Bazen en ufak hallerimize dikkat etmeyiz. Ya böyle bir olay sizin basiniza gelseydi. Mutlaka okuyun.Adam yeni kamyonuna bakmak icin evinden ciktiginda, üc yasindaki oglunun gayet mutlu bir bicimde elindeki cekicle, kamyonunun kaportasini mahvettigini görmüs. Hemen oglunun yanina kosmus ve cocugun eline cekicle vurmaya baslamis.Biraz sakinlesince oglunu hemen hastaneye götürmüs. Doktor cocugun kirilan kemiklerini kurtarmaya calistiysa da, elinden bir sey gelmemis ve cocugun iki elinin parmaklarini kesmek zorunda kalmis. Cocuk ameliyattan cikip, gözlerini actiginda, bandajli ellerini farketmis ve gayet masum bir ifadeyle, Babacigim, kamyonuna zarar verdigim icin cok üzgünüm," demis ve sonra .babasina su soruyu sormus: "Parmaklarim ne zaman yeniden cikacak?" Babasi eve dönmüs ve intihar etmis. ... Birisi masaya süt döktügünde ya da bir bebegin agladigini isittiginizde bu öyküyü animsayin. Cok sevdiginiz birine karsi sabrinizi yitirdiginizi anladiginizda, önce biraz/düsünün. Kamyonlar onarilabilir, ama kirilan kemikler ve incinen duygular hicbir zaman onarilamaz; Genellikle kisiyle performansi arasindaki farki göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata yapariz. Fakat öfkeyle ve düsünmeden yapilan seyler, insani sonsuza kadar rahatsiz eder. Durun ve düsünün. Harekete gecmeden önce düsünün.Sabirli olun. Anlayis gösterin ve sevin.Derim ki birine kizmadan önce ayni seyi kendiniz icin sonuclarinin ne oldugunu düsünmeyi unutmayin!