1.QƏZƏL
Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı?
Fələklər yandı ahimdən, muradım şəmi yanmazmı?
Qamu bimarinə canan, dəvayi-dərd edər ehsan,
Neçün qılmaz mənə dərman, məni bimar sanmazmı?
Qəmim pünhan tutardım mən, dedilər yarə qıl rövşən,
Desəm ol bivəfa bilmən, inanarmı inanmazmı?
Şəbi-hicran yanar canım, tökər qan çeşmi-giryanım,
Oyadar xəlqi əfğanım, qara bəxtim oyanmazmı?
Güli-rüxsarinə qarşu, gözümdən qanlı axar su,
Həbibim, fəsli-güldür bu, axar sular bulanmazmı?
Deyildim mən sənə mail, sən etdin əqlimi zail,
Mənə tən eyləyən qafil, səni görcək utanmazmı?
Füzuli rindü şeydadır, həmişə xəlqə rüsvadır,
Sorun kim, bu nə sevdadır, bu sevdadən usanmazmı?
2.QƏZƏL
Ah eylədiyim sərvi-xuramanın üçündür,
Qan ağladığım qönçeyi-xəndanın üçündür.
Sərgəştəliyim kakili-mişkinin ucundan
Aşüftəliyim zülfi-pərişanın üçündür.
Bimar tənim nərgisi-məstin ələmindən,
Xunin ciyərim ləli-dürəfşanın üçündür.
Yaxdım tənimi vəsl günü şəm tək, əmma
Bil kim, bu tədarük şəbi-hicranın üçündür.
Qurtarmağa yəğmayi-qəmindən dilü canı,
Səyim nəzəri-nərgisi-fəttanın üçündür.
Can ver, könül, ol qəmzəyə kim, bunca zamanlar,
Can içrə səni bəslədiyim anın üçündür.
Vaiz bizə dün duzəxi vəsf etdi, Füzuli,
Ol vəsf sənin külbeyi-əhzanın üçündür.
3.QƏZƏL
Şəfayi-vəsl qədrin hicr ilə bimar olandan sor,
Zülali-zövq şövqün təşneyi-didar olandan sor!
Ləbin sirrin gəlib göftarə məndən, özgədən sorma,
Bu pünhan nüktəni bir vaqifi-əsrar olandan sor!
Gözü yaşlıların halın nə bilsin mərdümi-qafil,
Kəvakib seyrini şəb ta səhər bidar olandan sor!
Xəbərsiz olma fəttan gözlərin cövrün çəkənlərdən,
Xəbərsiz məstlər bidadını hüşyar olandan sor!
Qəmindən şəm tək yandım, səbadən sorma əhvalım,
Bu əhvalı şəbi-hicran mənimlə yar olandan sor!
Xərabi-cami-eşqəm, nərgisi-məstin bilir halım,
Xərabat əhlinin əhvalını xummar olandan sor!
Məhəbbət ləzzətindən bixəbərdir zahidi-qafil,
Füzuli, eşq zövqün, zövqi-eşqi var olandan sor
--------------------------------------------------------------------------
Ayinə sevər candan rüxsareyi-canani,
Bir qayətə yetmiş kim, ayrılsa çıxar cani.
Fəryad ki, əks oldu ol kim görəyim derdim,
Ayineyi-rüxsarın lövhi-dili-heyrani.
Ol çahi-zənəxdanda derdim görərəm könlüm,
Könlümdə görər oldum od çahi-zənəxdani.
Azadələrin könlün cəm etmiş ikən qəflət,
Təprətmə səba, billah, ol zülfi-pərişani.
Yarə qəmi-pünhanim izhar edə bilməzdim,
Şadəm ki, rəvan oldu gözdən cigərim qani.
Dərdü qəmi-pünhanim fəhm etdi el ahimdən,
Yüz ah ki, faş oldu dərdü qəmi-pünhani.
Hicran gecəsin görgəc duzəx ələmin bildim
Kim, ruzi-qiyamətdir yarın şəbi-hicrani.
Candan keçəli buldum rahət qəmi-adəmdən,
Xoş hikmət ilə buldum ol dərdə bu dərmani.
Yarəb, nə səbəbdəndir kim, hiç əsər qılmaz,
Dildarə Füzulinin fəryad ilə əfqani.
---------------------------------------------------------------------
Aldı gülzar içre su eksi-üzari-alini,
Çekdi güller suretin menzur edib timsalini.
Adın etmiş gün, alıb bir eks mirati-felek,
Sübh gösterdikde sen rüxsari-ferrüxfalini.
Şerhe bir gün qıldığın bidadi çekmez heşredek,
Ol melek kim, yazmaq ister nameyi-emalini.
Seyli-xun xalın xeyalile pozub göz merdümün,
Merdüm etmiş çeşmi-xunbare xeyali-xalini.
Mürği-dil qalmadı kim, seyd olmadı, ey şux çeşm,
Sakin et pervazden şehbazi-mişginbalini.
