meryem ermiş benim üvey babannemdir..93 yaşında vefat etti allah rahmet eylesin,babannem doğma büyüme nevsehirlidir ve dedem dul olan meryem babannemle evlenır,yanındada bir kız çocuğu vardır..
ve bu kız çocuğu büyür,evlenir ankaraya gelin olur..ve yıllar sonra bodrumun güllük kazasına yerleşir..ve bizlerede yılda bir kez ziyarete gelir yani benim üvey babannem olan,o kızında annesi olan babannemi yılda bie kez ziyaret ederdi..tabi babam babannemi maaşa bağlatmıştı..bunu duyan babannemın kızı yani üvey halam.. sık gelmeğe başladılar..gelsinler başımızın üzerinde yerleri vardır..ancak bızım aile ortamını bozmağa başladılar ve babamla sohbet esnasında konuşulurken babam demişki her şey alahtan.ben ne yaparsam ne konuda olursa olsun hepsi allahımın rızası içindir demiş ve bu lafı üvey halam yukarı çeker ve babannnemi yanına alacağını söyler..oysa onlar bizim kadar bakmazlar ve bızım kadar sevmezlerdi..meğer maksatları..allah rızası lafını adledip babannemın maaşına konmakmış..ve başardılarda..
babannemı aldılar bodrumun güllük kazasına..ve babannem başka yerde ölmekten çok korkardı...ve bizleri çok severdi,kendi öz kızından fazla bizlerivede beni çok severdi..babama kara oğlan diye hitap ederdi..rahmetl annemın adıda sebahat onuda gelinim diye çok severdi.. ya ablamı? ablamın adıda nebahat
ablamda,annemde,kara oğlan babamda bende çok severdik ama malesef gıttıkten sonra g8ullükte hastalanmış ve onu ziyarete karaoğlan yanı babam zıyaretine gitti..ve babamı görünce rahmetli iyi olmazmı.. çok sevinmiş.illede beni nevşehire götür ben orda öleyim demiş..ama o öz kızı hala vermıyor gurur yapıyor,babam maaşıda sizin olsun ama annemı verin ben bu yaşına kadar baktım bundan sonrada bakarım dediysede..gururunun yuzunden..bırakmamış kadıncağızı,el ne der,,annesine bakmadı demezmi diye vermez ve aradan bıraz zaman geçer babannem rahmetli oldu ve o aksi kadın babannemın ölüsünü dahi nevşehire göndermedi..bende bu olay üzerine yazmıştım..sanırım anlaşıldı..
işin enteresan tarafı ne biliyormusunuz..o annesini bırakmayan kötü kadın yıllar sonra nevsehıre göç etti ve oda rahmetli oldu..kendisi burada ve 93 yıl nevşehirde yaşayan annesinin mezarı bodrumun güllük kazasında
İsmim Meryem,Soy adım Ermiş
Benim başımdan,neler gelmiş geçmiş
Öz kızım etti,beni vatanımdan,yuvamdan
Meğerse yuvamdan eden,allah rızası kelimesi,İmiş
Kadere boyun eğilmez derlerdi.. ben eğildim
Güllüğe gitmek isteyen ben değildim
Zorla götürdüler,hiç gitmek istemedim
Bir daha dönemiyeceğimi, O zaman bildim
Hasta oldum,güllük denen yerde
Kara oğlan gelince, şifa oldu derde
Hani benim yuvam, nevsehirim nerde?
Gidemiyeceğimi anlayınca.. gözüme indi perde
Benim ciğerim,böyle hiç yanmadı
Yoruldum ,bittim artık,tahammülüm kalmadı
Kızımın iftiralarınada hiç kimse kanmadı
Gururunun yüzünden,toprağıma'da savmadı
Bana bakan, gelinim vardı, adıEBAHAT
Beni seven torunum vardı, adı:NEBAHAT
Kızım,götürmeyin beni,, benim yerim çok rahat
Kahrolası öldürdü beni,,Okuyun ruhuma salavat
Allah göndersin,,Meryeme RAHMET..
Bu destanı yazan..Ermiş....AHMET
yazan:Ahmet Ermiş