Türkiye'nin üye olduğu uluslar arası kuruluşlar ve açıklamaları

[Nasid hicrani]

Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü(NATO)

NATO (İngilizce resmi: North Atlantic Treaty Organization, Fransızca resmi: Organisation du Traité de l'Atlantique Nord ve Türkçe resmi: Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü'nün kısaltması), resmen açıklanmasa da II. Dünya Savaşı sonrası oluşan politik ayrımda, İngiliz Lord Ismay'ın deyişi ile "Rusları dışarıda, Almanya'yı alaşağı edilmiş halde ve ABD'yi içeride" tutmak için kurulmuştur. Yani amaç salt SSCB'ye karşı güvenlik değil, aynı zamanda Avrupa'nın güvenliği için ABD'nin katkı koymasını sağlamak, Almanya'nın yeniden silahlandırılmasını bölgeye tehdit oluşturmadan gerçekleştirmektir. Soğuk Savaş döneminde Batı İttifakı olarak da bilinirdi. Çünkü bilindiği gibi o dönemde ABD kongresi ve kamuoyu ülkenin Avrupa ülkeleri arasındaki ilişkilere karışmasını istemiyordu.

9 Nisan 1949'da Washington Antlaşması ile kurulan NATO bir kollektif savunma örgütü olarak bilinmektedir. Kurucu antlaşmanın özellikle üçüncü, dördüncü ve beşinci maddeleri önemlidir. Bu maddelerle üye ülkeler, ortak savunma için yeteneklerini geliştirmeye, herhangi bir üyenin toprak bütünlüğü, siyasî bağımsızlık ve güvenliği tehlikede olduğunda bir araya gelmeyi ve herhangi birine saldırıldığında bu saldırıya hepsine karşı yapılmış bir saldırı olarak kabul etmeyi taahhüt etmişlerdir. Bu çerçevede belki de en önemli ve tartışmalı madde, NATO'nun görev sahasını belirleyen 6. maddedir. Literatürde "alan-dışılık" (out of area) kavramıyla anılan bu düzenlemeye göre, NATO sadece sınırları antlaşmada açıkça tarif edilen Kuzey Atlantik bölgesinde meydana gelen saldırılara karşı işlevseldir. Soğuk Savaş'ın sona ermesinden sonra "esnek yorum" yöntemiyle içeriği genişletilen bu madde, özellikle Afganistan müdahalesiyle tamamen işlevsiz kılınmıştır.

NATO'nun kuruluşuna karşı, SSCB ve Doğu Bloğu ülkeleri kendi savunma durumlarını gözden geçirmişler ve 1955'te Federal Almanya'nın NATO'ya alınması üzerinde de Varşova Paktı'nı kurmuşlardır. Böylece Soğuk Savaş olarak anılan ve 1991'de Varşova Paktı'nın kendini lağvetmesine kadar süren kutuplaşma da iyice belirginleşmiştir.

Türkiye ve Yunanistan 1952 yılında eş zamanlı olarak NATO'ya kabul edilmiştir. Sadece demokrasi ile yönetilen Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinin bulunduğu bu ittifaka, İspanya, Franko diktatörlüğü yıkıldıktan sonra, 1982 yılında katılmıştır. Avrupa güvenliğinde ABD'nin bu denli etkili olmasına karşı çıkan De Gaulle döneminde NATO'nun askeri kanadından çekilen Fransa, Sarkozy dönemiyle birlikte NATO'yla ilişkilerini tekrar geliştirmeyi en önemli dış politika önceliklerinden birisi yapmıştır.

NATO'nun etkinlği dış güvenlik ile sınırlı kalmamıştır. 1950'li yıllarda İtalya'dan başlayarak NATO ülkelerinde gizli Özel Harekat daireleri kurulmuştur. Gladio adı ile anılan bu birimler ülkelerdeki devrimci sol hareketler başta olmak üzere her tür muhalefete karşı bir önlem olarak oluşturulmuştur. Bu birimler aynı zamanda Derin Devlet kavramının da ortaya çıkmasında büyük rol oynamıştır. Pek çok ülkede daha sonra bu birimler ortaya çıkarılarak sorumluları yargılandıysa da, Türkiye dahil çoğu ülke bu süreci henüz yaşamamıştır. NATO, Soğuk Savaş sonrası Gladio kurumlarının dağıtıldığını iddia etse de, bu birimlerin şu anki durumu hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır.

SSCB ve Doğu Bloğu'nun dağılması ve Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle varlığı ve amaçları tartışma konusu olan NATO, kendine yeni hedefler ve görev sahaları edinmiştir. Bu çerçevede 1990'lar boyunca çeşitli dönüşümler geçiren NATO, 11 Eylül saldırılarını takiben iyice belirginleştiği üzere uluslararası terörle mücadeleyi ana hedef olarak belirlemiştir.

Diğer yandan, doğal afetlere müdahalede harekete geçirilmesi de 2005 yılında ard arda gelen doğal afetler sonucunda gündeme gelmiştir. Üst düzey uluslararası zirvelerin ve uluslararası spor etkinliklerinin güvenliğinin sağlanması gibi farklı faaliyetlerde de bulunmaya başlayan NATO, "insani müdahale" olarak adlandırılan kimi askeri harekatlarda da bulunmaktadır. Yugoslav savaşları, NATO üyesi ülkelerin ayrılıkçı Hırvatlara, Boşnaklara ve Arnavutlara sunduğu açık siyasi ve askeri destekle, Yugoslavya devletinin yıkılışıyla sonuçlandı. İlk kapsamlı NATO askeri harekatları olan Kararlı Güç ve Müttefik Gücü harekatları sonrası ise, eski Yugoslavya topraklarında, NATO askeri üsleri kuruldu.

Özellikle Gladio birimlerinin teker teker ortaya çıkması ve ABD'nin Irak ve Afganistan işgallerinde oynadığı rol, NATO'ya ciddi eleştiriler yöneltilmesine sebep olmuştur. Ayrıca, BM kararlarının NATO'ya herhangi bir etkisinin olmadığı görüldükten sonra, pek çok grup NATO'ya karşı muhalefeti arttırmışlardır. 21. yüzyıla girilirken, NATO'nun geleceği konusunda tartışmalar hala devam etmektedir.

