Ana - Mikayıl Müşfiq

[Sevinc]

Mikayıl Müşfiq, 1908-1939-cu illärdä yaşayıb. Azärbaycan şairi, Stalin repressiyası qurbanlarından biri. Bakı darülmüällimindä, 12 saylı ikinci däräcäli mäktäbdä oxumuş, APİ-nin dil vä ädäbiyyat şöbäsini bitirmişdir. Bakı mäktäblärindä müällim işlämişdir.


ANA

Ana dedim, üräyimä yanar odlar saçıldı,
Ana dedim, bir ürpäriş hasil oldu canımda,
Ana dedim, qarşımda bir gözäl sähnä açıldı,
Ana dedim, fäqät onu görmäz oldum yanımda.

Ana, ana!... Bu kälmänin vurğunuyam äzäldän,
Onu gözäl anlatamaz düşündüyüm satırlar.
Ana olmaz bizä här bir “yavrum” deyän gözäldän,
Çünki onun xilqätində ayrıca bir füsun var.

Başqa aläm yaşamadım böylä gözäl biçimdä,
Onu kimsä gözälliyin çilväsindä yaratmış;
Ana, ana... çiçäkli bir fidandır ki, içimdä
Ta äzäldän kök salaraq, üräyimdä boy atmış.

O fidanı bäzi faqıt istiyorum çäkäräk,
Qoparayım üräyimdän, fäqät onda varlığım
Sızıldarkän, sanki bir säs qopub incä vä titräk
Bir lisanla söylüyor ki:- Mänä däymä, yazığım!

Çünki säni män bäslädim, män böyütdüm, oxşadım,
Söylädiyin sözlär ki var beşiyinin üstündä
Oxuduğum türkülärin kölgäsidir, övladım!
Mänä mäxsus väräqlär var här kitabda, här dindä.

Nä doğru söz yazıqlar ki, görmämişäm onu män,
Diyorlar ki, Müşfiq, xästä bir tifildin, ananı
Baban kimi soyuq ällär qucağına çäkärkän,
Yalnız acı fäğanların titrädirdi här yanı.

İndi mänä här käs:- Anan, baban varmı?- söyläsä,
Diyorum ki, - qapılmadan bir xülyaya, bir hissä-
Olan olmuş, keçän keçmiş, indi mäni yaşadan
Bir müqäddäs, bir sämimi ämälim var, tapdığım.

İnandığım bir qiblä var, o da här gün, här zaman
Yorulmayan qollarımla, düşünäräk yapdığım
Bir alämdir, bir aläm ki, sämaları qıpqızıl,
Yüksäkläri, alçaqları, fäzaları qıpqızıl!

[Yaver ARANCI]

Ay Sevinc sän hansi ali mäktäbin mäzunusän ?

Mikayıl Müşfigi çoh, adam unutub onu amma çoh, yah,şı şerler yazıçısı olan şairimizdi.

[UFUK_36]

Gözel bir paylaşım emeyinize saglik........................

[CiLqiN-GözDé]

Cok qüZeL bi sarki paylasim için tesekkurler