AZERBAYCAN'DA 31 MART SOYKIRIM GÜNÜDÜR, HAYLARIN TÜRKLERE KARŞI HAYATA KEÇİRDİKLERİ SOYKIRIMLAR 1918 yılının Mart olayları, tarihimizin en kanlı sayfalarındandır. Bolşevik- komünist bayrağı altında birleşmiş Ermeni çeteleri, Bakü’de, Nahcivan’da, Kuba’da, Kusar’da, Şamahı’da, Lenkeran’da halkımıza çok büyük zulümler yapmışlardır. Tarih araştırmacılarının değerlendirmelerine göre sadece 29-31 Mart günleri arasında Bakü’de 20 binden fazla vatandaşımız katledilmiştir. Kıyımın yapılmasının

Bu konu 2769 kez görüntülendi 4 yorum aldı ...
Azerbaycan'da 31 mart soykırım günüdür 2769 Reviews

    Konuyu değerlendir: Azerbaycan'da 31 mart soykırım günüdür

    5 üzerinden | Toplam: 0 kişi oyladı ve 2769 kez incelendi.

  1. #1
    NeCeSeN - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik Tarihi
    03.11.2011
    Mesajlar
    500
    Konular
    258
    Beğendikleri
    0
    Beğenileri
    0
    Tecrübe Puanı
    474
    @NeCeSeN

    Standart Azerbaycan'da 31 mart soykırım günüdür

    AZERBAYCAN'DA 31 MART SOYKIRIM GÜNÜDÜR,
    HAYLARIN TÜRKLERE KARŞI HAYATA KEÇİRDİKLERİ SOYKIRIMLAR



    1918 yılının Mart olayları, tarihimizin en kanlı sayfalarındandır. Bolşevik- komünist bayrağı altında birleşmiş Ermeni çeteleri, Bakü’de, Nahcivan’da, Kuba’da, Kusar’da, Şamahı’da, Lenkeran’da halkımıza çok büyük zulümler yapmışlardır. Tarih araştırmacılarının değerlendirmelerine göre sadece 29-31 Mart günleri arasında Bakü’de 20 binden fazla vatandaşımız katledilmiştir. Kıyımın yapılmasının başlıca sebebi Azerbaycan’ın bağımsızlığının karşısının alınması, Bakı’nın mühim iktisadi ve siyasi önemi ile bağlıydı. Rusya için Bakı mühim ehemmiyet taşırdı. Bu, V.İ.Lenin’in “Bakı petrol, ışıq ve enerjidir” sözlerinden de aydın görünür. Amma ermenilerin de kendi amaçları olmamış değildi. Stepan Şaumyan’ın aşağıdakı fikirleri Mart kıyımının yapılmasının iç yüzünü açıyor: “Bizim süvari desteye ilk silahlı hücum cehtinden bahane gibi istifade edip, bütün cephe boyu hücuma geçtik. Bizim 6 bin nefere kadar silahlı kuvvemiz vardı. Aynı zamanda Daşnaksütyun’un da 3-4 bine yakın milli desteleri vardı.

    Onların iştiraki iç savaşa milli kıyım karakteri verdi ve bundan kaçınmak mümkün değildi. Biz buna şuurlu olarak gittik. Eğer onlar Bakü’de zafer kazansaydılar, şehir Azerbaycan’ın başkenti elan edilirdi”. Martın 30-da akşam saat 5-de Bakü’de ilk ateşler açıldı. Şehir Daşnaksütyun ve Ermeni Milli Şurası ve ermeni kilisesi Bakı Sovyeti’ni savundu. Ermeni askerlerigibi Bakü’deki Ermeni aydınları da Bakü Sovyeti tarafından dövüşe katıldılar. Kitlesel kıyımlar süresinde Azerbaycan Türklerine ait sosyal binalar, milli simgeler ve kültür ocakları dağıtıldı. “Açık söz”, “Kaspi” gazetelerinin binaları, kendi faaliyetini bütün Güney Kafkas’a yayan, Azerbaycan Türklerinin sosyal hayatında mühim rol oynayan, maddi ve manevi yardımlarıyla meşhur olan Müslüman Hayriye Cemiyeti’nin yerleştiği “İsmailiyye” binası yakıldı, mescitler bombalandı. Meşhur Tazepir mescidinin minareleri tahrip oldu. Tazepir mescidine sığınarak, buraya penah getirmiş 500 neferin cesedi bu ibadetgahdan bulundu.