NATO'nun Askeri Yapısı

Teşkilatın askeri yapısı, üye ülkelerin Genelkurmay Başkanlarından veya onlar adına daimi görev yapan temsilci askeri personelden oluşur. Konseye karşı sorumlu olan Askeri Komite, ittifakın en üst düzeydeki askeri merciidir. Konseye ve Savunma ve Planlama Komitesine askeri konularda bilgi sağlayan ve önerilerde bulunan Askeri Komite, iki büyük Nato Komutanlığına direktif verebilmektedir

NATO'nun Değişmeyen Prensipleri

1. İttifak, savunma amaçlıdır.
2. Caydırma için yeterli bir gücü muhafaza etmek esastır.
3. Üyelerin toprak bütünlüğü ve bağımsızlığı garanti edilerek dünya barışına katkı devam ettirilir.
4. Üye ülkelerden birine yapılan tecavüz, tamamına yapılmış kabul edilir. (5 nci madde)
5. İttifak, Avrupa'da ABD'nin konvansiyonel ve nükleer askeri varlığını zaruri sayar.
6. NATO Savunmasının kollektif tabiatı, işbirliğine ve entegrasyonuna istinad eder.
7. Nükleer silahlarda sıfır çözüme ulaşıncaya kadar, konvansiyonel ve nükleer silahların uygun bir kombinasyonunu kullanmaya devamı zorunlu görür. Nükleer silahların amacı siyasi olup, ittifakın güvenliğinin en önemli garantisidir. Bu kuvvetler savaşı ve dengeyi korumak için asgari düzeyde tutulur.

Büyük NATO Komutanlıkları

NATO'nun halen Askeri Komiteye bağlı Atlantik Müttefik Komutanlığı ve Avrupa Müttefik Komutanlığı olmak üzere iki büyük komutanlığı bulunmaktadır. Ayrıca Kanada ve ABD Bölgesel Planlama Grupları da mevcuttur. Savunma Planlama Komitesinin 12 Mayıs 1992 tarihli kararıyla; "CINHAN" adıyla bilinen Manş Müttefik Komutanlığı, teşkilatı ve sorumluluk sahası tadil edilerek 1 Temmuz 1994 tarihinden itibaren "Afnortwest" adıyla Avrupa Yüksek Komutanlığına bağlanmıştır. Avrupa Müttefik Komutanlığı (ACE)'nın sorumluluk sahası; kuzeyde, Norveç'in kuzey burnundan Akdeniz'in güney kıyılarına; Batıda, Atlantik Okyanusu'ndan Türkiye'nin Doğu sınırlarına kadar uzanır. "SHAPE" adıyla anılan karargahı, Belçika'nın Mons şehrindedir ve komutanı "Saceur" olarak bilinir. Saceur'un ana ast komutanlıkları ise; Kuzeybatı Avrupa Müttefik Komutanlığı (AFNORTWEST), Merkezi Avrupa Müttefik Komutanlığı (AFCENT) ve Güney Avrupa Müttefik Komutanlığı (AFSOUTH)'dur

AFSOUTH (Güney Avrupa Müttefik Komutanlığı)'nın Kuruluşu da şöyledir:

(1) LANDSOUTH: Bir İtalyan Generalinin komutasında İtalya'nın savunulmasından sorumludur.

(2) LANDSOUTHEAST: Karargahı İzmir'de olup, bir Türk Generalinin komutasında Türkiye'nin savunmasından sorumludur.

(3) AIRSOUTH: Güney Bölgesi Hava Komutanlığıdır. Nato'nun komutanlık yapısı; gelişen durum ve şartlara uygun olarak değişikliğe açık bir özellik arzeder.


Türkiye'nin NATO Üyeliği

Sovyetler Birliği ile Lenin zamanında imzalanan Brest Litovsk Barış Antlaşması, Moskova Antlaşması ve Kars Antlaşması'na rağmen, 2. Dünya Savaşı sırasında Stalin'in önce 1939'da Molotov kanalıyla Ribbentrop ve Hitler'den, daha sonra da 1945'te Truman ve Churchill'den Türkiye sınırları ile ilgili talepleri dolayısıyla Türkiye, Batı ittifakı ve NATO ile yakınlaşmıştır. 1950'de Adnan Menderes hükümeti döneminde TBMM kararıyla Kore Savaşı'na Birleşmiş Milletler komutası altında ABD ve Güney Kore'nin yanında çarpışmak üzere asker gönderilmiş ve böylece NATO üyeliği konusundaki niyetini uluslararası arenaya göstermiştir. Kore savaşında verilen şehitler dönemin muhalefet lideri İsmet İnönü ve partisi CHP tarafından NATO üyeliği için yapılan bir taviz olarak adlandırılmıştır.

Başlangıçta 12 devletin iştirakiyle akdedilmiş olan Kuzey Atlantik Antlaşmasına Londra'da 17 Ekim 1951 tarihinde düzenlenen bir Protokol ile Türkiye ve Yunanistan'ın da katılımları onaylanmış, Türkiye 18 Şubat 1952'de yine Fuat Köprülü'nün dışişleri bakanlığını yaptığı Adnan Menderes hükümeti döneminde NATO'ya resmen üye olmuştur. Norveç, Danimarka gibi üyeler Türkiye'nin üye olmasına, çok yakın zamana kadar Monarşi yle yönetildiği ve yeterli demokrasi tecrübesi olmadığı gerekçesiyle uzun müddet karşı çıkmışlardır.

8 Eylül 1952'de [1] Türkiye NATO'ya kabul edildikten yedi ay sonra İzmir'de Müttefik Kara Kuvvetleri Karargahı (LANDSOUTHEAST) kurulmuş, karargahın başına ABD'li bir korgeneral getirilmiştir. 1954'te karargaha Fransa, İngiltere ve İtalya'dan askerler dahil edilerek üs güçlendirilmiştir.

