ŞEFTALİ YETİŞTİRİCİLİĞİ ( Prunus persica L. ) 1.GİRİŞ Önceleri botanik adına (Prunus persica) bakılarak şeftalinin anavatanının İran yada Kafkasya olduğu sanılmaktaydı. Ancak zamanla yapılan araştırma çalışmaları yabani şeftalinin İran’da asla bulunmadığını göstermiştir. Bununla birlikte anavatanının da Doğu Asya ve Çin olduğu belirlenmiştir (Orta Çin). Şeftali dünya üzerinde çok geniş yetişme alanına sahip bir meyve türüdür. Avrupa’nın İngiltere ve kuzey memleketleri (Finlandiya Norveç

Bu konu 1455 kez görüntülendi 0 yorum aldı ...
şeftali Yetiştiriciliği 1455 Reviews

    Konuyu değerlendir: şeftali Yetiştiriciliği

    5 üzerinden | Toplam: 0 kişi oyladı ve 1455 kez incelendi.

  1. #1
    Emine - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik Tarihi
    14.08.2008
    Mesajlar
    20.276
    Konular
    10681
    Beğendikleri
    0
    Beğenileri
    13
    Tecrübe Puanı
    100
    @Emine

    Standart şeftali Yetiştiriciliği

    ŞEFTALİ YETİŞTİRİCİLİĞİ

    ( Prunus persica L. )
    1.GİRİŞ
    Önceleri botanik adına (Prunus persica) bakılarak şeftalinin anavatanının İran yada Kafkasya olduğu sanılmaktaydı. Ancak zamanla yapılan araştırma çalışmaları yabani şeftalinin İran’da asla bulunmadığını göstermiştir. Bununla birlikte anavatanının da Doğu Asya ve Çin olduğu belirlenmiştir (Orta Çin).
    Şeftali dünya üzerinde çok geniş yetişme alanına sahip bir meyve türüdür. Avrupa’nın İngiltere ve kuzey memleketleri (Finlandiya Norveç İsveç) dışında hemen her tarafında yetiştirilmektedir. Amerika’ya 16. yy.’ da İspanyol gemicileri tarafından götürülmüştür. Amerika'nın hem kuzey ve hem de güneyinde yetişmekte olup Avustralya ve Yeni Zellanda’da en fazla yetiştirilen meyve türüdür. Afrika kıtasında da şeftali yetiştirilen alanlar her geçen gün genişlemektedir. Dünya üzerinde en büyük şeftali yetiştiricisi ülkeler sırasıyla; İtalya ABD Çin Yunanistan İspanya Fransa Rusya Türkiye Meksika ve Arjantin ‘dir (Anonim1993).
    Şeftali yetiştiriciliğinin hızla gelişmesinde;
    - Çeşitlerin değişik ekolojilere uyma kabiliyetinin
    - Bu türün erken meyveye yatmasının
    - Tarımsal sanayiye önemli bir hammadde kaynağı oluşturmasının
    - Meyvelerinin gösterişli ve besin içeriği yönüyle zengin olmalarının büyük oranda etkisi vardır.
    Öyle ki 100 gr. taze şeftalide 7-12 gr. şeker 07-1 gr. azotlu maddeler (Thiamin Riboflavin Niasin) 2-20 mg. C vitamini (Askorbic asit) ve değişik oranlarda A ve B vitaminleri bulunmaktadır.
    Ayrıca yıl içerisinde devamlı olarak 5 ay pazara taze şeftali sevketmek mümkündür. Çünkü çok erkenci ve geçci olmak üzere 70’in üzerinde olgunlaşma tarihi farklı şeftali çeşidi ülkemize girmiş bulunmaktadır.
    Şeftali taze olarak tüketildiği gibi; meyve suyu konsantresi pulp olarak kurutularak ve derin dondurma yöntemleriyle uzun süre saklanabilmektedir. Ayrıca reçel ve marmelat gibi mamûl hale getirilebilmekte bu yöndeki sanayiye hammadde teşkil etmektedir.
    Türkiye’de; Muş Ağrı Sivas Yozgat Siirt Van Bingöl gibi birkaç il dışında her yerde yetişebilmektedir. Yine bu illerinde iklimsel olarak muhafazalı yerlerinde yetişebildiği görülmektedir. DİE verilerine göre1997 yılında Türkiye’deki şeftali üretimi 355.000 ton ve ağaç sayısı da 10.970.000 adettir.Ağaç sayısı ve üretim yönüyle de Marmara Bölgesi (Bursa başta olmak üzere) lider konumundadır.
    2. EKOLOJİK İSTEKLERİ
    2.1. İklim İstekleri