    Nisan’ın 2-de gece yarıya kadar devam eden Müslüman soykırımında binlerle Azerbaycanlı Türk öldürüldü. Ermeni - Bolşevik cellatları çocuklara, ihtiyarlara bile aman vermiyordular. Saç-saça bağlanan Türk kadınları çıplak şekilde caddelerde gezdirilirdi. Bele alçaklığı yalnız menfur Ermenilerden beklemek olardı. Bakü kıyımında helak olanların sayı hakkında çeşitli fikirler mevcuttur. Fakat getirilen bütün rakamlar Mart kıyımının ne kadar dehşetli katliam olduğunu bir daha tasdik ediyor.

    Mesela, İngiliz arşivlerini öğrenen Türk tarihçisi Salahi Sonyel bu neticeye gelmiş ki, 1918 yılının Mart ayında 8-12 bin Azerbaycan Türkü katledilip. ABŞ tarihçileri C. ve K. Mackartiler de 1918 yılında Martın 30′undan Nisanın 1′inedek Bakü’de Ermenilerin 8 binden 12 bine kadar Müslüman öldürdüğünü ve kentin Türk ahalisinin yarısının kaçtığını yazıyorlar. ABŞ istihbarat kaynaklarına göre, o zaman 60 bin Azerbaycan Türkü kaçkına çevrilmişti.

    İngiliz yazar Peter Hopkirk “Bitmeyen Oyun” adlı kitabında yazıyor ki, İngilizler Almanların ve Türklerin Hindistan’a geden yolunu mutlak kesmek, Ermeniler Doğuda ve Batıda zengin Azerbaycan topraklarına sahip olmak, Ruslar ise zengin Bakü petrolüne sahip çıkmak istiyordular. Mart hadiselerinin tahlili gösteriyor ki, Müslümanlara karşı mücadelede siyasi mensubiyet gözetmeksizin tüm Ermeniler birleşmişti. Şöyle ki, Mart kıyımı dini ve etnik mensubiyete göre bir halkın kitlesel soykırıma maruz kalması idi. 1918 yılının Mart ayında Bakü’de yapılanlar Azerbaycan halkının tarihinde en büyük soykırım oldu.

    Bu kırgın ve sürgün politikası, Enver Paşa’nın kardeşi Nuri Paşa komutasındaki Osmanlı ordusunun, “Kafkas İslam Ordusu” adıyla, 1918 Mayıs’ında Azerbaycan’a gelmesiyle durduruldu.Yaklaşık dört ay süren bir askeri harekâtla tedhiş sona erdirildi. Sahip olduğu zengin petrol yatakları sebebiyle Rusların göz koyduğu Bakü, Azerbaycan Halk Cumhuriyetinin başkenti ilan edildi. Bugünkü Azerbaycan’ın siyasi sınırları da o tarihte çizildi. Ancak, 1920 yılında tüm Kafkas bölgesi, Sovyetler Birliği’nin yönetimi altına girdi.Ermeniler bu dönemde de etkin konumlarını sürdürdüler.Ermenistan’ın sınırlarının asıl genişlemesi de bu dönemde gerçekleşti.

    Öyle ki, 1920′lerde başlayıp 1980′lere kadar geçen süre içerisinde Ermenistan, Azerbaycan toprakları aleyhine üç kattan fazla genişleyerek, ilk kurulduğu yıllardaki 9,000 kilometrekareden bugünkü 29,000 kilometrekarelik alana ulaştı. Zaten, daha ilk fırsatta, 1920-21 yıllarındaki yeni sınır düzenlemelerinden yararlanarak, Nahçıvan ile Azerbaycan arasındaki Zengezur ve Göyçe bölgelerini topraklarına kattı. Böylece, Azerbaycan’ın Nahçıvan, dolayısıyla Türkiye ile olan coğrafi bütünlüğü ortadan kalktı, ülke bugünkü parçalı halini aldı. Sovyet hâkimiyeti kurulduktan sonra üç yıl sonra, Dağlık Karabağ’ın Ermenistan sınırlarına katılmasına karar verildi.