“NATO Kuvvetler Statüsü Sözleşmesi”[2] adlı uluslararası anlaşma, İzlanda hariç, NATO üyesi diğer devletler tarafından imzalanmıştır. Sözleşme Türkiye tarafından 10 Mart 1954 tarihli ve 6375 sayılı kanunla onaylanmıştır. NATO Kuvvetleri Sözleşmesi, her biri oldukça detaylı kaleme alınmış yirmi maddeden oluşur. Kısaca bu anlaşmayla ABD’nin Türkiye topraklarında askeri tesisler ve üstler kurması ve askeri personel bulundurulması kabul edilmiştir.

1966'da, NATO'ya ait haber alma tesislerinin sayısı 112'ydi. Türkiye'de 35 kilometrekarelik alan NATO'nun denetiminde olup buraya, bakanlar dahil Türk yetkililerin NATO komutasından izinsiz girmesi yasaktı.

ABD ile Türkiye arasında 1976 yılında imzalanan "ABD-Türkiye Savunma ve İşbirliği Anlaşması", İncirlik, Kargaburun ve haber alma tesislerinin NATO adına ABD tarafından kullanılmasını sağladı. 1980 yılında 12 Eylül Darbesi sonrasında imzalanan "Savunma ve Ekonomik İşbirliği Anlaşması" ise 12 askeri üssün NATO adına ABD tarafından 5 yıllık kullanılmasına karar verildi. Bu anlaşma, ABD'nin talebi doğrultusunda halen yürürlüktedir...

NATO'DA GÖREV YAPAN TÜRK DAİMİ TEMSİLCİLERİ

1. 1952-1954 - Fatin Rüştü Zorlu
2. 1954-1957 - Mehmet Ali Tiney
3. 1957-1960 - Selim Sarper
4. 1960-1960 - Haydar Görk
5. 1960-1972 - Muharrem Nuri Birgi
6. 1972-1976 - Orhan Eralp
7. 1976-1978 - Coşkun Kırca
8. 1978-1988 - Osman Olcay
9. 1988-1989 - Tugay Özçeri
10. 1989-1991 - Ünal Ünsal
11. 1991-1997 - Tugay Özçeri
12. 1997-2002 - Onur Öymen
13. 2002-2004 - Ahmet Üzümcü
14. 2004-2006 - Ümit Pamir
15. 2006- - Tacan İldemir

Türkiye'deki NATO Üsleri

1. Afyonkarahisar askeri havaalanı Türkiye'nin en büyük askeri havaalanıdır.NATO'nun 2. büyük havaalnıdır. "Ana Jet Bakım Üssü" olarak kullanılmaktadır. Sivil uçuşlara açılması konusundaki çalışmalara NATO'dan izin çıkmamıştır.
2. İncirlik Hava Üssü yönetimi ve denetimi TSK'da olan, NATO'nun önemli bölgesel bir depo üssüdür. Adana'ya 10 km uzakta bulunan üs, Akdeniz'e 56 km uzaklıktadır. Türk Hava Kuvvetleri 10. Ana jet üssü ve ABD hava kuvvetleri 39. Ana jet üssü burada görev yapmaktadir.
3. İzmir Hava Üssü İzmir'in 17 km kuzey batısında Çiğli'de bulunan Avrupa'daki ABD hava kuvvetleri'ne (USAFE) bağlıdır. 42 uçak ve 300 asker-personel bulunan üste I-HAWK ve Roland füze sistemleri konuşlandırılmıştır. İzmir Hava Üssü NATO'nun Türkiye'deki en eski üssü olmakla beraber, son yıllarda önem kazanmıştır. 11 Ağustos 2004'de LANDSOUTHEAST karargâhı Napoli'den İzmir'e taşınmış [3], 1 Ocak 2006'da da ABD 16. hava filosu, Almanya'nın Ramstein hava üssünden alınarak buraya yerleştirilmiştir.
4. Şile üssü: Stinger füzelerinin fırlatılması için uluslararası standartlarda bir atış alanıdır.
5. Konya 3. Ana Jet Üs Komutanlığı: Irak savaşı sürecinde NATO tarafından getirilen AWACS'lar burada üslenmiştir.
6. Balıkesir 9. Hava Jet Üssü: Bu üsde 6 adet "vault" denilen füze rampası bulunmaktadır.
7. Muğla Aksaz Deniz Üssü.
8. Ankara-Ahlatlıbel, Amasya-Merzifon, Bartın, Çanakkale, Diyarbakır-Pirinçlik, Eskişehir, İzmir-Bornova, İzmit, Kütahya, Lüleburgaz, Sivas-Şarkışla, İskenderun, Ordu-Perşembe, Rize-Pazar, Erzurum, Van-Pirreşit ve Mardin'de NATO'ya bağlı Birleştirilmiş Hava Harekat Merkezleri (CAOC6)

NATO'nun Genişlemesi

NATO'nun genişlemesinden maksat; karşılıklı hak ve yükümlülükler çerçevesinde ittifaka tam üye statüsünde yeni üyelerin kaydedilmesi ve dolayısıyla NATO'nun sınırlarının genişletilmesidir.

29 Mart 2004 Tarihinde NATO'ya 7 yeni üye ülke daha katıldı. Bu ülkeler;

1. Bulgaristan
2. Estonya
3. Letonya
4. Litvanya
5. Romanya
6. Slovakya
7. Slovenya' dır.

1 Nisan 2009 Tarihinde NATO'ya 2 üye daha katıldı. Bu ülkeler;

1. Hırvatistan
2. Arnavutluk

Ayrıca;

1. Makedonya ise Yunanistan tarafından veto edilmiştir.
2. Kıbrıs, Türkiye tarafından veto edilmiştir.

Bu arada Nisan 2008'de Bükreş'te yapılan NATO Zirvesinde, Rusya'nın bütün tehditlerine rağmen, Ukrayna ve Gürcistan 'ın da ileride NATO'ya tam üye olacakları karar altına alınmıştır.

