Yine Yalnızlığın sınırında Aldım kalemi,defteri
Yazıyorum İçimden gecen tüm isyan cümleleri.
Hep aynı sözler,hep aynı öğütler.
Kimse anlamıyor ki Bu isyan ne diye.
Kimse neden diye sormazken ben susuyorum.
Birşeyleri başarmaya calışırken,başarısızlığın dibine hüküm sürüyorum.
Alışığım bu duruma.
Ama mutsuzluğumun önüne gecilmiyor.
Hayatı sevmek isterken,sanki daha çok nefret edermişcesine yaşamaktan soğuyorum.
Tüm ilgileri üzerime alıp bir anda herkesi terk etmek istiyorum.
Yapamıyorum..
Kovalıyorum mutluluğu 'bana gel'sn diye.
ßiliyorum Sende diyeceksin Mutlu Olmak senin Elinde diye.
Çok duydum Bu sözleri.
Olamıyorum.
Nedenlerim Olmasına rağmen mutlu olamıyorum.
Kapadım kendimi kendi kabuğuma.
Çıkmak istiyorum Yardım et.
Ne ben anlatabiliyorum Nede siz anlıyosunuz beni.
İçimde ki korku beni karanlığa sürüklüyo.
Bu ben değilim.
Neden böyleyim peki?
ßilmiyorum.
Yardım et N olur..