    Bu karar, uyandırdığı hoşnutsuzluk nedeniyle, ertesi gün Stalin’in de katıldığı bir toplantıda iptal edildi. Ancak aynı gün, yani 5 Temmuz 1923 tarihinde, Dağlık Karabağ’ın statüsü değiştirilerek, Azerbaycan sınırları içerisinde kalmak kaydıyla, özerk bölge haline getirildi. Ermenistan, elde ettiği toprakları teknik bakımdan arındırma fırsatını II. Dünya Savaşı’ndan sonra yakaladı. Diaspora’nın da desteğiyle, 23 Aralık 1947 tarihinde SSCB Bakanlar Kurulu’ndan “Ermenistan SSC’den Kolhozcuların ve Başka Azerbaycanlı Ahalinin Azerbaycan SSC’nin Kür-Araz Ovalığına Göç Ettirilmesi Hakkında” bir karar çıkartıldı.

    Azerbaycan’da Atatürk Merkezi Başkanı ve Azerbaycan Milli Meclisi Kültür Komisyonu Başkanı Prof. Dr. Nizami Caferov, bu dönemde Türklerin Ermenistan’dan Azerbaycan topraklarına zorunlu göç ettirilmelerinin Moskova’nın talimatı ile olduğunu belirtiyor. Göyçe, Ağababa, Zengezur, Makalı gibi bölgelerde Türkler nüfusun %90′ını teşkil ediyorlardı. Bu ise, dönemin Sovyet politikası açısından riskli bir durumdu. Moskova, bunun için Ermenilerin isteklerine sıcak baktı, hatta destekledi. Diğer yandan Ermeniler, 1948′den 1953 yılına kadar geçen sürede yüzlerce insanı Azerbaycan’a göndererek, Azerbaycan Türklerinin “Batı Azerbaycan” olarak adlandırdığı bugünkü Ermenistan’ı Türklerin azınlık olarak yaşadıkları bir bölge haline getirdiler. Bu arada Ermenistan’ın, SSCB merkez yönetiminin verdiği bu karardan özellikle stratejik bölgelerdeki Azerbaycan Türklerini boşaltmak biçiminde yararlandığı dikkat çekmektedir.

    Bu bağlamda, özellikle Türklerin ekonomik, sosyal ve kültürel yönden güçlü oldukları yerler boşaltıldı. Bunun en somut olanı da başkent Erivan’dan Türklerin sürgün edilmesiydi. Türklerin boşalttığı yerlerin adları da hemen değiştirilmeye başlandı. Ermenistan’ın Türklerden tamamıyla temizlenme süreci ise Mihail Gorbaçov’un SSCB Komünist Partisi Genel Sekreterliğine gelmesi ile tamamlandı. Ermenistan’ın 170 ayrı yerleşim yerinde yaşayan 250,000 civarında Türk, 1988 Kasım ayının 20’sinden itibaren 15 gün içerisinde yüzyıllardır yaşadıkları topraklardan, planlı bir şekilde ve zorla sürgün edildiler. Bu son olay, bugünkü Dağlık Karabağ ve “Kaçkın-Mecburi Göçkün” olgusunun ana sebeplerinden biriydi.

    Çünkü bugünün ilk “kaçkınları”, Ermenistan’dan sürgün edilenlerdi. Diğer yandan, bu etnik temizlik ve Dağlık Karabağ’ın Ermenistan’la birleştirilme çabalarına, her geçen gün kitleler halinde Azerbaycan’a gelen insanların çok zor şartlar altında çadırlarda, tren vagonlarında yaşama görüntüleri eklenince, Azerbaycan kamuoyunda, Ermenilere ve önlem almayan Sovyet yönetimine çok ciddi bir tepki oluşmaya başladı. Nihayet 17 Kasım 1988′de Azatlık Meydanı gösterileri başladı.Yüz binlerce insanın katılımıyla gerçekleşen bu gösteriler, kısa zamanda organize bir halk hareketine dönüştü. Gösterilerin önünü alamayan Sovyet yönetimi ise çareyi askeri müdahalede buldu ve 20 Ocak 1990 gecesinin o meşum olayları meydana geldi.