[Nasid hicrani]

Teknik Kuruluşlar

Avrupa Telekomünikasyon Standartları Enstitüsü (ETSI)

Kısa adı ETSI olan Avrupa Telekomünikasyon Standartlar Komitesi (European Telecommunications Standard Institute) Avrupa düzeyinde standardizasyon alanında çalışmalarda bulunan üç kurumdan biridir (CEN ve CENELEC gibi). ETSI, telekomünikasyon, televizyon ve radyo yayıncılığı ile bilgi teknolojisi alanlarında standardizasyon çalışmalarında bulunmaktadır.

[Nasid hicrani]

Avrupa Yayın Birliği (EBU)

Avrupa Yayın Birliği (European Broadcasting Union; EBU), 1950'de kurulmuş olan Avrupa TV yayıncıları birliğidir. EBU sadece televizyonları değil, radyoları da çatısının altında barındırır. Türkiye Televizyonu (TRT) 1975 yılında tam olarak aktif üyesi olmuştur.

Tarihçe

12 Şubat 1950 tarihinde 23 Avrupalı yayın kuruluşu ve Akdeniz tarafından Devon, İngiltere Torquay, kıyı beldesinde bir konferansta oluşmuştur. 1993 yılında, Uluslararası Radyo ve Televizyon Kurumu (OIRT), Orta ve Doğu Avrupa'dan yayın bir eşdeğer kuruluşu, EBU ile birleştirilmiş oldu


Üyeler

Avrupalı Üyeler

1. Ülke Yayın Kuruluş Ulusal Kanalı Kısa. Yıl
2. Arnavutluk Albanian Public Radio and Television Radio Televizioni Shqiptar RTSH 1999
3. Andorra Radio and Television of Andorra Ràdio i Televisió d'Andorra RTVA 2002
4. Ermenistan Armenian Public Television Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերություն ARMTV 2005
5. Avusturya Austrian Broadcasting Österreichischer Rundfunk ORF 1953
6. Azerbaycan Public Television and Radio Broadcasting Company İctimai Televiziya və Radio Yayımları Şirkəti İTV 2007
7. Beyaz Rusya National State Teleradiocompany Нaцыянaльнaя дзяржaўнaя тэлерaдыёkaмпaнія Рэспубліkі Белaрусь BTRC 1993
8. Belçika Flemish Radio- and Television Network Vlaamse Radio- en Televisieomroep VRT 1950
9. Belgian Radio and Television of the French Community Radio-Télévision Belge de la Communauté Française RTBF 1950
10. Bosna-Hersek Radiotelevision of Bosnia & Herzegovina Radio-televizija Bosne i Hercegovine BHRT 1993
11. Bulgaristan Bulgarian National Radio Бългaрсkо нaционaлно рaдио BNR 1993
12. Bulgarian National Television Бългaрсka нaционaлнa телевизия BNT 1993
13. Hırvatistan Croatian Radiotelevision Hrvatska Radiotelevizija HRT 1993
14. Kıbrıs Cyprus Broadcasting Corporation Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου \ Kıbrıs Yayın Kurumu CY/CBC 1968
15. Çek Cumhuriyeti Czech Radio Český Rozhlas ČR 1993
16. Czech Television Česká Televize ČT 1993
17. Danimarka Denmark's Radio Danmarks Radio DR 1925
18. TV2 TV2 AS DK/TV2 1996
19. Estonya Estonian Public Broadcasting Eesti Rahvusringhääling ERR 1993
20. Finlandiya - Finnish Broadcasting Corporation
21. - Swedish Broadcasting of Finland Yleisradio Oy / (Swedish) Rundradion AB YLE/FST5 1926
22. Commercial Channel 3 Mainotelevisio 3 MTV3 1957
23. Fransa - Télévision Française 1
24. - France Télévisions
25. - Canal+
26. - Radio France
27. - Radio France Internationale Groupement des Radiodiffuseurs Français de l’UER GRF 1950
28. Europe 1 Europe 1 E1 1978
29. Gürcistan Georgian Public Broadcasting საქართველოს საზოგადოებრივი მაუწყებელი GPB 2005
30. Almanya German National Broadcasting Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland ARD 1952
31. Second German Television Zweites Deutsches Fernsehen ZDF 1963
32. Yunanistan Hellenic Radio Television Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ERT 1950
33. Macaristan Hungarian Radio Magyar Rádió MR 1993
34. Hungarian Television Magyar Televízió HU/MTV 1993
35. İzlanda National Broadcasting Service Ríkisútvarpið RÚV 1956
36. İrlanda Irish Radio- Television Radio Telefís Éireann RTÉ 1950
37. Irish-Language Television Teilifís na Gaeilge 4 TG4 2007
38. İtalya Italian Radio- Television Radiotelevisione Italiana RAI 1950
39. Letonya Latvian Television Latvijas Televīzija LR 1993
40. Latvian Radio Latvijas Radio LTV 1993
41. Litvanya Lithuanian National Radio and Television Lietuvos Radijas ir Televizija LRT 1993
42. Lüksemburg CLT Multi Media Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion RTL 1950
43. Radio 100,7 Radio 100,7 ERSL 1996
44. Makedonya Macedonian Radio-Television Мakедонсka Рaдио Телевизијa MKRTV 1993
45. Malta Public Broadcasting Services Public Broadcasting Services MT/PBS 1969
46. Moldova Teleradio-Moldova Teleradio-Moldova TRM 1993
47. Monako Radio Monte-Carlo Groupement de Radiodiffuseurs Monégasques TMC 1950
48. Karadağ Radio Television of Montenegro Рaдио Телевизијa Црне Горе RTCG 2001
49. Hollanda Netherlands Public Broadcasting Nederlandse Publieke Omroep NPO 1950
50. Norveç Norwegian Broadcasting Corporation Norsk Rikskringkasting NRK 1950
51. TV2 TV2 AS NO/TV2 1992
52. Polonya Polish Television Telewizja Polska TVP 1993
53. Polish Radio Polskie Radio PR 1993
54. Portekiz Radio and Television of Portugal Rádio e Televisão de Portugal RTP 1950
55. Romanya Romanian Radio Broadcasting Company Societatea Română de Radiodifuziune ROR 1993
56. Romanian Television Televiziunea Română TVR 1993
57. Rusya Channel One Russia Первый kaнaл C1R 1993
58. Radio House Ostankino Рaдиодом Остaнkино RDO 1993
59. Russia TV Channel Телеkaнaл Россия RTR 1993
60. San Marino San Marino RTV San Marino Radio and Television SMRTV 1995
61. Sırbistan Radio Television of Serbia Рaдио-телевизијa Србије RTS 2001
62. Slovakya Slovak Radio Slovenský Rozhlas SK/SR 1993
63. Slovak Television Slovenská Televízia SK/STV 1993
64. Slovenya Radio-Television Slovenia Radiotelevizija Slovenija RTVSLO 1993
65. İspanya Spanish Radio- Television Corporación Radiotelevisión Española RTVE 1955
66. Spanish Society of Radio Sociedad Española de Radiodifusión SER 1982
67. People's Radiowaves of Spain Cadena de Ondas Populares de España COPE 1998
68. İsveç - Swedish Television
69. - Swedish Radio
70. - Swedish Educational Broadcasting Sveriges Television och Radio Grupp AB SVT 1950
71. TV4 TV4 AB TV4 2004
72. İsviçre Swiss Broadcasting Corporation SRG SSR idée suisse SSR SRG 1950
73. Türkiye Turkish Radio and Television Corporation Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu TRT 1975
74. Ukrayna National Television Company of Ukraine Нaціонaльнa Телеkомпaнія Уkрaїни NTU 1993
75. National Radio Company of Ukraine Нaціонaльнa рaдіоkомпaнія Уkрaїни NRU 1993
76. Birleşik Krallık - British Broadcasting Corporation British Broadcasting Corporation BBC 1950
77. - Independent Television United Kingdom Independent Broadcasting / (Welsh) Darlledu Annibynnus Deyrnas Gyfunol (including the BBC (British Brodcasting Centre) UKIB 1959
78. Vatikan Vatican Radio Radio Vaticana RV 1950

