Yalnızız
Yalnızdık biz
Çoğunluğun tümünü kaplayacak kadar yalnız
Kardeş bilirdik kendimizden başka kim varsa
Ondandır ayırt etmeyi bilmememiz
Önceleri insan sevgisi diye bir şey vardı
Hayran olmayı öğrendik
Okyanus ötesi kıtalara
Hayrandık aynalara bakmaksızın
Koskoca bir kültür emperyalizminin ortasında
Saç sakal İspanyol paçalarımız
Göğsümüzü dövdük hep bir ağızdan
“Batsın Bu Dünya”
Karmaşa şaşkındı
Şaşkındık kime inanacağımızı bilmeden
Çocuk oyunlarını andırsa da yaşam kıstırılırdık
Bir köşede kimilerimiz derin güçler adına vazgeçerdik
Tutkularımızdan
Artık bir Ülkemizin olduğu zamanlardı
Öğrettiler faklılığı
Bildirdiler çıktığımız yeri
Kaşımızı gözümüzü öğrendik ve sonra haddimizi
“Farkımız yok birbirimizden” derken
“Şeytanın tükürdüğüdür köpek” diyen bir zihniyet
Yakındı uzağımızdan
İnanmışlardı kendi varlıklarına hiiiç şaşırmadan
-Rüyadasındır hani
Dibindesin bir kuyunun
Kaçamazsın kendinden
Katmanları metalik
Tuğla duvarlara açılır odalar
Antik kapılarında sessiz çıngıraklar sallanır
Adım adım yaklaşır o bilmediğin-
Çağ üstüne çağ devirdik sayelerinde
Utancımız kalmamıştı bir yerlerde yıkılırken duvarlar
Kılıflar geçirirdik her türlü zihniyete
Rant tutanın elinde kalırdı o zamanlar.
Dünya durmuştu biliyorum saniyeden bile küçük bir an
ve “klik” diye bir ses duyuldu
Tersine dönüyordu zaman ve en yakın geçmişten en uzağa ilerliyordu yol bizden başlangıca doğru tarihin hiçbir anını kaçırmadan otantik bir tarzla
otantik ve nostaljik ve ne haltsa
Geçmiş zaman tünellerine dalmaya az kaldı az biraz
Ötede başlayacak serüven birileri icat etti makinesini zamanın
“Hayde Bismillah” diye bindiğimiz küre
Başladığı noktayı alıp geliyor üzerimize doğru kaybettiğimiz sevinçler /ki hepsi birer detaydı/yanınıza kar kaldı çocuklar