Namazlarımız

[Revane]

Nənəsinin sözləri əks-sədalandı qulaqlarında: "Oğlum Namaz heç bu vaxta buraxılarmı?" Nənəsinin yaşı yetmiş olmuş, amma azan oxunduğu vaxt yerindən sıçrayar, yaşından gözlənilməyəcək bir sürətlə dəstəmazını alır və Namazını edərdi. Özü isə, nəfsini heç cür məğlub edə bilmirdi.

Nə olursa, həmişə... namazı son dəqiqələrə qılır, bu səbəblə namazını tələm-tələsik əda edirdi. Bunu düşünərək qalxdı yerindən, gözü saata dəydi. Şam azanının oxunmasına on beş dəqiqə qalmışdı.Başını hər iki istiqamətə peşmanlıqla yelləyərək, "Yenə gecikdirdim namazı" dedi öz-özünə. Cəld hərəkətlərlə dəstəmazını aldı və daha əlini yüzünü tam qurulamadan özünü otağına atdı. Məcbur olaraq, sürətli hərəkətlərlə namazı əda etdi. Tesbihatını edərkən nənəsini düşünmədən edə bilmədi.

"Bu halımı görsə, şirin-sərt qızardı yenə mənə." dedi. Çox sevirdi onu ... Hələ elə bir namaz qılışı vardı ki, onu həmişə bir göyqurşağı heyranlığıyla seyr edərdi. Namazda elə bir mahviyəti vardı ki.. Hicabından rəngdən-rəngə girərdi. O gün axşama qədər dərsə girmişdi. Müdhiş bir ağırlıq vardı üzərində. Duasını edərkən, başını əllərinin arasına alıb səcdəyə dayandı. Namazdan sonra bir müddət bu şəkil təfəkkür etməyi sevərdi. Gözləri bağlanar kimi oldu. "Nə qədər də yorulmuşum." dedi. Budaq idi getdi eləcə.... Qiyamət qopmuşdu. Məhşəri bir sıxlıq,izdiham vardı. Hər istiqamət insanlarla dolu idi. Kimi dona qalmış, hərəkətsiz bir şəkildə ətrafı izləyir, Kimi sağa sola qaçdırır, kimisi də diz çökmüş, başı əllərinin arasında gözləyirdi. Ürəyi yerindən atılacaq kimi atır, sanki qəfəsindən xilas olmağa çalışır, soyuq soyuq tərlər tökürdü. Həyatdəykən qiyamət, sorğu sual və mizan haqqında çox şey eşitmiş və axirət həyatı adına bu anlayışlar özü üçün künc daşı olmuşlar idi. Amma məhşər meydanındakı ürpərdi, qorxu və gözləyişin bu cür dəhşət verəcəyini düşünməmişdi. Hesab və sorğu davam edirdi. Bu vaxt onun adını da oxudular. Heyrətlə bir sağa, bir sola baxdı. "Mənim adımımı oxudunuz?" dedi dodaqları titrəyərək... Sıxlıq,izdiham birdən yarılmış, bir yol olmuşdu qarşısında. İki adam qollarına girdi. Məhşər meydanının vəzifəliləri olduqları müəyyən idi. Sıxlıq arasından çaşmış baxışlarla getdi. Mərkəzi bir yerə gəlmişlər idi. Mələklər hər iki yanından uzaqlaşdılar. Başı önündə idi. Bütün həyatı, bir film şeridi kimi keçirdi gözlərinin qarşısından.... "Şükürlər olsun" dedi, öz-özünə və davam etdi; "Gözlərimi dünyaya açdım,həmişə xidmət edən insanları gördüm. Atam söhbətlərdən söhbətlərə qaçır, malını islam yolunda xərcləyirdi. Anam evə gələn qonaqları ağırlayır, yemək süfrələrinin biri qalxıb, bir yenisi qurulurdu. Mən isə, həmişə bu yolda oldum. İnsanlara xidmətə çalışdım. Onlara Allahı izah etdim. Namazımı etdim. Orucumu tutdum. Fərz olan nə varsa yerinə yetirdim. Haramlardan qaçındım. "Kirpiklərindən aşağı gözyaşları tökülərkən, "Rəbbimi