Avrupa Dışındaki Üyeler

1. Country Broadcasting organisation National script Abbr. Year
2. Cezayir National Television Company المـؤسـسـة العمومية للتـلـفزيـون ENTV 1969
3. National Sound-broadcasting Company الإذاعة الجزائري ENRS 1969
4. Television of Algeria التلفزيون في الجزائر TDA 1969
5. Mısır Egyptian Radio and Television Union التلفزيون المصري ERTU 1950-1958, 1984
6. İsrail Israel Broadcasting Authority רָשׁוּת השׁידוּר IBA 1957
7. Ürdün Jordan Radio and Television Corporation الفضائية JRTV 1969
8. Lübnan Télé Liban - TL 1950
9. Libya Libya Jamahiriya Broadcasting - LJB 1974
10. Fas Société Nationale de Radiodiffusion et de Télévision الشركة الوطنبة للإذاعة والتلفرة SNRT 1950-1961, 1968
11. Tunus Etablissement de la Radiodiffusion-Télévision Tunisienne - ERTT 1950

Gözlemci Üyeler

1. Country Broadcasting organisation Abbr. Year
2. Avusturalya Australian Broadcasting Corporation ABC Australia
3. SBS Australia SBS
4. Bangladeş National Broadcasting Authority of Bangladesh
5. Kanada Canadian Broadcasting Corporation (Societé Radio Canada) CBC/SRC
6. Şili Canal 13 (Chile) UC13
7. Küba Cuban Television ICRT
8. Gambia Gambia Radio & Television Service GRTS
9. Grönland Kalaallit Nunaata Radioa KNR
10. Hong Kong Radio Television Hong Kong RTHK
11. Hindistan All India Radio AIR
12. İran Islamic Republic of Iran Broadcasting IRIB
13. Japonya Nippon Hoso Kyokai NHK
14. Malezya Radio Television Malaysia RTM
15. Moritanya TV de Mauritanie MR/TVM
16. Mauritius Mauritius Broadcasting Corporation MBC
17. Nepal Nepal Television NTVC
18. Yeni Zelanda Radio New Zealand RNZ
19. Television New Zealand Ltd TVNZ
20. Umman Oman Directorate General of Radio and Television ODGRT
21. Pakistan Pakistan Television Corporation PK/PTV
22. Katar Al Jazeera Children's Channel JCC
23. Güney Afrika South African Broadcasting Corporation SABC
24. Amerika Birleşik Devletleri National Broadcasting Company[1] NBC
25. American Broadcasting Company[1] ABC
26. Columbia Broadcasting System[1] CBS
27. National Public Radio[1] NPR
28. American Public Media[1] APM
29. WFMT 98.7 FM, Chicago, Illinois[1] WFMT
30. Venezuela Radio Caracas Televisión / Radio Caracas Radio RCTV
31. Zimbabve Zimbabwe Broadcasting Corporation ZBC

[Nasid hicrani]

Dünya Posta Birliği


Kuruluş ve Fonksiyonları

UPU, 9 Ekim 1874'te 22 ülke tarafından imzalanan ve Bern Anlaşması olarak da bilinen Genel Posta Birliği Anlaşması ile kurulmuştur. Anlaşma, 1 Ocak 1875'te (Fransa 1 Ocak 1976'da) yürürlüğe girmiştir. 1878'de Birliğin adı, bugünkü adı olan "Dünya Posta Birliği" ile değiştirilmiştir. UPU, Birleşmiş Milletlerin 1 Temmuz 1948'den beri İhtisas Birimleri'nden biridir. UPU'nun Anayasa'sı (Genel Tüzüğü, Anlaşmayı ve Ayrıntılı Kuralları içerir) her üye ülkenin yetkili makamlarınca onaylanmış bir diplomatik anlaşmadır. 1964'te Viyana'da toplanan 15. Kongre tarafından kabul edilen ve 1 Ocak 1966'dan beri yürürlükte olan Anayasa, şu Kongrelerce düzeltilmiştir: Tokyo-Japonya 1969, Lozan-İsviçre 1974, Hamburg-Almanya 1984, Waşington-ABD 1989 ve Seul-Kore 1994. Anayasa'da ve UPU'nun fonksiyonlarında yapılan düzenlemeler UPU Genel Tüzüğü'nde belirtilmektedir. (Seül'de kabul edilen Genel Tüzükler 1 Ocak 1996'da yürürlüğe girmiştir.Uluslararası Büro'nun çalışma dili Fransızcadır 1 Ocak 1996'dan itibaren İngilizce Uluslararası Büro'nun çalışma dili olacaktır.

