Kerbela Anlaşılmaz Belaya Ağlamadan

[Kader]

Kendime ağlıyorum, Kerbela dendiğinde

Matemler meclisinde, bazense bir düğünde

Gözlerim durmaz benim, bir zincir gördüğümde

Kendime ağlıyorum, Muharrem girdiğinde



Kendime ağlıyorum, Zeynep adı duyunca

Sayıları sayarken, yetmiş iki deyince

Farkında olmayanlar hele beyaz giyince

Üzüntüm artar benim, matem ayı boyunca



Kendime ağlıyorum, susuz biri görünce

Parçalanır yüreğim, yere hasır serince

Hemen aklıma gelir yaralanmış görünce

İçim karalar bağlar, Muharrem’e girince



Kendime ağlıyorum, Ali Ekber duyunca

Peygamber’e çok benzer, bir de onun huyunca

O kadar benzerdi ki, boyu bile boyunca

Kendimi hiç tutamam, bunları okuyunca



Kendime ağlıyorum, Abbas adı gelince

Susuz olan birisi, birine su verince

Kolu kopmuş haberi, bir yerlerde görünce

Abbas gelir aklıma, benim her şeyden önce



Kendime ağlıyorum, Kasım’ın nazarında

Ben olsam ne yapardım, öyle can pazarında

Gözyaşımı dökerek, ben şiir yazarım da

Kan dökemedim diye kendime kızarım da



Kendime ağlıyorum, Ali Asger yaşında

Çocukta bir kan görsem; boğazında, başında

Nerde olsa fark etmez; kundağında, döşünde

Gözü ağlar bulurum, ta sabahın beşinde



Kendime ağlıyorum, Rugeyye oldu esir

Acaba ne buldular, onlara nasıl kusur

Ne olur bağlamayın, zincir elini kesir

Veledi zinalara, sözler etmez ki tesir



Kendime ağlıyorum, Sakine’yle birlikte

Benzeri görülmemiş, bu olay zaten ilkte

Günler iyi geçer mi, düşmana esirlikte?

Bunların üstüne yok, zulüm ve diktelikte



Kendime ağlıyorum, kafamı kaldırmadan

Öyle ağlıyorum ki, kimseye aldırmadan

Onları anlayamam, ağlasam hiç durmadan

Kerbela anlaşılmaz, Kerbela’ ya varmadan

Kendime ağlıyorum, Zülcenah’a bir bakın



Zülcenah, Hüseyin’ e baktım ki benden yakın

Gıpta olabilir ya, kıskandı sanman sakın

Gözyaşı döküyorum, bende olayım yakın

Kendime ağlıyorum, gözyaşıma bakınca



Ben de olmak isterim, bir o kadar yakınca

Ağlamak istiyorum, sizce yoksa sakınca

Kendime ağlıyorum, Kerbela’ ya bakınca

Kendime ağlıyorum, Hüseyin’ e ağlarken



Ali Ekber meydanda, Hüseyin’de ağlarken

Baba gitme diyerek, çocuklarda ağlarken

Ben durabilir miyim? Zeynep Şam’da ağlarken

(Siz nasıl durursunuz? Zehra Betül ağlarken)



Mehmet DEMİRER