    Şeftali değişik iklim şartlarına uyabilen bir meyve türüdür. Ekvatorun kuzey ve güneyinde 25-45 enlem dereceleri arasında yetiştirilebilmektedir. Normal yetişebilmesi için en uygun rakım 500-600 m. arasıdır. Sıcak iklimlerde 1500 m.’ye kadar yetiştiği görülebilir. Ülkemizde; sıcak iklim Akdeniz Bölgesi ılıman iklim Marmara Bölgesi ve soğuk iklim olan Doğu Anadolu Bölgesi’nde yetişebilmektedir. Ülkemizde çok geniş bir ekolojide yetiştirilmektedir.
    Şeftali yetiştiriciliğini sınırlayan çeşitli iklimsel faktörler mevcut bulunmaktadır. Bunların başında düşük kış sıcaklıkları çeşitlerin kış soğuklama ihtiyaçları ilkbahar geç donları ve düşük yaz sıcaklıkları gelmektedir.
    2.1.1. Düşük Kış Sıcaklıkları: Kış sıcaklığının –18 ve –20 °C ye düştüğü zamanlarda gözler ve yıllık sürgünler donar. Sıcaklık –25 °C ye düştüğünde ise ağaçlar tamamen donabilir. Bununla birlikte oluşabilecek düşük sıcaklığın süresi donun olduğu dönemlerdeki ağacın fizyolojik durumu havadaki nem miktarı gibi faktörlerde ağacın dondan etkilenmesinde önemli rol oynar. Redhaven çeşidi dona en fazla dayanıklı olup bunu J.H.Hale ve dixired çeşitleri izlemektedir.
    2.1.2. Kış Soğuklama İhtiyaçları: Şeftalinin değişik çeşitler bazında 250 ile 1250 saat arasında kış soğuklama ihtiyaçları vardır. Ağaçlar kış soğuklama ihtiyaçlarını tamamlayamadıkları zaman çiçekler ve çiçek tomurcuklarını silkerler. Çiçeklenme gecikir ve düzensizleşir.
    2.1.3. İlkbahar Geç Donları: Şeftali erken uyanan ve vejetasyonu erken başlayan bir bitkidir. Çiçekler açıldıktan sonra oluşabilecek bir don olayı çiçekleri ve çiçek gözlerini dondururlar. Çiçek tomurcukları açılmadan önce –5 ve –6 °C de zarar gördükleri halde açılma sonrasında –3 °C de donmaktadırlar. Küçük meyvelerde bu durumdan zarar görürler.
    2.1.4. Düşük Yaz Sıcaklığı: Yaz sıcaklığının düşük olması meyve eti rengi başta olmak üzere diğer meyve kalite unsurlarını olumsuz yönde etkiler meyve olumu gecikir. Türkiye’de şeftali yetiştiriciliğinde yaz sıcaklığı yönüyle problem yoktur.
    2.2. Toprak İstekleri
    Şeftalinin toprak isteği üzerinde bulunduğu anaca göre değişiklik arzeder. Yetiştiriciliğe en uygun topraklar; süzek killi kumlu çakıllı milli derin ve çabuk ısınan alüviyal topraklardır. Toprak PH derecesi 6-7 olmalıdır. Yeterli gübreleme ve sulama yapıldığında kumlu topraklarda da yetiştirilebilir. Toprak tabakası derinliği 1 m. den fazla olan topraklar en uygun yetiştiricilik ortamıdır.
    Killi ağır soğuk ve taban suyu yüksek olan topraklarda sürgünler pişkinleşemez. Böyle durumlarda z***lanma meydana gelir.
    3. ŞEFTALİ ANAÇLARI
    3.1. Tohum Anaçları: Tohumdan elde edilen anaçlardır.
    3.1.1. Şeftali Çöğürü: Genellikle küçük çekirdekli yabani formlar mütecanis çöğür vermektedir. Alüvyonlu süzek sıcak topraklarda iyi gelişirler. Ağır ve kireçli topraklara ve nematodlara hassastırlar.
    3.1.2. Nemaguard: Kendine verimli ve nemaguard adı verilen ağaçlardan elde edilmişlerdir. Nematodlara (Melodogyne incognita agrita M. javanica) dayanıklı tüm çeşitlerle uyuşması (affinite) iyi ancak kloroza karşı hassastırlar.
    3.1.3. GF 305: Fransa’da selekte edilmiştir. Kendine verimli olan bu anaç homojen çöğür vermektedir. Bütün şeftali çeşitleri ile affinitesi iyi olup gelişmesi kuvvetlidir. Yaprak kıvırcıklığına (klok) dayanıklıdır. İyi drene edilmiş orta kuvvetteki topraklarda iyi gelişir nematodlara mukavim olup çimlenme oranı % 100 dür.
    3.1.4. Şeftali Yozları: Homojen çöğür vermeleri nedeniyle Amerika’da; Halford Rutgers Red Leaf Lowel ve Elberta kültür çeşitleri anaç üretiminde kullanılmaktadır. Ancak bunlar ağır ve kireçli topraklarda yetişememekteve nematoda dayanıksız bulunmaktadırlar.