    Konu Bilgileri       Kaynak: www.azeribalasi.com

          Konu: Azerbaycan'da 31 mart soykırım günüdür

          Kategori: Ermeni Sorunu

          Konuyu Baslatan: NeCeSeN

          Cevaplar: 4

          Görüntüleme: 2769


  2. #2
    NeCeSeN - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik Tarihi
    03.11.2011
    Mesajlar
    500
    Konular
    258
    Beğendikleri
    0
    Beğenileri
    0
    Tecrübe Puanı
    474
    @NeCeSeN

    Standart

    Çeşitli istikametlerden giren Sovyet tankları, kurulan barikatlar önündeki insanları ezerek, çevreye ağır silahlarla ateş yağdırarak Bakü’ye girdi. Olaylar sırasında onlarca sivil hayatını kaybetti. Bütün bunlara rağmen, Azerbaycan’daki protesto hareketleri güçlenmesini sürdürdü ve Sovyetler Birliği’nin çözülmesi yolunda en önemli etkenlerden biri oldu. Öte yandan Ermeniler Dağlık Karabağ’ı Türklerden boşaltma faaliyetlerini hızlandırdılar. Buna direnen halkla, Ermeni silahlı birlikleri arasında sıcak çatışmalar başladı.

    Sovyetler Birliği’nin 1991 yılı sonlarında dağılması ile çatışmalar iyice alevlendi. Karabağ savaşlarının en dramatik sahneleri, Dağlık Karabağ’ın Hocalı şehrinde yaşandı. 1992 yılının Şubat ayının 25′ini 26’sına bağlayan gece, Ermenistan Silahlı Kuvvetleri ile Dağlık Karabağ’daki Ermeni milisleri, SSCB’nin Hankendi’nde yerleşen 366. Motorize Alayı’nın da katılım ve desteğiyle Hocalı şehrinde büyük bir saldırı başlattılar. Bir gece içerisinde 613 sivil öldürüldü, 1200′den fazla insan da esir alındı. Öldürülenler ve esir götürülenler arasında, 1989 yılında Fergana olaylarından kaçarak, Hocalı’ya gelip yerleşen Ahıskalı Türkler de bulunuyordu. Bu rakamların birkaç bin kişinin kaldığı düşünülürse, trajedinin boyutları daha iyi anlaşılır.

  3. #3
    NeCeSeN - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik Tarihi
    03.11.2011
    Mesajlar
    500
    Konular
    258
    Beğendikleri
    0
    Beğenileri
    0
    Tecrübe Puanı
    474
    @NeCeSeN

    Standart

    Karabağ savaşları süresince 20,000′den fazla Azerbaycanlı hayatını kaybetti, 4866 insan esir ya da kayıp düştü, 100000′den fazla insan yaralandı ve yaralıların yarısından fazlası sakat kaldı. Bu sırada, Azerbaycan’ın %20’sine denk gelen 17,000 kilometrekarelik toprağı işgal edilmiş; 900 yerleşim yeri, 131,000 civarında ev, 1025 okul, 798 sağlık merkezi, 1,500 kültürel mekân, 12 müze, 9 saray tahrip edilmiş ya da yakılmış, müzelerdeki 40000 civarında tarihi eser talan edilmişti. Bu arada, 927 kütüphanede bulunan on binlerce kitap ve el yazması eser de yok edilmişti.

    Ermeniler, ateşkesin ilan edildiği 1994′ün 12 Mayıs’ına kadar Dağlık Karabağ’ın tamamını ve etraftaki yedi şehri ele geçirmişlerdi (Rusların yardımıyla). Buralarda yaşayan 700,000′i aşkın Azerbaycan Türk’ü, yerlerini değiştirmek terk ederek, iç bölgelere göç etmek zorunda kalmıştı.Böylece bugüne kadar sürecek “kaçkınlar ve mecburi göçkünler” sorununun iki ayağı da ortaya çıkmıştı. Ermeni şoven milliyetçilerinin halkımıza karşı tecavüzü halen devam etmektedir. Siyasi-ideolojik tahribat ve dezenformasyon alanında zengin tecrübeye sahip Ermeni milliyetçi ideologları ve yurt dışındaki Ermeni lobisi ülkemize ve halkımıza karşı garezli ve hileli yöntemleri kullanarak uyduruk savlarla dünya halklarını şaşırmağa, XX. yüzyılda yaptıkları katil ve işgalleri unutturmağa çalışıyorlar.

