Affeyleyin
Ben yergin naşidin bir kalemi bir kağıdı
Var olana da dert yazdırdım affeyleyin
Yükledi özür vebalini kırdı omuzlarımı
Eyvallah diyemeden gidersem beni affeyleyin
Mahfi bir satıra bir gülücük yüklenmezdi
Taşardı şuncağız yerden tozlu yerlere
Gülmeyi de kirletmeye gönlüm elverdi
Bir tebessüm edemedim dost beni affeyleyin
Sıngına recaa çoktur sorsan çeken bilir
Bilirdim içteki gam ile gülüş zayi edilir
Geldik bir yoldan sapmadan devam edilir
Dönüp te bir el edemedim dostlar beni affeyleyin
NâŞiD HiCRaNi