icimde resim resim eskilere giden,
Limanin birinde yorgun bir Tekne gibi,
Yalniz , vakur....
Eskimis acilardan,
Yagmur icmis Firtinalardan,
ve cogu zaman bir Yanginin ardindan,
Bakar da düser ya insan...
Caresizdir ya zamanin icinde Elleri,
Simsiyahtir Kader,
o noktanin bas ucunda,
Sokak lambalari ardi ardinca söner,
Ve insan,
insan kirilir tüm Yasamina,
Kendi gercegine döner...
Parmaklarinla dokundugun zaman ve sen,
Kisa bir dilimidir nefes almanin,
Kosup senin mermer duvarlarina carparcasina,
Bir Hayal serpistirir üzerine senin, ellerim,
Hic bir ölüm bile degilken sen!
Titreyip düserken,
Keskin bicaklar kalbimi bölerken,
Ve yine sen,
Uzanir bir cocugun yüzünü öpersin...
Herhangi bir Yasamin hüzünlü gözleriyken,
Ates tutmus ellerinle,
ürkerken,
Uzaklarda bir isik söner...
ve kirilir tüm yasama,
Kendi gercegime dönerim ben...
Ersoy Cav 2007 ZH