Dünya Posta Birliği Anlaşması’nın Anayasası’nı kabul eden ülkeler mektup ve diğer posta çeşitlerinin değişiminde tek bir posta sınırı olarak hareket edeceklerdir. Ulaşım özgürlüğü bu sınırlar içerisinde garanti altına alınmıştır. Anayasa'ya göre Birliğin amaçları; posta hizmetlerinin gelişmesini ve örgütlenmesini sağlamak, insanlar arasındaki iletişimin geliştirilmesine etkin posta hizmetleri ile katkıda bulunmak; sosyal, kültürel ve ekonomik alanlarda uluslararası işbirliğine katkıda bulunmak, üye ülkelerin talebi üzerine teknik yardımda bulunmaktır.

UPU, 1963 yılından beri; sonradan BM ile Birleşmiş Milletler Kalkınma programını kurmak üzere birleşen, Birleşmiş Milletler Genişletilmiş Teknik Yardım Programına (UNDP) katılmaktadır. 1989 UPU Waşington Kongresi, UPU yardımlarının BM Kalkınma Stratejisi Genel Çerçevesi’nde birleştirilmesi için tavsiye kararı almıştır. Uygulamada UPU'nun kendi kaynakları ile yaptığı yardımlar UPU ve alıcı ülkelerle yapılan kalkınma anlaşmaları ile birlikte çok yıllı entegre projelere bağış şeklinde olmaktadır. UPU'nun yardımları tüm posta sektörlerini kapsayan teknik işbirliği sorunlarıyla ilgilidir. UPU teknik yardım faaliyetlerinin ana finansman kaynağı UNDP'dir.


Üyeler

189 üye ülke vardır; Afganistan, Arnavutluk, Cezayir, Angola, Antigua ve Barbuda, Arjantin, Ermenistan, Avustralya, Avusturya, Azerbaycan, Bahamalar, Bahreyn, Bangladeş, Barbados, Beyaz Rusya, Belçika, Belize, Benin, Bhutan, Bolivya, Bosna-Hersek, Botswana, Brezilya, Brunei, Bulgaristan, Burkina Faso, Burundi, Kamboçya, Kamerun, Kanada, Yeşil Burun, Orta Afrika Cumhuriyeti, Çad, Şili, Çin, Kolombiya, Komoros, Kongo, Kosta Rika, Fildişi Sahilleri, Hırvatistan, Küba, Kıbrıs, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Cibuti, Dominik, Dominik Cumhuriyeti, Ekvator, Mısır, El Salvador, Ekvatoral Gine, Eritre, Estonya, Etyopya, Fiji, Finlandiya, Fransa, Gabon, Gambiya, Gürcistan, Almanya, Gana, Yunanistan, Grenada, Guatemala, Gine, Gine-Bissau, Guyana, Haiti, Holy Sea, Honduras, Macaristan, İzlanda, Hindistan, Endonezya, İran İslam Cumhuriyeti, Irak, İrlanda, İsrail, İtalya, Jamaika, Japonya, Ürdün, Karadağ, Kazakistan, Kenya, Kiribati, Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti, Kore Cumhuriyeti, Kuveyt, Kırgızistan, Laos, Lübnan, Lesoto, Liberya, Libya, Lihtenştayn, Litvanya, Lüksemburg, Makedonya, Madagaskar, Malavi, Malezya, Maldivler, Mali, Malta, Moritanya, Mauritius, Meksika, Moldova, Monako, Moğolistan, Fas, Mozambik, Myanmar, Namibya, Nauru, Nepal, Hollanda, Hollanda Antilleri, Yeni Zelanda, Nikaragua, Nijer, Nijerya, Norveç, Umman, Palau, Pakistan, Panama, Papua Yeni Gine, Paraguay, Peru, Filipinler, Polonya, Portekiz, Katar, Romanya, Rusya Federasyonu, Ruanda, St. Kitts ve Nevis, St. Lucia, St. Vincent ve Grenadinler, San Marino, Sao Tome ve Principe, Suudi Arabistan, Senegal, Seyşeller, Sierra Leone, Singapur, Slovakya, Slovenya, Solomon Adaları, Somali, Güney Afrika, İspanya, Sırbistan, Sri Lanka, Sudan, Surinam, Swaziland, İsveç, İsviçre, Suriye, Tanzanya, Tayland, Togo, Tonga, Trinidad ve Tobago, Tunus, Türkiye, Türkmenistan, Tuvalu, Uganda, Ukrayna, Birleşik Arap Emirlikleri, İngiltere, ABD, Uruguay, Özbekistan, Vanuatu, Venezüella, Vietnam, Batı Samoa, Yemen, Zaire, Zambiya, Zimbabve.

Yapı

Dünya Posta Kongresi (olağan olarak 5 yılda bir toplanır), UPU'nun en yetkili karar merciidir. Kongre tüm üye ülkeleri temsilcilerinden oluşmaktadır.