    3.1.5. Erik Çöğürü: Ağır killi taban suyu yüksek olan soğuk topraklarda kullanılırlar.Ancak vegetatif faaliyet bunlarda erken sona erdiğinden erik anaçlarına geç olgunlaşan şeftali çeşitleri aşılanmamalıdır. Erik anaçlarından en önemlileri; St. Julien çöğürleri St julien Hybrit No 1 Myrobolan ve Damask çöğürleridir.
    3.1.6. Badem Çöğürü: Bu anaç kireçli ve çakıllı topraklar (PH>7) için uygundur. Şeftali çeşitleri ile affinitesi iyi değildir. Ağaçlar küçük ve verimsiz olup kısa ömürlü olurlar.
    3.1.7. Kayısı Çöğürü: Bu anaç kurak iklim bölgelerinde ve kurak toprak şartlarında kullanılır. Kök-ur nematodlarına dayanıklı olup şeftali çeşitleri ile uyuşumu iyi değildir.
    3.2. Klon Anaçları: Şeftali yetiştiriciliğinde; badem x şeftali melezlemesinden elde edilen klon anaçları ile erik klon anaçları da kullanılmaktadır.
    3.2.1. Badem x Şeftali Melezleri
    3.2.1.1. GF 677 Klonu: Çok kuvvetli olup nematoda mukavimdir. % 12- 13 aktif kireç bulunduran topraklarda kullanılabilir. Kuru kireçli ve bilhassa yamaç araziler için uygundur. Yeşil çelik ve doku kültürü ile üretilirler.
    3.2.1.2. Hansen 2168 ve Hansen 536 klonları: Bu anaçlarda Gal nematodlarına dayanıklı olup Kuzey ve Güney Afrika’daşeftali yetiştiriciliğinde önemli bir yere sahiptir. Bu melezler daha çok yorgun topraklarda kullanılabilirler. İtalya’dan yayılmış olup doku kültürü ile çoğaltılırlar.
    3.2.2. Erik Klon Anaçları.
    3.2.2.1. GF 43: Kuvvetli büyüyen bu anaç tüm şeftali çeşitleri ile iyi uyuşan Avrupa tipi verimli bir eriktir. Organik maddece zengin kumlu-killi karakterdeki kuvvetli topraklar için uygun olup yorgun topraklara elverişli değildir. Çelikle ve doku kültürü ile çoğaltılırlar.
    3.2.2.2. Damask 1869: İtalya’da şeftali üretiminde kullanılan bir erik klonudur. Kloroz görülen ağır topraklar için uygundur. Üzerine aşılı ağaçların tacında % 20 oranında küçültme yapar erken ve çokça çiçeklenir. Ancak çöğür anacına göre meyveler daha küçüktür ve daha kısa ömürlüdür. Nectarinler için uygun olmayıp çelik ve doku kültürü ile çoğaltılırlar.
    3.2.2.3. Saint Julien GF 655-2: Kloroza meyilli ağır ve kuru topraklarda iyi sonuç verir. Taşlı topraklar için uygun olmayıp ağacın tacını % 30 oranında küçültür. Damask 1869 ve çöğürden daha az verimli olup bol dip sürgünü verir. Üzerine aşılı olan çeşitlerde meyve küçük olur. Nectarinlerle uyuşumu iyi olup doku kültürü ile çoğaltılırlar.
    Tüm meyvelerde olduğu gibi şeftalide de kendi tohum anacının üzerine aşılama yapıldığı taktirde; en iyi anaç-kalem uyuşumu mükemmel ağaç ve meyve gelişimi elde edilebilmekte ve standart özelliklerini gösterme noktasında en iyi sonuç alınabilmektedir. Genel bir kural olarak; zaruret olmadığı müddetçe yetiştiricilikte o türe ait klon yada çöğür anacı dışında başka bir anaç kullanılmamalıdır
    4. ÇOĞALTILMASI

    En uygun olarak kullanılan ve yaygın çoğaltma metodu T durgun göz aşısı ile üretmedir. Yeşil çelik ve odun çeliği ile de üretilebilir ancak ekonomik değildir. Gerekli durumlarda kalem aşıları ve diğer üretim yöntemleri de kullanılabilmektedir.

    5. DÖLLENME BİYOLOJİSİ

    Şeftali çeşitlerinin hemen hepsi kendine verimlidirler. June Elberta J.H.Hale Late Crawfort ve Mikado çeşitleri kendine kısır olup diğer çeşitlerden herhangibiri ile döllenebilir. Şeftalinin tozlanmasında birinci derecede arılar ve böcekler rol oynar.


    Konu Bilgileri       Kaynak: www.azeribalasi.com

          Konu: şeftali Yetiştiriciliği

          Kategori: Ödev İstek

          Konuyu Baslatan: Emine

          Cevaplar: 0

          Görüntüleme: 1455


Etiketler

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajinizi Degistirme Yetkiniz Yok
  •  

Giriş

Giriş