Qoymadın bir kimse cövrün çekmeye, rehm et demi,
Men qıl xunrizlikden qemzeyi-qettalini.
Qem günü üstümde senden qeyri yox, ey dudi-ah!
Lütf qıl, menden götürme sayeyi-iqbalini.
Ey Füzuli, bes ki, qemnak oldu ehvalın senin,
Qemden ölsen, hiç kim sormaz dexi ehvalini.
--------------------------------------------------------------------------
Alem oldu şad senden, men esiri-qem henuz,
Alem etdi terki-qem, mende qemi-alem henuz.
Can bağışlardı lebin izhari-göftar eyleyib,
Vurmadan İsa lebi canbexşlikden dem henuz.
Secdegah etmişdi eşq ehdi qaşın mehrabını,
Qılmadan xeyli-melaik secdeyi-Adem henuz.
Cane derdin, cisme peykanın revan etmişdi hökm,
Cism ile can irtibatı olmadan möhkem henuz.
Eşk serf eyler felekden kam hasil qılmağa,
Bu güher qedrini bilmez dideyi-pürnem henuz.
Perdeyi-çeşmim meqam etmişdi bir tersabeçe,
Olmadan mehdi-Mesiha dameni-Meryem henuz.
Ey Füzuli, eyledi her derde derman ol tebib,
Bir menim zexmimdir ancaq bulmayan merhem henuz.
---------------------------------------------------------------------
Arizin görse felek, mehr buraxmaz aye
Zerre, zerre qılıb onu buraxar sehraye.
Suretin eksin alıb, bağe girer herdem su,
Reşkden qan içirer bergi-güli-renaye.
Yeridir eksine ayine demir bend ursa,
Ne üçün qarşı durur sen kimi bihemtaye.
Bulduğu yerde hesedden gün urar sayene tiğ
Ki, refiq olmaya sen mahi-meleksimaye.
Oxa peykan dikilir qemzen üçün peyveste
Toxunur tene oxu qaşın ucundan yaye.
Leli-nabın sifeti, şehdi-müseffadır, leyk
Acı etmiş onu sefrayi-hesed sehbaye.
Yar meylin sene salmazsa, Füzuli, ne eceb,
Nece meyl etmek olur sen kimi bir rüsvaye
--------------------------------------------------------------------------
Aşiq oldum yene bir taze güli-renaye
Ki, salır al ile her dem meni yüz qovğaye.
Müşt urub, qalibi-fersudemi geh hebs qılır,
Geh serasimevü üryan buraxır sehraye.
Üzümün qani ile sinemi al etdim kim,
Aleti-senet ola ol büti-bipervaye.
Bu ne işdir ki, bizi iyne kimi inceldib,
Salır iplik kimi herdem bir yzun sevdaye.
Ayağın bağlamış avarelerin senet ile,
Yox nihayet seri-kuyinde gezen şeydaye.
Lext-lext olmuş iken, qemze direfşini çekib,
Çaresiz olmadı bir gün meni-qemfersaye.
Yaxa çak edeni başmaq kimi salır ayağa,
Ey Füzuli, bax onun etdiyi istiğnaye.
--------------------------------------------------------------------------
Aşiyani-mürği-dil zülfi-perişanındadır,
Qanda olsam, ey peri, könlüm senin yanındadır.
Eşq derdile xoşam, el çek elacımdan, tebib,
Qılma derman kim, helakim zehri-dermanındadır.
Çekme damen naz edib üftadelerden, vehm qıl,
Göylere açılmasın eller ki, damanındadır.
Gözlerim yaşın görüb şur, etme nifret kim, bu hem
Od nemekdendir ki, leli-şekkerefşanındadır.
Mesti-xabi-naz olub, cem et dili-sedparemi
Kim, onun her paresi bir növki-müjganındadır.
Bes ki, hicranındadır xasiyyeti-qeti-heyat,
Ol heyat ehline heyranem ki, hicranındadır.
Ey Füzuli, şem tek mütleq açılmaz yanmadan,
Tablar kim, sünbülünden rişteyi-canındadır.
--------------------------------------------------------------------------
Bağe gir bülbüle erzi-güli-rüxsar eyle,
Yıq gülün irzini bülbül gözüne xar eyle.
Bağ şahidlerine zülf ile çeşmin göster,
Sünbülü derhem edib, nergisi bimar eyle.
Qönçeye lafi-letafetde ağız açdırma,
Lehze-lehze onu şermendeyi-köftar eyle.
Serve azadelik ismile yaraşmaz yürümek,
Onu hem şiveyi-reftare giriftar eyle.
Dari-dünyanı könül, cehd qılıb terk ede gör,
Xabi-qefletde iken özünü bidar eyle.
A ciyer zexmi, ağız açma xedengin görüben,
Yetene razi-nihanım, yeter, izhar eyle.
Kes, Füzuli, temein qeyr temennalerden,
Qanda olsan telebi-dövleti-didar eyle.