sevirəm, heç olmasa sevdiyimi zənn edirəm." deyirdi. Amma bir tərəfdən də "Onun üçün nə etsəm az, Cənnəti qazanmama çatmaz." deyə düşünürdü. Tək sığınacağı Allahın rəhməti idi. Hesab sürdükcə sürdü. Muncuq-muncuq tərləyirdi. İslaq olmuş, zangır-zangır titrəyirdi. Gözləri tərəzinin əqrəbindəki nəticəni gözləyirdi. Sonunda hökm veriləcəkdi. Vəzifəli mələklər əllərində bir kağız, məhşər meydanındakı kütləyə döndülər. Əvvəl adı oxundu. Artıq ayaqları tutmaz olmuşdu. Az qala haradasa yıxılıb qalacaqdı. Həyəcandan gözlərini bağlamış, oxunacaq hökmə qulaq kəsilmişdi. Məhşəri izdihamdan bir uğultu yüksəldi. Qulaqları səhvmi eşidirdi? Adı cəhənnəmliklər siyahısında idi. Düzlərinin üstünə yığıldı. Heyrətdən dona qalmışdı. "Olmaaaazzzz" deyə qışqırdı. Sağa sola qaçırdı. "Mən necə Cəhənnəmlik olaram? Həyatım boyunca xidmət edən insanlarla birlikdə oldum. Onlarla birlikdə qaçırdım.Həmişə rəbbimi izah etdim." deyirdi. Gözləri sağnaq olmuş, titrək bədənini isladırdı. Vəzifəli iki mələk qollarından tutdu. Ayaqlarını sürüyərək və kütləsi yararaq alovları göylərə yüksələn Cəhənnəmə doğru getməyə başladılar. Çırpınırdı. Mədət yox idimi? Bir kömək edən çıxmayacaq idimi? Dodaqlarından sözlər qırıq dökük, yalvarmaqla qarışıq töküldü.. "Xidmətlərim... Oruclarım.... Oxuduğum Quranlar... Namazım... Heç biri məni qurtarmayacaqmı?" deyirdi. Qışqıra qışqıra yalvarırdı. Cəhənnəm mələkləri onu heç sürüməyə davam etdilər. Alovlara çox yaxınlaşmışlar idi. Başını geriyə çevirdi. Son çırpınışları idi. Rəsulullah, "Evinin qarşısında axan bir çay içində gündə beş dəfə yuyunan bir insanı o çay necə təmizləyər, gündə beş vaxt namazda insanı günahlardan elə təmizləyər" buyururdu. "Halbuki mənim namazlarım dəmi məni qurtarmayacaq?" deyə düşünürdü. "Namazlarım... Namazlarım... Namazlarım" deyə hıçqırdı. Vəzifəli mələklər heç dayanmadılar. Getməyə davam etdilər; Cəhənnəm çuxurunun başına gəldilər. Alovların hərarəti yüzünü yandırırdı. Son bir dəfə dönüb geriyə baxdı. Artıq gözləri də qurumuşdu. Ümidləri sönmüşdü. Başını önə əydi. İkiqat oldu. Qollarını sıxan barmaqlar həll edildi. Cəhənnəm mələklərindən biri onu itələdi. Bədənini birdən birə havada tapdı. Alovlara doğru düşürdü. Tam bir iki metr düşmüşdü ki, bir əl qolundan tutdu. Başını qaldırdı. Yuxarıya baxdı. Uzun ağ saqqallı bir qoca onu düşməkdən qurtarmışdı. özünü yuxarıya çəkdi. Üstündəki başındakı tozu silkələyərək qocanın yüzünə baxdı. "Siz də kimsiniz?" dedi. Qoca gülümsədi: "Mən sənin namazlarınım" "Niyə bu qədər gecikdiniz? Son anda yetişdiniz. Az qala haradasa düşürdüm" dedi.... Qoca yüzünü gərərək, təkrar gülidi; Başını yellədi; "Sən məni həmişə son anda yetişdirərdin, xatırladınmı? Səcdəyə bağlandığı yerdən başını qaldırdı. Qan-tər içində qalmışdı. Çöldən gələn səsə qulaq şəklədi. Şam azanı oxunurdu. Bir ox kimi yerindən atıldı. Dəstəmaz almağa gedirdi şam namazı üçün.