    Azerbaycan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Sayın İlham Aliyev “31 Mart -Soykırım Kurbanlarını Anma Günü” münasebetiyle Azerbaycan Halkına müracaatında şöyle diyor: “Ermenistan’ın ve onun havadarlarının saldırgan siyaseti iflasa mahkumdur, çünkü bu hat şimdiki dünya siyasetinin öncü eğilimleri ile keskin çelişki teşkil etmektedir. Bu siyasete karşı geniş potansiyele sahip Azerbaycan devleti, onun git gide artan iktisadi kudreti, siyasi nüfuzu, dünya Azerbaycanlılarının günden-güne pekişen dayanışması, nihayet, kuvvetli ve çağdaş Azerbaycan ordusu dayanır. Azerbaycan hazırda iqtisadi artım göstericilerine göre dünyada lider mevkilere sahiptir. Tahliller gösteriyor ki, ülkemizin inkişaf dinamiği yakın yıllarda daha da yükselecektir.

    Azerbaycan bölgede en mühim küresel enerji ve nakliyat-ulaşım projelerinin iştirakçisi ve teşebbüsçüsüdür. 2006 yılında Bakü-Tiflis-Ceyhan esas ihraç petrol boru hattının ve Bakü-Tiflis-Erzurum gaz boru hattının işletmeye verilmesi, Kars-Tiflis-Bakü demir yolunun çekilişinin başlanması ülkemizin imkanlarını daha da genişlendirecek ve daha büyük proje ve programların gerçekleştirilmesine şerait yaratacaktır.

    Azerbaycan yönetimi dünya siyasetini belirleyen büyük devletlerle, uluslararası teşkilatlarla sürekli ve muntazam iş yapıyor, on yıllar boyu biçimlenmiş stereotipleri ve yanlış siyasi yanaşmaları değiştirmeğe çalışıyor. Artık bu istikamette belirli uğurlardan da konuşmak mümkündür. Dost topluluklarla, özellikle kardeş Türk diasporu ile işbirliği şaraitinde yurt dışında yaşayan soydaşlarımızın sosyal-siyasi etkinliği yükselmektedir. Bakü’de düzenlenen Dünya Azerbaycanlılarının İkinci Kurultayı’nda nümayiş ettirilmiş birlik ve dayanışma azmi bunun göstergesi oldu. Bizim siyasi-diplomatik ve enformasyon-propaganda mücadelesi alanında yapmamız gereken işler çoktur. Bu yolda imkanlarımızı seferber etmeli, daha semereli çalışmalıyız.” 31 Mart - Soykırım Kurbanlarını Anma Günü’de Azerbaycan’da soykırım kurbanlarının hatırasını ihtiramla yad ederken, 31 Mart gününün Türkiye’de de resmi olarak Soykırım Günü ilan edileceğine inandığımı belirtmek isterim. Soykırım Kurbanlarını Anma Günü’de 1918 yılında halkımızı faciadan, mahvolmaktan kurtarmış Nuri Paşa timsalinde tüm Anadolu Türk halkına minnettarlığımı bildiriyor, Azerbaycan topraklarında canlarını feda etmiş Mehmetçiklere Yüce Tanrıdan rahmet diliyorum.

    İsveçle Rusiya arasında 1721-ci yılında barış bağlaşmasının imzalanmasından sonra Rusiya çarı I Pyotr öz imperiya ehtiraslarını Kafkaza, Hazaryanı arazilere yöneltdi. Bu cehdlerin sonu 1723-cü yılında Bakının işğalı ile neticelendi. Esasen müsulmanlardan ibaret olan yerli camaatın narazılığını ve direnişini gören I Pyotr öz planlarını hayata keçirmek üçün, nasıl olursa-olsun, Gilanda, Mazandaranda, Bakı ve Derbendde ermenilerin ve hiristianların yerleşdirilmesini önemli sayırdı. Özülü I Pyotr tarafından koyulan bu siyaseti sonralar Rusiyanın diger çarları gerçekleşdirirdi. 1768-ci yılında II Yekaterina ermenilerin himaye edilmesi barede emr imzalıyor. 1802-ci yılında çar Aleksandr I H.D.Sisianova yolladığı mektubunda yazırdı: "Ne olursa-olsun ermeniler Azerbaycanın ... bu ve ya diger hanlıklarında istifade olunmalıdır". Tarih boyu devletleri olmayan ermeniler özlerine dövlet yaratmak üçün Rusiyanın sömürge siyasetininin gerçekleşmesinde arac rolunu oynadılar.