Yıllık olarak toplanan İdare Konsey (CA), 1947 Paris Kongresi tarafından kurulan Yürütme Konseyi'nin yerine, 1994 Seül Kongresi tarafından kurulmuştur. Konsey, Kongre tarafından seçilen 41 üyeden oluşmaktadır. Konsey, Kongrelerin devamını sağlamaktan, kısmen Kongrelerde alınan kararların Kongreler toplana kadar geçen sürede uygunluğunu denetlemekten, çeşitli hükümetlerin posta politikaları konusundaki sorunlarını, uluslararası gelişmeleri de hesaba katarak değerlendirmekten, zorunlu hizmetlerde genel ilke ve politikaların uygulanmasını ve geliştirilmesini idare etmek, Kongreler arasında strateik plan değişikliklerini onaylamak, teknik işbirliğinin hükümetlerarası yönünden, hizmetlerin kalitesini (politika ve ilke olarak) yükseltmekten, dağıtım hizmetleri endüstrisini bir bütün olarak etkileyen uluslararası teknik standartlar anlaşmalarından, bütçeyi onaylanmaktan, Kongreler arasında anlaşmalardaki hükümleri değiştiren tekliflerin onaylanmasını takip etmekten, Uluslararası Büro'nun faaliyetlerinin kontrol edilmesinden, uluslararası ajanslarla ve diğer organlarla yapılan anlaşmalarla ilgili kararlar almaktan sorumludur. İdari Konsey şu bölümlerden oluşmaktadır:

2. Komite 1 - Genel Konular ve Birliğin Yapısı
3. Komite 2 - Finansman
4. Komite 3 - İnsan Kaynakları
5. Komite 4 - Hizmetler ve Standartlar (politika ve ilke konuları)
6. Komite 5 - Teknik İşbirliği
7. Komite 6 - Seül Posta Stratejisi

Posta İşlemleri Konseyi (POC) 1994 Seül Kongresinde, 1957 Ottawa Kongresi nde kurulan Posta İncelemeleri Danışma Konseyi'nin (CCPS) yerine kurulmuştur. POC tüm CCPS faaliyetlerinden de sorumlu olacaktır. Kongre tarafından seçilen 40 üyeden oluşmaktadır. Tüm üye ülkelerdeki posta idarelerini ilgilendiren önemli işlemsel, teknik, ticari, ekonomik ve teknik işbirliği sorunları ile ilgilenmektedir. POC temelde aşağıdaki konularla ilgilenmektedir:

1. Komite 1 - Mektup Postası
2. Komite 2 - Koli Postası
3. Komite 3 - Finansal Posta Hizmetleri
4. Komite 4 - Acele Posta Servislerinin Gelişimi
5. Komite 5 - Servis Kalitesi
6. Komite 6 - Pazarlama
7. Komite 7 - Telematik Gelişmeler
8. Komite 8 - Modernizasyon
9. Komite 9 - Posta Gelişimi ve Seül Posta Stratejisi

Uluslararası Büro, sekreterlik olarak hizmet vermekte ve Birliğin organlarına (Kongre, CA ve POC) idari destek sağlamaktadır.UPU'nun 1995 yılı bütçesi 32.165.490 İsviçre Frangı'dır

[Nasid hicrani]

Spor

Avrupa Futbol Federasyonları Birliği(UEFA)

Avrupa Futbol Federasyonları Birliği ya da UEFA ( İngilizce:Union of European Football Associations).Kosova ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti dâhil olmamak üzere, tüm Avrupa devletleri ve ek olarak :Kıbrıs, İsrail, Kazakistan, Ermenistan, Gürcistan, Azerbaycan ve Rusya'yı da içine alan yarı federal bir futbol kurumudur.[1] Kendisine bağlı ülke federasyonlarından oluşur. Resmi dili İngilizce başkenti ya da merkezi Nyon'dur.

Günümüzde UEFA başkanlığını efsanevi eski Fransız futbolcu Michel Platini yapmaktadır. En kıdemli asbaşkan Türkiye Futbol Federasyonu Onursal Başkanı Şenes Erzik'tir.


UEFA 15 Haziran 1954 tarihinde İsviçre'nin Basel şehrinde kurulmuştur. 1959 yılına kadar Fransa'nın Paris şehri olan UEFA merkezi , 1959 yılında İsviçre'nin Bern şehrine ve 1995 yılında bugünkü yeri olan İsviçre'nin Nyon şehrine taşınmıştır.

Başlangıçta 25 olan üye sayısı günümüzde 53'tür.


UEFA Genel Sekreterleri

1. Henri Delaunay
2. Pierre Delaunay
3. Hans Bangerter
4. Gerhard Aigner
5. Lars-Christer Olsson

Etkinlikler

Kulüpsel

2. UEFA Şampiyonlar Ligi
3. UEFA Avrupa Ligi
4. UEFA Süper Kupa

Kıtasal

1. Avrupa Futbol Şampiyonası
2. Avrupa Gençler Bölgeler Arası Futbol Şampiyonası

Amatör

1. 21 Yaş Altı Avrupa Şampiyonası
2. 19 Yaş Altı Avrupa Şampiyonası
3. 17 Yaş Altı Avrupa Şampiyonası
4. Meridyen Kupası

Bayan

1. Avrupa Şampiyonası
2. Bayanlar Kupası

1. 19 Yaş Altı Bayanlar Avrupa Şampiyonası
2. 17 Yaş Altı Bayanlar Avrupa Şampiyonası

Futsal

1. Avrupa Futsal Şampiyonası
2. Futsal Kupası

[Nasid hicrani]

Uluslararası Futbol Federasyonları Birliği (FIFA)

Uluslararası Futbol Federasyonları Birliği, kısaca FIFA, (Orijinal adı; Fédération Internationale de Football Association) futbolun dünya çapındaki yetkili kurumu olarak adlandırılabilir. Merkezi İsviçre'nin Zürih kentindedir. 21 Mayıs 1904 yılında Paris'te kurulmuştur. FIFA çeşitli futbol turnuvaları düzenlemenin yanı sıra, dünya futbolunu yöneten, kuralları uygulayan, değiştiren kuruluştur.

FIFA Onur Ödülünü İtalyan futbolcu Alessandro Nesta'ya vermiştir.

Alessandro Nesta ayrıca FIFA'da futbolcudan sorumlu baş direktör olarak görev yapmaktadır.

