GELL!!!

Konya, Kars, Gaziantep, Malatya, Çorum, Şanlıurfa, Denizli, Erzurum, Samsun, Diyarbakır, Niğde….
Yani Türkiye’nin dört bir yanı…
Yani güzel ülkemin “ben”i, “sen”i değil, “herkesi…”
Türkü, kürdü, Lazı…
***
Yakanı dert etmiyorum; çünkü onun görevi o… İman etmiş, yakıp yıkmaya, kan akıtıp öldürmeye… “Ayrılığı” hedef seçmiş ve bu yola baş koymuş… Ramazan ayıymış, Kadir gecesiymiş; nesine? Taptıklarının buyruklarını uygulamak için , köy de basar, can da yakar, kan da akıtır!... İman etmiştir buna ve onun içindir ki imanının gereğini ifa etmekten geri kalmıyor…
***
Yananı da konuşmayacağım!... Onu anlamak için yanmak gerek, ateşin ciğere düşmesi gerek… Öyle uzaktan laf ebeliği yapıp, “yandı yürek kebap oldu” türküsünü çığırmakla “acı” hissedilmez, ciğer kavrulmaz, yürek kor olmaz!…
***
Derdim; bizi biz yapan bağların çözülmesi, derdim; toplumsal şuurun küflenmesi…
Zihinlerimizi esir ettik sekülerliğe… Fert fert kendimizden geçtik, sonra kof beyinlerle toplum olduk! Her geçen gün hayatımız anlamsızlaştı, çünkü hayatı anlamlı yaşamaz olduk… İçimiz başka dışımız başka oldu!...
Kolay değil; bir gecede cahil bırakılan bir neslin evlatlarıyız… Değerlerimize yabancılaştık, toplum olmaya katkı sağladığımız topluma yabancılaştık… Kendimize yabancılaştık!!!
Cesur olduk cahillikte, ilme uzak kaldık! Hükümetler kurup, devletler kurtardık ve fakat kendi asli işlerimizi hep savsakladık, üstün körü yaptık… Bilgi sahibi olmadığımız konularda fikir yürütmekte üstümüze olmayan bir “toplum” olduk!!! İşte bu durum, zihinlerimizi esir ettiğimiz fraksiyonlara nefes aldıran durum; böylece bizi daha kolay güdecekler… Aksi halde söz konusu fraksiyonlar etkisiz hale gelecek, işlevsiz kalacak…
Ben Türküm…
Seviyorum seni Kürt, seni de Laz… Çerkez seni sevmediğimi sanma, heyy sizler de… Çünkü sen alnı secdeye değensin, çünkü sen ALLAH diyensin, çünkü sen Müslümansın… Sen benim için Yakutistan’ın bilmem neresinde kurtlara tapan Türk’ten evlasın… Sen benim dinde kardeşim, yolda arkadaşımsın…
Gel bizi biz yapan değerlere dönelim, gel bu fetret dönemine son verelim… Gel; marjinal, bizden olmayan fraksiyonlara geçit vermeyelim; kurtaralım zihinlerimizi bunların esaretinden… Meydan vermeyelim artık bunlara… İman ettiğimizi söylediklerimize sımsıkı sarılalım; ALLAH diyelim ayağa kalkalım…
Gel, ne olur gel!...
Senin adına ortada dolaşıp “savunuculuk” yapanlar seni savunmuyorlar… Senin haklarından dem vuranlar senin için çırpınmıyorlar… Bunu anlaman bu kadar zor olmamalı; bak Şanlıurfa’daki Mehmed’in evine, bak Kars’taki Mehmed’in evine, bak Erzurum’daki Mehmed’in evine, bak Diyarbakır’daki Mehmed’in evine…
Bak ne olur bak!...
Ne farkı var; Samsun, Denizli, Konya ve Çorum’daki Mehmedlerin evinden!...
Yeter artık diyelim hep beraber… Son verelim bu fetret dönemine… “Yek” de “Biz” olalım, diri olalım…
Vallahi, işte o zaman adalet olacak, işte o zaman diyar-ı Dicle’de kuzu rahat otlayacak, çoban suyunu rahat içebilecek!...