Sonuç

[AyMaRaLCaN]

SONUÇ



Türklerin gelmesinden önce de Anadolu’nun eski sahipleri Romalılar, Persler, Araplar, Bizanslılar tarafından oradan oraya sürülmüş, savaşlarda ön saflara itilmiş ve üçüncü sınıf bir vatandaş muamelesi görmüş olan Er*meniler, XI. yüzyıl başlarından itibaren Türklerle karşılaşmışlar ve hiçbir milletten görmedikleri yakınlık, hürriyet ve rahatlığa kavuşmuşlardır. Türkler, Anadolu’yu onlardan değil, onlara hakim olanlardan teslim almışlardır. Bu sebeple Türklerin “Ermeni anayurdunu gasp ettiği” iddiası tarihi olaylara ters düşmektedir.

Osmanlı Devleti üzerinde emelleri olan Batılı Devletlerin maddi, mane*vi ve siyasi menfaatlerini tatmin edebilmek amacıyla “Ermeni Meselesi” adıyla ortaya attıkları formül, mesele olmaktan çok bir müdahale kapısı halini aldığı için, Hükümet tarafından Türklere bile tanınmayan haklar ve imtiyazlar Ermenilere tanınmasına rağmen, ne Batılılar ne de Er*meniler teskin edilememiştir. Savaş sırası ve sonrasındaki “Ermeni Soykırımı” iddiası ise, günümüze kadar her iki taraftan da Türkiye’nin kanayan bir yarasıymış gibi gösterilmeye çalışılmaktadır. Bu amaçla bir milyondan fazla Türk öldürülmüş; on binlerce kitap, dergi, gazete, broşür bastırılmış; Ermeniler lehindeki neşriyat her tarafa dağıtılırken, Türklerle ilgili olanlar Türkiye ve dünya kütüphanelerinden toplatılmış; belirli periyotlarla terör hareketleri hortlatılmış; olay siyasi, kültürel, sosyal platformlara sürüklen*miş; ama her devirde Türk düşmanlığı değişmez bir formül halinde anne kucağındaki üniversitelere, ticari kesimden kiliselere kadar tevarüs etmiş*tir.

Yapılan ihanetler karşısında alınan insani tedbirler ve tehcir olayına karşılık, Ermeniler tarafından İttihat ve Terakki Hükümeti’ne ve Ata*türk’ten bugünkü Türkiye Cumhuriyeti’nin idarecilerine ve milletine yönel*tilen bu suçlamalar, bir kin, bir düşmanlık halinde sürdürülmektedir. Dün olduğu gibi bugün de istenen şeyler, Türkiye Cumhuriyeti’nin olmayan bir soykırımı tanıması, toprak ve tazminat taleplerini kabul etmesidir. Aslı, as*tarı olmayan ve dün olduğu gibi bugün de hem Ermeniler, hem de destekleyicileri tarafından ilmi ve hukuki açıdan ispatlanamayan bu iddiaların akl-ı selim sahibi bazı Ermeniler tarafından bile tutarsızlığı itiraf edilmiştir.

Askeri ve siyasi literatürdeki tam bir ihanet içinde, düşmanla birlikte hareket ederek bir milyondan fazla Türkün kanına giren Ermenilerin yap*tıkları, 1923’lerde “unutulmaya terkedilmişken”, yeniden küllenmeye yüz tutmuş hesapları canlandırmak herhalde Türklerden çok Ermenileri muta*zarrır edecektir. Eğer ilmi açıdan gerçeklere ulaşılmak isteniyorsa, yapıla*cak en makul şey, ilmin gerektirdiği şekilde hareket etmektir. Bu konuda tutulacak başka yol, yolcularını yanlış ve geçmişteki gibi tamiri mümkün olmayan hatalara sevk edecektir.