Başkanlar

1. 1904-1906 Robert Guérin (Fransa)
2. 1906-1918 Daniel Burley Woolfall (İngiltere)
3. 1921-1954 Jules Rimet (Fransa)
4. 1954-1955 Rodolphe William Seeldrayers (Belçika)
5. 1955-1961 Arthur Drewry (İngiltere)
6. 1961-1974 Sir Stanley Rous (İngiltere)
7. 1974-1998 João Havelange (Brezilya)
8. 1998-2010 Joseph Sepp Blatter (İsviçre)

Konfederasyonlar

FIFA'ya bağlı 6 konfederasyon şunlardır:

1. Afrika - Afrika Futbol Konfederasyonu (CAF)
2. Asya - Asya Futbol Konfederasyonu (AFC)
3. Avrupa - Avrupa Futbol Konfederasyonu (UEFA)
4. Güney Amerika - Güney Amerika Futbol Konfederasyonu (CONMEBOL)
5. Kuzey ve Orta Amerika ve Karayipler - Kuzey ve Orta Amerika ve Karayipler Futbol Federasyonu (CONCACAF)
6. Okyanusya - Okyanusya Futbol Konfederasyonu (OFC)

Ödüller

FIFA her yıl FIFA Dünya'da Yılın Oyuncusu Ödülü ile birlikte o yılın en prestijli oyuncusunu seçer. Bu ödül takım ve milli takım bazında başarılar ele alınarak her yıl verilmektedir.

1994'te FIFA, FIFA Tüm Zamanların En İyi Dünya Kupası Kadrosu'nu açıkladı.

2002'de FIFA, FIFA Rüya Takımı açıkladı ve tüm zamanların en iyi kadrosu taraftarlar tarafından önceden oluşturulmuş bir oyuncu havuzundan seçilmiştir.

Asırlık kutlamaların bir parçası olarak 2004'de, Fransa ve Brezilya arasında "Asrın Maçı" düzenlendi.

FIFA'nın düzenlediği turnuvalar

Erkek Turnuvaları

1. FIFA Dünya Kupası
2. FIFA 20 Yaş Altı Dünya Kupası
3. FIFA 17 Yaş Altı Dünya Kupası
4. FIFA Konfederasyonlar Kupası
5. FIFA Dünya Kulüpler Kupası
6. FIFA Futsal Dünya Kupası
7. FIFA Plaj Futbolu Dünya Kupası
8. Mavi Yıldızlar / FIFA Gençler Kupası

Bayan Turnuvaları

1. FIFA Bayanlar Dünya Kupası
2. FIFA Bayanlar Kulüpler Kupası
3. FIFA Bayanlar 20 Yaş Altı Dünya Kupası
4. FIFA Bayanlar 17 Yaş Altı Dünya Kupası

Sponsorlar


Aşağıda FIFA'nın sponsorları yer almaktadır.

1. Coca Cola
2. Emirates
3. Hyundai
4. Sony
5. VISA
6. Adidas
7. WOUA

FIFA Marşı

1994 FIFA Dünya Kupası'ndan beri UEFA Şampiyonlar Ligi'nde olduğu gibi FIFA da Alman besteci Franz Lambert tarafından hazırlanan bir marşa sahiptir. FIFA Marşı ya da Hymn FIFA'nın düzenlediği turnuvalar ve hazırlık karşılaşmalarının başlangıcında çalınmaktadır. FIFA Dünya Kupası, FIFA Bayanlar Dünya Kupası, FIFA 20 Yaş Altı Dünya Kupası, FIFA 17 Yaş Altı Dünya Kupası,FIFA Bayanlar 20 Yaş Altı Dünya Kupası, FIFA Bayanlar 17 Yaş Altı Dünya Kupası, FIFA Futsal Dünya Kupası, FIFA Plaj Futbolu Dünya Kupası, ve FIFA Dünya Kulüpler Kupası bu marşın çalındığı turnuvalara örnek gösterilebilir

[Nasid hicrani]

Uluslararası Olimpiyat Komitesi

Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC), 23 Haziran 1894 günü Pierre de Coubertin'in önderliğinde kurulmuş olan ve Olimpiyat Oyunları'nı düzenleyen organizasyondur. Komitenin merkezi İsviçre'nin Lozan kentindedir.

M.Ö 776 ile 396 yılları arasında düzenlenen antik olimpiyat oyunlarının tekrar düzenlenmesi amacı ile kurulan komitenin ilk kuruluşu 1894 yılının Haziran ayı ortasında, Sorbonne Üniversitesi'nde düzenlenen bir kongrede gerçekleşmiştir. 37 spor kuruluşunu temsilen 78 kişi ve 9 ülkeden 20 delegenin de yer aldığı 2000'i aşkın bir davetli topluluğunu "International Athletic Congress" adlı toplantının gündeminde gündeminde amatörlük kavramının anlamı, uygulaması ve Olimpiyatlar konuları vardı. "Olympism" diye adlandırılan ikinci komitenin başında, Yunan Demitrios Vikelas ve üyeler arasında da Amerikalı Dr. William M.Sloane vardı. Coubertin, Kongre'den bir hafta önce Revue de Paris dergisinde yayınladığı bir makalede canlandırmasını istediği olimpiyatların temel ilkelerini sıraladı. Oyunların kongreden iki yıl sonra Atina'da başlaması ve Olimpizmin temel ilkeleri kongrede karara bağlandı.

IOC, 1896 yılında başlayan Modern Yaz Olimpiyat Oyunlarının yanı sıra ilki 1924 yılında Fransa'da gerçekleştirilen Kış Olimpiyatları'nı da organize etmektedir.

Organizasyonları

1. Yaz Olimpiyat Oyunları
2. Kış Olimpiyatları
3. Maccabiat oyunları – İki yılda bir düzenlenen tümdünyadaki yahidi sporcuların katıldığı oyunlar. İlki 1932 yılında düzenlenen oyunların 17’ncisi İsrailde yapılmış ve 52 ülkeden 7 bindn fazla sporcu katılmıştır.
4. Pan-Ermeni oyunları – (WCPAG) iki yılda bir Ermenistan’ın başkenti Erivanda düzenlenen oyunlar.
5. Gay oyunları – (Gay games) 1982 yılında ABD’nin San Francisco şehrinde ilki düzenlenen oyunlar dört yılda bir düzenlenmktedir. 2006 yılında ABD’nin Chiago kentinde 7. si düzenlenen oyunlara 11bin500 atlet katılmıştır.

[ilkgül]

Bu konuların cahiliyim malesef ama yavaş yavaş okumak gerek teşekkürler