Esme ey sabah yeli, ele muhalif esme
Tellerini bozduğun o sevdalı yâr menim
Söz verdim gideceğim, gel de yolumu kesme
O gök deniz, yeşil dağ, o güllü diyâr menim
Gönlüm alev saçarken volkan gibi derinden
Ne korhum bir yolsuzun, imansızın birinden;
Bir ah çeksem şahlanır dağlar kopar yerinden
Tarihlerde ün almış bir şöhretim var menim
Kim geçer dünyaları meteden o gözelden
Ben onun öz yârıyım, o menimdir ezelden;
Yolunda döğüşürüm, vaz geçmem bu emelden
Ya o menim olacak, ya kanlı mezar menim.