Hücremde
Dağların ardındaki geceler kadargece seni gördüm düşümde,
yaklaştıkça gülümsüyordun!
mehtap unutulmuşluğa ağlıyordu,
sen, gülümsüyordum!
koşuyordum ben ışığa doğru,
güneşin alevi yaksa da benliğimi
gözlerine koşuyordum ben,
sana koşuyordum...!
bişiy çekiyordu seni içine doğru,
ben koştukça sen uzaklaşıyordun...!
büyük bi dağın zirvesine çıktın,
dağın arkası zifiri karanlık bi vadiydi,
önünde bi demet gelincikle
seni bekleyen ben vardım!
iki yıldız belirdi ellerinde,
soldaki, karanlığın arasına götürücekti seni,
sağdaki, gelinciklerin yanına!
yüzündeki tebessüm solunca,
sağdaki yıldız, parçalanıp savruldu üzerime doğru,
gözlerime baktın, sol elini havaya kaldırdın,
ağladın !
iki damla gözyaşı belirdi gözlerinde,
yanaklarından süzülüp, ellerime kondular!
başımı kaldırıp sana baktım,
ağlıyordun !
soldaki damla, sonsuz aydınlığı yansıtıyordu
sağdaki, seni ve karanlık vadiyi
hiç tereddüt etmeden sağdakini seçtim,
yanındaydım artık gözlerindeydim,
elim tenine değince, vadi aydınlandı
başımı kaldırıp sana baktım,
gülümsüyordun !
birden kapı çaldı,
uyanıp açtım,
sendin,
gülümsüyordun !
Durgunum
Ve bi okadar karanlık
Sensizliğin yamacındayım belki
Belki,
Çürümekteyim ıssızlığında
Uyurken beraberiz
Kaf dağının zirvesinde
Ayıkken yalnızım
Kimsesizliğinde
Bi darağacı kadar özgürüm
Bi ayrılık kadar tutsak
Sabahın üçünde kumsaldayım bazan
Bazan,
Gece birde, hücremde
Yunusbalkaya