  4. #4
    NeCeSeN - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik Tarihi
    03.11.2011
    Mesajlar
    500
    Konular
    258
    Beğendikleri
    0
    Beğenileri
    0
    Tecrübe Puanı
    474
    @NeCeSeN

    Standart

    Kütlevi repressiyaların kanlı tarihi

    Rusiya ile Azerbaycan arasında geden iki savaşın ( 1804-1813, 1826-182 sonunda imzalanmış Gülüstan (12 ekim 1813-cü yıl) ve Türkmençay (10 şubat 1828-ci yıl) bağlaşmaları Azerbaycan halkının tarihinde facievi rol oynamış ve Azerbaycanın kuzeyinin işğalına getirib çıkarmışdır. Türkmençay bağlaşmasından derhal sonra imperator I Hikolay 21 mart 1828-ci yılında İrevan ve Hahçıvan hanlıklarının arazisinde "Ermeni eyaleti"nin yaradılması hakkında emr imzalayır. Bu emre göre o zaman 7 bin 331 Türkün ve 2 bin 369 ermeninin yaşadığı İrevan şeheri de "Ermeni eyaleti"nin terkibine dahil ediliyor.

    Bunun ardınca Türkmençay mükavilesinin XV bendine göre Azerbaycandan ermenilerin İrevan, karabağ ve Hahçıvana toplumsal biçimde köçürülmesine başlanılıyor. Bunun da sonucunda hebin erazilerde oturuşmuş Türkler öz yurd-yuvalarından mehrum ediliyor. Anoloji proses Türkiye ile yapıılan savaşların (1828-1829, 1877-187 sonunda da gerçekleşdirilib. Şöyle ki, tarihi kaynaklara göre 1829-1830-cu yıllarda kafkazda (Hahçıvan, karabağ, İrevan) 40 bin Azerbaycan, 84 bin 600 Türkiye ermenisi yerleşdirilib.

    XIX yüzyyılın ikinci yarısında Türkiye, Gürcüstan ve Azürbaycan erazilerini tutmakla "Böyük Ermenistan" kimi milletçi, şovinist ideyasını gerçekleşdirmek isteyinde olan ermeniler teşkilati strukturlar yaratmağa başlayırlar. Şöyle ki, esasen haricde "knçak" (1887, Cenevre), "Daşnaksütyun" (1890, Tiflis) partiyaları, "Ermeni vetenperverler ittifakı" (1895, Hyu-York) teşkilatı yaradılıyor. Butün bu çabalara bakmayarak XIX esrin sonunda İrevan kuberniyası Türklerin sayına göre, Bakı ve Yelizavetopol (Gence) kuberniyalarından sonra kafkazda üçüncü yeri tutuyordu. Rusiya imperiyasında ilk defa olarak ehalinin siyahıya alınmasında elde olunan göstericilere göre, 1897-ci yılında İrevan kuberniyasında 313 bin 178 Türk yaşayıb. XX asrin başlanğıcında baş veren sonrakı olaylar gösterdi ki, böyle bir durum Azerbaycan halkının tarihinde facielerin devamına neden olub.

    1905-1907 yıllarda Rusiyada geden inkilab süreclerinden yararlanan ermeniler 1905-1907-ci yıllarda amaclı milli kırğın aktlarını, Bakı, Şuşa, Zengezur, İrevan, Ordubad, Hahçıvan, Üçkilse, Cavanşir ve kazakda Türklerin yurd-yuvalarından kovub çıkarmışlar.
    1905-1906 yıllar İrevan ve Gence kuberniyalarının 200, Şuşa, Cebrayıl ve Zengezurun ise 75 Türk köyünü ermeniler talan etmişler. Yazıklar olsun ki, tarihi kaynaklarda o yılların olaylarını özünde gösteren çok az sayda sened (belge) korunub saklanmışdır. Lakin bu olayların baş vermesini delilleyen faktlar M.S.Ordubadinin "kanlı yılla", M.M.Hevvabın "1905-1906-cı yıllarda ermeni-müsulman müharibesi" kitablarında öz eksini bulmuşdur. Hebin kitablarda danışılan olaylar o zamanın metbu neşrleri, şahid söylemeleri esasında hazırlanıb.

