Dünya denilen tiyatro sahnesi
24 Ekim 2007 Çarşamba 01:32
Şu dünya öyle tuhaf bir yerdir ki. Cenneti de cehennemi de yaşatıyor.
Şu dünya öyle tuhaf bir yerdir ki.
Cenneti de cehennemi de yaşatıyor.
Yaz günü kışı, kış günü yazı yaşatıyor.
Dünya, tiyatro sahnesi, her bir kuluna bir rol veriliyor.
Bana da bir rol verildi, gün geldi ağladım gün geldi güldüm,
Yaşamı nakış gibi sabırla işledim.
Her yeni günü bir roman gibi okudum, her gün ayrı karakteri oynadım.
Gün geldi kendi başıma ağladım, gün geldi gecelerle sohbet ettim.
Karanlık dünyamı sabırla aydınlattım.
Bana da bir rol verildi, başarıyla oynadım.
Daha dün miniciktim küçücüktüm.
Ağlarken gülmeyi öğrendim, bana verilen rolümü oynadım.
Ne sitem ettim, ne ah ettim.
Beni ağlatanlara ben güllerle uzandım.
Dünya denilen sahnede rolümü oynadım.
Bebek olmadan çocuk, çocuk olmadan genç, genç olmadan yaşlandım.
Çok şeyler aldı benden şu fani dünya, ama ben rolümü iyi oynadım.
Gün gelecek benim rolüm bitecek, gün gelecek başka canlar filizlenecek.
Bir varmış bir yokmuş kuş olup uzak diyarlara uçacağım.
Daha ben son rolümü oynamadım, pes etmek yok dünya.
Yazan: Filiz Köseoğlu