası.
Təkdi, birdi, yeganədi,
bir nəfəsdi, bir bədən,
Eyvanıma gəlib çıxır
dağların bir qanadı…
Meşə Vətən, torpaq Vətən,
qaya Vətən, daş Vətən!
O göyərdib bizim üçün
hər arzunu, muradı.
Gərək elə səcdə qılaq
cığırına, izinə,
Bu ulu taxt zirvə-zirvə
taxtdan salar fələyi.
Qafqaz özü bir allahdır
enib bu yer üzünə,
Biz bəndələr bacarmırıq
hələ onu sevməyi.
Noyabr, 1981