    1918-1920-ci yıllar. Statistik bilgilerele demek olar ki, 1905-1907-ci yıllarda olmuş olaylardan sonra Türklere karşı toplumsal repressiyalar gizli biçimde yapılıb. 1916-cı yılın bilgileri gösteriyor ki, 1831-ci yılla mükayisede hebin yıl İrevan kuberniyasının 5 eyaletinde ehalinin sayı 40 defa artarak 14 bin 300-den 570 bin neferedek yükselmişdir. Ancak hebin zaman kesiyinde Türklerin sayı cemi 4,6 faiz artarak 246 bin 600 nefer teşkil etmişdir. Yahud başka bir örnek, eger 1886-1897-ci yıllarda ahalinin son artımı 40 bin nefer olmuşsa, 1905-1916-ci yıllarda bu say toplam 17 bin nefer olub. Halbuki hele 1905-ci yılında 1886-cı yılla mükayisede ahalinin sayı 61 bin nefer çok olmuştur. Bu saylar çar Rusiyasının yönetimi dönebinde ermeni nasistlerinin şovinist siyasetinin hayata keçirmesinden, "Türksüz Ermenistan" planının gerçekleşdirmesi yönünde Türklerin kovulmasından sorak veriyor.

    Birinci dünya savaşından sonra Rusiyadakı durumdan yararlanan ermeniler 1917-ci yılında baş vermiş şubat ve ekim inkilablarından sonra öz isteklerine bolşevizm bayrağı altında çatmağa çaba gösterirdiler. Bakı komunnası eksinkilabi elementlerle direniş şüarı altında 1918-ci yılın martından başlayarak bütün Bakı kuberniyasında yaşayan Türklerin çıkarılması amacını güden cinayetkar planın gerçekleşdirilmesine başlayır.
    O günlerde ermenilerin etdiyi cinayetler Azerbaycan halkının yaddaşında silinmez iz koyub. Tekce milli kimliyine göre binlerle dinc Azerbaycan türkü mahv edilib. Ermeniler evleri yandırıyor, insanları diri-diri oda atırdılar. Onlar milli arkitektur hezineleri, mektebleri, hastanelerı, mescidleri ve diger tikilileri dağıdır, Türklere karşı soykırımı çok özel bir keddarlıkla Bakı, Şamahı, Kuba, Karabağ, Zengezur, Hahçıvan, Lenkeran ve Azerbaycanın diger erazilerinde heyata keçirirdiler. Bu torpaklarda kütlevi kaydada dinc ahali kırılmış, köyler yandırılmış milli uykarlık abideleri mehv edilmişdir.

    1918-ci yılın mart-nisan aylarında Bakı, Şamahı, Kuba, Muğan ve Lenkeranda ermeniler 50 bin Türkü katle yetirmiş, 10 binlerle insanı öz torpaklarından kovmuşdur. Tekce Bakıda 30 bine yahın Türk özellikle amansızlıkla öldürülüb. Şamahıda 58 köy dağıdılmış 7 bin nefer (1653 kadın, 965 çocuk) mehv edilmişdir. Kuba erazisinde 122 (Türklerle birlikde burada yaşayan yehudiler de kırğına meruz kalmışdır), Karabağın dağlık bölgesinde 150, Zengezurda 115, İrevan kuberniyasında 211, Kars eyaletinde 92 köy yerle yeksan olunub, ahali üzerinde yaş ve cinse bakmadan ketliam hayata keçirilib. İrevan Türklerinin çoksaylı müracietlerinin birinde ("Aşhadavor" ("emekçi") gaztesi, 231, 2 kasım 1919-cu il) gösterilirdi ki, Türklerin bu tarihi şeherinde ve onun etrafında kısa zaman erzinde 88 kend (köy) dağıdılmış, 1920 ev yandırılmış, 131 bin 970 nefer ise öldürülmüşdür.

