NEYE ALAMET

[Nasid hicrani]

Neye Alâmet

Yüzümde bir sel akıyor nehre meydan okurcasına
Ayaklarım olduğu yere perçinli adımsız yürüyorum
Sanki yer gök akıyor içimde barınmış otururcasına
Derin maviliklere doğru kımıldamadan süzülüyorum

Güneş olmalı istikametimde,keskin sıcak ve parıltılı
Belki yanılgı gözlerimde,belirsiz canlanan dünya var
Rüyalarda tosladığım bir duvardı başından kara kaplı
Üstünde aranıyor adlı birçok afiş,asılı umut yazılı ilanar

Burnumda keskin bir koku,sordum kendi kendime
Hüzün olmalı,ayrılığın bıraktığı bir yankı yayıldı
sızladı iki çift yazı buğulanmış kalın pencerelerde
O an içimde oturan dünya,orada bir velvele kopardı

Elinde bir değnek,çanı çaldı tam yukardan melek
Uyanık gördüğüm bir düş,önümde bir yol ki sisli
Aynı koku havada,genzimi yakarak dolanıyor eserek
Aynı tozu bol fırtına,soğuk,derin ve oldukça serindi

Aklım bir kazan,biri elinde kepçe karıştırır gibi
Rüyamıydı bunlar var mı daha ardından geleceği
Gerçekti belli,yoksa ne açıklar bıraktığı izleri
Bir soruydu yönelttim,kaldı kursağımda telvesi…

NâŞiD HiCRaNi