yalnızlığı anlat bana..
öyle sessizdi ki yalnızlığım..isyanlarla dolu sorularıma cevap olamadı..olmadı.. o sustukça ben haykırdım çaresizce..umutsuzca..sensizliğe çare olamadı yalnızlığım..umut duvarlarım yıkıldı benliğimin üzerine..enkazında kaldım umutlarımın..nefesim daraldı acıyla..çektim son nefesimi içime yüreğime batırırcasına..her soluk alışımda yeniden yandı yüreğim en derinden. sensizliği yalnızlığıma anlattım en koyu gecelerimde..ağladım hayallerime karanlığın yaralayıcı boşluğunda..kanlı yaşlar düştü yorgun gözlerimden birer birer..suskun yüreğimi gördüm karanlığın paramparça enkazında..son nefesini veriyordu oracıkta..kanlara bulanmıştı çatlamış damarlarım..çığlıklar,,yakarışlar kopuyordu soğuk bedenimden..ölümün soğuk nefesi sarmıştı yüreğimi..çaresizdi..ölecekti..ölmeye mahkumdu..tutamadım..yetişemedim yüreğime..işte o gece yalnızlığa isyan ettim sayfalarca ...ben konuştum...o dinledi..Suskundu yalnızlığım....