    28 mayıs 1918-ci yılında Azerbaycan Demokratik Respublikasının yaradılması da kurbansız ötüşmemiştir. ADR-in Nazirler Sovetinin başkanı F.H.Hoyskinin dış işler naziri M.K.Gencinskiye yazdığı mektubda deyiliyor: "Ermenilerle biz bütün dartışmalara son koymuşuk. Onlar ultimatumu alkışlayıb savaş ile kurtaracaklar. Biz ermenilere İrevanı güzeşte getdik". Zakafkaziyada 3 suveren respublikanın yaranması ve müttefiklerin yardımı ile Ermenistan arazisi 1 milyon 510 bin nefer ahali ile (795 bin ermeni, 575 bin Türk, 140 bin diger halklar) 17 bin 500 ingilis kvadrat mili boyutunda oluyor. Bununla yetinmeyen ermeniler heç bir şeyi aldırmadan "Böyük Ermenistan" ideyası etrafında Gürcüstanın terkibinde olan Ahalkalaki, Borçalı, Azerbaycanın Karabağ, Hahçıvan, Gence kuberniyasının güney bölgesine de iddia ireli sürüyorlar. Güc hesabına bu arazileri özlerine (kendilerine) birleşdirmek çabası Gürcüstanla savaşa (aralık 191, Azerbaycanla ise uzun müddetli kanlı direnişe getirib çıkarıyor. Hansı ki, sonucda mübahiseli arazilerde ahalisinin sayı 10-30 faiz aşağı düşüyor.

    1918-1920-ci yıllar. Toplumsal repressiyalar sonucunda şuanki Ermenistan arazisinde yaşayan 575 bin Türkden 567 bini öldürülmüş ve yurddışı edilmişdir. 1920-ci yıl nisanın evvelinde Tiflisde Zakafkaziya respublikalarının nümayendelerinin bulunması ile "sovetleşme tehlükesinden birge korunma" konusunda keçirilen konfransda ermenilr beyan ediyorlar ki, onlar heç zaman var olan arazi ile yetinmeyecekler ve işbirliyinden kaçıyorlar.

    Buradan şöyle sonuca varılıyor ki, 1920-ci yılın yazında ermenilerin Karabağda, Zengezurda, Kazakda, martın 22-de Nevruz bayramı günü Şuşada, sonradan ise Esgeran, Hankendide aktiv konuşmaları onların Moskva ile ilişgiye girerek Azerbaycanın milli hükumetini devirmek ve burada sovet hakimiyyetini kurmak isteyinden ireli geliyormuş.

    Ermenilerin bolşevikler karşısında etdikleri hizmetler çok keçmiyor ki, deyerlendiriliyor. Sovet Azerbaycanının o zamankı rehberi Heriman Herimanov Moskvanının tazyiklerine dözmeyib 1920-ci yıl aralğın 1-de "Zengezur ve Hahçıvanın ümumi sahesi 9 bin kvadrat metr olan bir sıra arazilerinin Sovet Ermenistanının terkibine verilmesi hakkında" deklorasiyaya imza atıyor. Bu faktlardan göründüyü gibi, ermeniler öz şovinist amaclarına çatmak üçün beynelhalk hükuk normalarını aldırmadan bütün olumlu araclar ve metodlardan yararlanmışlar.

  5. #5
    NeCeSeN - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik Tarihi
    03.11.2011
    Mesajlar
    500
    Konular
    258
    Beğendikleri
    0
    Beğenileri
    0
    Tecrübe Puanı
    474
    @NeCeSeN

    Standart

    Siyasi-hükuk deyerlendirmesi

    Azerbaycan Demokratik Respublikası yarandıkdan derhal sonra 1918-ci yılın mart olaylarına, Türklerin ermeniler tarafindan mahv edilmesi meselesine dikkat yetirildi. 1918-ci il temmuz ayının 15-de Nazirler Soveti mart faciesinin, İrevan kuberniyasında baş vermiş ağır cinayetlerin araşdırılması ve öyrenilmesi üzre komissiya yaradılması hakkında kerar kebul etdi. Mart faciesi ve diger ermeni cinayetleri ile bağlı beynelhalk toplumu bilgilendirmek amacıyla ADR Dış İşler Nazirliyinde hüsusi struktur yaradıldı. ADR 1919-1920-ci yılların 31 mart gününü ümumhalk hüzn günü gibi kayıt etdi. Lakin ADR torpaklarımızın işğal edilmesi ve Türklerin soykırımına maruz kalması meselesinin hukuki-siyasal deyerlendirilmesi işini başa çatdırmadan sükuta uğradı. Bu meseleye bir de Azerbaycan öz bağımsızlığına kovuşdukdan sonra dönmek mümkün oldu.

    alinti

Etiketler

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajinizi Degistirme Yetkiniz Yok
  •  

Giriş

Giriş