Yıkın diktiğiniz tüm heykellerimi!

[eVe]

Y I K I N H E Y K E L L E R İ M İ

“Ey Milletim,Ben, Mustafa Kemal’im…
Çağın gerisinde kaldıysa düşüncelerim,
Hala en hakiki mürşit, değilse ilim,
Kurusun damağım, dilim
Özür dilerim…
Unutun tüm dediklerimi,
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…




Özgürlük hala,
En yüce değer
Değilse eğer…
Prangalı kalsın diyorsanız, köleler…
Unutun tüm dediklerimi
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…


Yoksa, çağdaş medeniyetin bir anlamı,
Ortaçağ’a taşımak istiyorsanız zamanı,
Baş tacı edebiliyorsanız
Sanatın içine tüküren adamı…
Unutun tüm dediklerimi
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…





Yetmediyse acısı, şiddetin, savaşın
Anlamı kalmadıysa
Yurtta sulh, dünyada barışın
Eğer varsa ödülü, silahlanmayla yarışın
Unutun tüm dediklerimi
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi...



Özlediyseniz fesi, peçeyi
Aydınlığa yeğliyorsanız, kara geceyi
Hala medet umuyorsanız
Şıhtan, şeyhten, dervişten
Şifa buluyorsanız,
Muskadan, üfürükçüden…
Unutun tüm dediklerimi
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…



Eşit olmasın diyorsanız, kadınla erkek…
Kara çarşafa girsin diyorsanız,
Yobazın gazabından ürkerek…
Diyorsanız ki, okumasın
Kadınımız, kızımız;
Budur bizim alın yazımız…
Unutun tüm dediklerimi
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…




Fazla geldiyse size, hürriyet, cumhuriyet…
Özlemini çekiyorsanız,
Saltanatın, sultanın…
Hala önemini anlayamadıysanız,
Millet olmanın…
Kul olun, ümmet kalın,
Fetvasını bekleyin, şeyhülislamın…
Unutun tüm dediklerimi

RAHAT BIRAKIN BENİ...